Της Μανταλένας Κατωπόδη,
«Μητέρα είναι αυτό το πρόσωπο που βλέποντας ότι υπάρχουν μόνο τέσσερα κομμάτια πίτα για πέντε άτομα, λέει ότι ποτέ δεν της άρεσε η πίτα».
Τενέβα Τζόρνταν
Η τέχνη συνδέεται άμεσα με τη μητρότητα και τα συναισθήματα που μεταφέρει. Μέσα από αυτήν παρουσιάζονται διάφορες μορφές της. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, αναφέρονται κάποια έργα τέχνης από αξιοσημείωτους καλλιτέχνες παλαιότερων εποχών.
Ως ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κινήματος της Απόσχισης – Secession, ο Gustav Klimt, αυστριακής καταγωγής, φημίζεται για τον ερωτισμό και την απεικόνιση γυναικών μέσα από τους πίνακές του. Το 1905, δημιούργησε το έργο τέχνης «Μητέρα και Παιδί». Στον πίνακα αυτό, απεικονίζεται μία νεαρή μητέρα και γυναίκα, στην οποία το παιδί της στηρίζεται και ξεκουράζεται στην αγκαλιά της. Το ερωτικό στοιχείο, συγκριτικά με άλλους πίνακες, δεν εμφανίζεται, καθώς θέλει να εστιάσει στη μητρική αγάπη και στη σχέση μεταξύ του παιδιού και της μητέρας. Χρησιμοποιεί ιαπωνικές μεθόδους, έτσι ώστε να εντείνει την προσοχή του θεατή στις εκφράσεις του προσώπου, τη γλώσσα του σώματος και τα συναισθήματα που κυριαρχούν τη στιγμή αυτή. Μέσα από το καλλιτεχνικό αυτό έργο το στοιχείο της ηρεμίας, της ασφάλειας και της γαλήνης παρατηρείται έντονα.
Ο James Tissot, ήταν ζωγράφος γαλλικής καταγωγής ο οποίος εστίασε στην προβολή της καθημερινότητας της «προνομιούχας» τάξης και συγκεκριμένα των γυναικών της υψηλής κοινωνίας. Επηρεασμένος και αυτός από το καλλιτεχνικό κίνημα του Ιαπωνισμού – Japonisme -, ζωγράφισε τον πίνακα με τίτλο «The Garden Bench», το 1882. Μέσα από αυτόν εκφράζεται η σχέση μητέρας και παιδιών σε μια ανέμελη και ξέγνοιαστη στιγμή. Επικρατούν τα θερμά χρώματα τα οποία προσδίδουν ζωντάνια και ευχάριστα συναισθήματα, όπως για παράδειγμα τα κόκκινο χρώμα στα μάγουλα των παιδιών, λόγω παιχνιδιού. Επίσης, το έντονο ζεστό βλέμμα της μητέρας και το χαμόγελο αντιπροσωπεύουν την τρυφερότητά της προς τα παιδιά της. Η ακριβής αναπαράσταση των λεπτομερειών δεσπόζει σε κάθε σημείο του πίνακα.
Ένας από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες για τη συνεισφορά του στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη ήταν ο Πάμπλο Πικάσο – Pablo Picasso -, με καταγωγή από την Ισπανία. Εκτός από τη ζωγραφική, εξασκούσε τη χαρακτική και τη γλυπτική. Το 1901-1903 η ζωγραφική του αισθητική χαρακτηρίζεται από τη «Μπλε ή Γαλάζια περίοδο του Πικάσο». Στον πίνακα «Μητέρα και Παιδί» που ζωγράφισε το 1902, οι ψυχροί τόνοι υποδηλώνουν αρνητικά συναισθήματα και μία βαριά συναισθηματική περίοδο που επικρατούσε στη ζωή του. Επισκεπτόμενος τη γυναικεία φυλακή του Saint- Lazare επηρεάστηκε από τις εικόνες γυναικών που ήρθε αντιμέτωπος, αφού ζούσαν μέσα σε αυτές με τα παιδιά τους, φτωχικά. Η εικόνα αυτή θέλει να αποδώσει το συναίσθημα της θλίψης και της απελπισίας της μητέρας, ενώ το ότι κρατά σφιχτά το παιδί της στην αγκαλιά της δείχνει ένα αίσθημα ελπίδας και αγάπης που ποτέ δεν παύει να υπάρχει.
Κάθε μητέρα νεαρής ή μεγαλύτερης ηλικίας καλείται καθημερινά σε έναν αγώνα δρόμου, έτσι ώστε να διασφαλίσει ένα καλύτερο μονοπάτι για το παιδί της. Μέσα από τους πίνακες των καλλιτεχνών αυτών, αντιλαμβανόμαστε πως ανεξάρτητα από την κοινωνική θέση που μπορεί να κατέχει μία γυναίκα, η αγάπη, η θαλπωρή και η έγνοια για το σπλάχνο της, δεν αλλάζει για την οποιαδήποτε κατάσταση καλείται να διαχειριστεί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Mother and Child, διαθέσιμο εδώ
- 1878-JAMES TISSOT EVENING, FASHION HISTORY TIMELINE, διαθέσιμο εδώ
- Mother and child, 1902 by Pablo Picasso, διαθέσιμο εδώ
