Της Ειρήνης Κοτρούτσου,
«Θα εκκαθαριστούν από το δημόσιο όσοι φέρνουν εμπόδια στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α». Μια δήλωση του κεντρικού Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Δημήτρη Τζανακόπουλου, που πραγματικά προκαλεί τρόμο.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι επί 4.5 έτη γινόταν προσπάθεια να επιβληθεί στην χώρα ένα καθεστώς στα πρότυπα της μαδουρικής χούντας ή ακριβέστερα γινόταν προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα νέο Σοβιέτ στην Ευρώπη. Με αυτές, όμως, τις δηλώσεις επιβεβαιώνουν τους χειρότερούς μας φόβους: οραματίζονταν νέα Μεγάλη Εκκαθάριση και νέα Γιεζόφστσινα στα πρότυπα των σταλινικών διώξεων. Περάσαμε από ανεπίσημες «υποσχέσεις» για «πηγάδες» και «κονσερβοκούτια» σε επίσημες αναφορές για εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων. Η στροφή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α προς το κέντρο ακούγεται πλέον σαν κακόγουστο αστείο. Θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε αν ένα κόμμα με νοσταλγούς του κόκκινου ολοκληρωτισμού και των πρακτικών του είναι δυνατό να υπάρχει σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Θα έπρεπε, όμως, να μας προκαλεί τόσο μεγάλη έκπληξη μια τέτοια δήλωση; Πέφτουμε από τα σύννεφα όταν έχουν προηγηθεί δεκάδες παρόμοιες; Κωφεύουμε όταν ο βαρβάτος Πολάκης απειλεί ότι «θα χώσει τρία μέτρα κάτω από την γη» τους δημοσιογράφους που του ασκούν κριτική; Κωφεύουμε όταν ο ίδιος άνθρωπος ανερυθρίαστα δηλώνει ότι «για να κερδίσει ξανά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α πρέπει να βάλουν ορισμένους φυλακή»; Τι διαφορετικό θα έπρεπε να περιμένουμε όταν ο Τσίπρας, ο άνθρωπος που κυβέρνησε τον τόπο, λέει πως «την δεύτερη φορά θα ελέγξουν όλους τους αρμούς της εξουσίας »; Όταν μας απειλούν ότι «η δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι αλλιώς» και μας καθιστούν σαφές ότι την πρώτη «ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α πήρε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία»; Πόσο απέχουν οι διαθέσεις του Τζανακόπουλου από τις δηλώσεις Γεροβασίλη, η οποία επί λέξη είχε πει «όποιος αντιδρά από το διαδίκτυο κατά της κυβέρνησης, διαπράττει αδίκημα»; Τι άλλο μένει όταν υιοθετούν γκαιμπελικές τακτικές στα fake news και όταν ο Βερναρδάκης παρακολουθεί αντικυβερνητικούς λογαριασμούς στα social media; Η εκκαθάριση από το δημόσιο… έρχεται ως φυσική απόρροια(!).
Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό ότι με τις εκλογές του 2019 η χώρα επανήλθε στην κανονικότητα των δυτικοευρωπαϊκών δημοκρατιών μακριά από τους κρυφοσταλινικούς που επιχείρησαν να αλλάξουν την δομή της οικονομίας και της κοινωνίας, ποδοπατώντας την μεσαία τάξη και εμποδίζοντας την ανάπτυξη. Μακριά από εκείνους που είχαν ως στόχο να αλώσουν τον κρατικό μηχανισμό με εκκαθαρίσεις και διορισμούς δικών τους ανθρώπων. Μακριά από εκείνους που έθεσαν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και μας έκαναν να φαινόμαστε μικροί και ασήμαντοι. Μακριά και ποτέ ξανά. Γιατί τότε χάσαμε πολλά αλλά δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας τα πάρουν όλα και να ξεριζώσουν τα ουσιώδη γνωρίσματα του λαού μας και τις δημοκρατικές κατακτήσεις του. Είναι μία μάχη πνεύματος, μία μάχη ιδεών, μία μάχη δυο κόσμων.
