Της Κατερίνας Σφακιανάκη,
Η κρίση στον θεσμό της οικογένειας τα τελευταία χρόνια είναι δεδομένη. Ο αριθμός των διαζευγμένων ατόμων αυξάνεται συνεχώς, γεννώντας ερωτήματα για τα αίτια αυτού του ραγδαίου πολλαπλασιασμού. Γιατί, λοιπόν, χωρίζουν τα περισσότερα σύγχρονα ζευγάρια; Φταίει ο ατομικισμός; Οι γρήγορες εναλλαγές της ζωής; Ή μήπως οι άνθρωποι έχουν πλέον τη δυνατότητα να επιλέξουν δίχως ταμπού την οικογενειακή τους κατάσταση;
Πράγματι, η δομή της οικογένειας έχει αλλάξει ριζικά και έχει δώσει, ιδίως στην γυναίκα, πολλούς και αλληλοσυγκρουόμενους ρόλους. Είναι αξιοθαύμαστο το πως η σύγχρονη μητέρα πετυχαίνει να ανταπεξέρχεται εξίσου καλά στις επαγγελματικές και τις οικιακές της υποχρεώσεις. Μετά από πολλούς αγώνες, κατακτήθηκε το δικαίωμα της γυναίκας στην επαγγελματική επιτυχία ακόμα και σε κλάδους που φάνταζε αδύνατο. Ενδεχομένως, όμως, να μην μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά τα πράγματα δεδομένης της οικονομικής κατάστασης και των χαμηλών επιπέδων μισθοδοσίας, καθώς, σήμερα, για να μπορέσει να βιοποριστεί μια ελληνική οικογένεια απαιτείται, στις περισσότερες περιπτώσεις, κοινή συνεισφορά στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Πολλοί είναι εκείνοι που σπεύδουν να κατηγορήσουν την παραπάνω κατάκτηση για την κρίση στον οικογενειακό θεσμό. Ωστόσο, η κοινωνία λειτουργεί σαν ζωντανός οργανισμός, δηλαδή, αλλάζει, εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες. Κινείται με τη ροή του κόσμου και προχωρά μπροστά για την καλύτερη δυνατή επιβίωση. Η εργασία έδωσε φωνή και βήμα στις γυναίκες να διοχετεύσουν τα πάθη και τα ταλέντα που ενδεχομένως καταπίεζαν για χρόνια, από τη στιγμή που, όπως γνωρίζουμε, παλαιότερα η θέση τους περιοριζόταν στον οικιακό χώρο και αφορούσε αποκλειστικά την ανατροφή των παιδιών και την φροντίδα του συζύγου.
Μήπως, λοιπόν, η κρίση δεν οφείλεται αποκλειστικά στις αυξημένες υποχρεώσεις, αλλά παρουσιάζει ακόμα βαθύτερα αίτια; Πιθανώς, συνειδητά πολλοί άνθρωποι σήμερα επιλέγουν να αφοσιωθούν σε άλλους τομείς τις ζωής που τους οδηγούν στο αίσθημα προσωπικής επιτυχίας. Η διατήρηση της οικογενειακής συνοχής απαιτεί πρωτίστως αγάπη και κατά συνέπεια θυσίες, υποχωρήσεις και αμοιβαίους συμβιβασμούς. Η νοοτροπία του ανθρώπου καθίσταται εντελώς διαφορετική στο θέμα της οικογένειας, μιας και κυριαρχεί η ανάγκη για προσωπική ανέλιξη και πρόοδο. Πολλές σύγχρονες γυναίκες, αλλά και άνδρες, επικεντρώνονται στην καριέρα και την φιλία, ενώ πιθανότατα επιλέγουν έναν πιο μοναχικό τρόπο ζωής.
Το σημαντικότερο είναι ο καθένας μας να έχει κρίση και να μπορεί να υποστηρίζει με θάρρος την επιλογή του. Ακόμα και σε περιπτώσεις χωρισμένων γονέων, επιβάλλεται η διατήρηση, όχι αντίθετης, αλλά παράλληλης πορείας για την εξασφάλιση της υγειούς παιδικής ψυχολογίας. Πολλοί σύγχρονοι πατέρες διεκδικούν πλέον πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά τους και προτείνουν συνεπιμέλεια. Έτσι, δεν μιλάμε καν για παρατεταμένη κρίση, αφού το παιδί αποκτά βιώματα, εμπειρίες και στιγμές και με τους δύο του γονείς.
Σε οποιοδήποτε, λοιπόν, οικογενειακό πλαίσιο απαιτείται σεβασμός, αλληλοβοήθεια και ανιδιοτέλεια. Η αγάπη για την οικογένεια κάθε μορφής πρέπει να θεωρείται δεδομένη, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ευδαιμονία σε κοινούς ή παράλληλους δρόμους ζωής. Σήμερα, με την αλλαγή στη δομή της οικογένειας, είμαστε σε θέση να αποδεχθούμε όλες τις μορφές της και να κατανοήσουμε κάθε προσωπική επιλογή. Άλλωστε, για τον καθένα από εμάς η έννοια της ευτυχίας είναι καθαρά προσωπική και απολύτως διαφορετική.
