Της Μαρίας Ζωγοπούλου,
Αναρωτιέμαι, πόσες φορές προσπαθήσαμε στο πανεπιστήμιο να ανταπεξέλθουμε κατά τη διάρκεια της παράδοσης των μαθημάτων με τους καθηγητές να μονολογούν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να σχολιάζουμε με τους συμφοιτητές, πώς θα περάσει ανώδυνα και με ενδιαφέρον η επόμενη διδακτική ώρα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι καθηγητές ήταν μονότονοι στο μάθημά τους ή ακόμα και βιαστικοί να ολοκληρώσουν την παράδοση, χωρίς κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον απέναντι στους φοιτητές. Αν και, γενικότερα, θεωρώ ότι οι μαθητές αντιμετωπίζουν προβλήματα με θέμα τον τρόπο διδασκαλίας που επιδέχονται, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αναμενόμενη η διδακτική κατάρτιση για τη συνεχή επιμόρφωση των δασκάλων-καθηγητών. Παρ’ όλα αυτά, δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Παρακάτω, λοιπόν, θα εστιάσουμε στην πανεπιστημιακή παιδαγωγική, όσον αφορά την ποιότητα της διδασκαλίας και της μάθησης, που δέχονται οι φοιτητές στα πανεπιστήμια. Ειδικότερα, θα αναφερθούμε στο αν και κατά πόσο είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι οι καθηγητές να διδάξουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες με τις γνώσεις και τις δυνατότητές τους. Αρκούν οι έως τώρα γνώσεις των καθηγητών; Επιλέγουν βοηθητικούς τρόπους προσέγγισης εν ώρα διδασκαλίας; Δημιουργούν οικείο και φιλικό περιβάλλον κατά τη διάρκεια του μαθήματος; Γενικότερα, πάντως, είναι οι νέοι καθηγητές έτοιμοι να διδάξουν; Δυστυχώς, όπως προαναφέραμε, η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν λαμβάνει επιμόρφωση, όπως ισχύει στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για την παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση. Συγκεκριμένα, οι πανεπιστημιακές κοινότητες, δίνοντας έμφαση στη νέα γνώση και επιλέγοντας να προάγουν την έρευνα, θα έπρεπε να αποτελεί κύριο μέλημά τους η σωστή προετοιμασία και αξιολόγηση των καθηγητών που διδάσκουν στα πανεπιστήμια.
Επίσης, είναι σημαντική η δημιουργία κατάλληλων δομών μέσα στα πανεπιστήμια, που θα πετύχουν την ψυχοπαιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση, καθώς μετέπειτα θα εξασφαλίσει τη διαρκή επικαιροποίηση και ανάπτυξη της παιδαγωγικής ικανότητας του συνόλου της ακαδημαϊκής κοινότητας. Πιο συγκεκριμένα, κάθε δομή υποστήριξης στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να συμβάλλει στην ποιοτική βελτίωση της διδασκαλίας, καθώς και να παρέχει συμβουλευτικό έργο, με στόχο την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Ο σημαντικότερος παράγοντας στην εκπαίδευση επικεντρώνεται στην ποιότητα του διδακτικού έργου των καθηγητών προς τους φοιτητές τους, με σκοπό την εξέλιξή τους σε μελλοντικούς άξιους επαγγελματίες. Επιπρόσθετα, στην Ελλάδα, δεν εφαρμόζεται μέθοδος αξιολόγησης των καθηγητών, όσον αφορά τη διδακτική τους επάρκεια τόσο σε γνώσεις όσο και στην προσέγγιση της διδασκαλίας των φοιτητών. Πολλές φορές, λανθασμένα θεωρούμε ότι ένας καλός ερευνητής αντιστοιχεί σε έναν ικανό διδάσκοντα, ενώ στην πράξη απέχουν πολύ μεταξύ τους αυτές οι δύο έννοιες. Αν αυτό δεν είναι αρκετά σημαντικό ζήτημα των πανεπιστημίων για τη σωστή ιδιότητα που οφείλει να λάβει ο καθένας καθηγητής, τότε τι είναι;
Με λίγα λόγια, η πανεπιστημιακή παιδαγωγική είναι μία ανάγκη, η οποία πρέπει να εδραιωθεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, καθώς ναι μεν προάγουν όλα όσα οφείλει να γνωρίζει ένας ακαδημαϊκός καθηγητής, αλλά έμπρακτα υστερούν. Για τον λόγο αυτό, η ενεργοποίησή της έχει σκοπό την ενημέρωση των διδασκόντων για την καλύτερη δυνατή εκτέλεση του εκπαιδευτικού τους έργου με αποτελεσματικές μεθόδους, οι οποίες θα έχουν αξιολογηθεί ως αποδοτικές. Αποτελεί σημαντικό κριτήριο για την εξέλιξη των πανεπιστημίων της χώρας μας, καθώς στο εξωτερικό έχουν ήδη λάβει χώρα παρόμοιες λειτουργίες. Επομένως, θα λέγαμε, ότι αποτελεί το σημαντικότερο κριτήριο για την εξέλιξη τόσο της δικής μας όσο και των επόμενων γενεών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η ανάγκη πανεπιστημιακής παιδαγωγικής, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
