Του Παναγιώτη Παναγιωτακόπουλου,
Ήταν Κυριακή 18 Απριλίου 2021, ακριβώς πριν από μία εβδομάδα, όταν το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό, αθλητικό και όχι μόνο, στερέωμα ήρθε αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας του. Μια ανακοίνωση έμελλε να βάλει φωτιά στους απανταχού ενδιαφερόμενους και να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις, μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας.
Η διαφαινόμενη δημιουργία μίας νέας λίγκας, ενός νέου πρωταθλήματος φτιαγμένου αποκλειστικά για επίλεκτα σωματεία, με την επωνυμία European Super League και 12 αρχικούς συμμετέχοντες τάραξε τα νερά. Οι πιο διάσημοι ανά τον κόσμο σύλλογοι, προερχόμενοι από Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία, και συγκεκριμένα οι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σίτυ, Τότεναμ, Τσέλσι, Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Ατλέτικο και Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Μίλαν και Γιουβέντους, ήταν οι πρωτεργάτες για την πρόκληση αυτής της σύγχυσης. Επί της ουσίας, η πρόταση αφορούσε ένα κλειστό πρωτάθλημα, ανάμεσα στις φαινομενικά καλύτερες αυτές ομάδες με ξεκαθαρο στόχο το χρηματικό κέρδος.
Για να μπούμε στο λίγο πιο τεχνικό κομμάτι της συζήτησης, η JP Morgan, τραπεζικός κολοσσός διεθνούς φήμης, ήταν ο κύριος χρηματοδότης του όλου αυτού εγχειρήματος και έκανε λόγο για ποσά που ζαλίζουν σε κάθε περίπτωση, αφού ξεπερνούσε τα 3.5 δις δολάρια. Μέσω των κλειστών συμβολαίων διάρκειας 23 ετών που θα υπέγραφαν οι ομάδες, τα χρήματα αυτά θα επέστρεφαν στη διπλάσια αξία τους στον τραπεζικό οργανισμό, προσδίδοντας έτσι τον χαρακτήρα του δανείου προς τη χαριστικά αποκαλούμενη ‘Λίγκα των Πλουσίων’. Οι δύο ισπανικές υπερδυνάμεις, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα θα έπαιρναν 60 εκατομμύρια περισσότερα από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, ενώ η ρήτρα τους σε περίπτωση αποχώρησης θα ήταν 200 εκατομμύρια, έναντι των 150 εκατομμυρίων στην περίπτωση των υπολοίπων. Τέλος, σε ό,τι έχει να κάνει με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, εκτός των όποιων συμφωνιών που θα γίνονταν για την European Super League σαν σύνολο, κάθε ομάδα θα διατηρούσε το δικαίωμα να επιλέγει η ίδια πως θα διαχειριστεί 4 από τα παιχνίδια της αγωνιστικής περιόδου, όποια εκείνη επέλεγε, με στόχο και πάλι τα υψηλότερα κέρδη.
Παρά το γεγονός ότι η αναταραχή ήταν τεράστια, οι αντιδράσεις από όλες τις πλευρές δεν άργησαν να έρθουν. Τα αρμόδια όργανα, FIFA και UEFA, έδειξαν έτοιμα να πραγματοποιήσουν τις απειλές για αποβολές από τις δικές τους διοργανώσεις και τα εθνικά πρωταθλήματα, απαγορεύοντας, παράλληλα, τη συμμετοχή των παιχτών στις διοργανώσεις των εθνικών τους ομάδων. Σε ταχύτατο χρονικό διάστημα, φρόντισαν, επίσης να υπενθυμίσουν την κυριαρχία τους, δηλώνοντας πως έχουν εξασφαλίσεις χρηματοδότηση ύψους 7 δισεκατομμυρίων για τις ομάδες των διοργανώσεων τους. Εκτός των άλλων, το στήριγμα του ποδοσφαίρου, το πιο γερό θεμέλιο που καθιστά το άθλημα ως τον βασιλιά όλων, οι φίλαθλοι, έσπευσαν να διαδηλώσουν κατά, φυσικά, του νέου εγχειρήματος, απαιτώντας ως και παραιτήσεις των προέδρων και μεγαλομετόχων των ομάδων τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, τόσο προπονητές όσο και αστέρες, που πρωταγωνιστούν και ακούν επιρροή, σύγχρονοι ή παλαιοτέρων ετών, εξέφρασαν την άποψη τους, που δε διέφερε από αυτή του φίλαθλου κόσμου.
Για να δούμε, όμως, το σενάριο και από τις δύο όψεις του νομίσματος, αξίζει να αναλύσουμε και το σκεπτικό των 12, τουλάχιστον, παραγόντων που βρέθηκαν πίσω από την πρωτοβουλία αυτή. Καλώς ή κακώς, κάθε σύλλογος, όσο ιστορικός και αν είναι, αποτελεί μία επιχείρηση και όπως και κάθε άλλη επιχείρηση έχει σκοπό το κέρδος. Είναι φυσιολογικό, ως έναν βαθμό, οι ιδιοκτήτες και οι μέτοχοι των συλλόγων αυτών να επιζητούν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος, ακόμα και αν πρόκειται να μειωθεί το ενδιαφέρον του κοινού. Ειδικά όταν γίνεται λόγος για μία ολοκληρωμένη μελέτη και ένα μακροπρόθεσμο πλάνο μόνιμης κερδοφορίας, τότε για τους περισσότερους όλα τα υπόλοιπα θα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Αν για παράδειγμα, το ντέρμπι του Μάντσεστερ που προσελκύει μεγάλη μερίδα του ποδοσφαιρόφιλου πληθυσμού κάθε χρόνο, αποφασιζόταν να διατεθεί, εξ΄ αποστάσεως, αποκλειστικά διαδικτυακά μέσω πλατφόρμας των ομάδων έναντι μίας συνδρομής και, παράλληλα, διεξαγόταν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου αρκετοί, αν όχι όλοι, θα ήταν διατεθειμένοι να κατακλύσουν κάθε γήπεδο, ανεξαρτήτως χωρητικότητας, και, το κυριότερο όλων, ανεξαρτήτως κόστους, τότε αντιλαμβάνεται κανείς για τα πιθανά κέρδη από έναν και μόνο αγώνα. Από την επιχειρηματική, και μόνο, σκοπιά φαντάζει σενάριο βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα.
Επιστροφή στη σφαίρα του ρεαλισμού, όπου το συναίσθημα έχει μεγάλη βαρύτητα και όπου πολλοί ακόμα παράγοντες ασκούν επιρροή. Ένα τέτοιο, κλειστό πρωτάθλημα χωρίς δικαίωμα πρόκρισης σε άλλους συλλόγους, χωρίς το στοιχείο της έκπληξης, του αναπάντεχου, του απροσδόκητου θα έχανε το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντος του, όσο και αν πάντοτε τα μεγάλα ματς προσελκύουν τα φώτα της δημοσιότητας. Θα χανόταν κάθε δικαίωμα στο όνειρο για άλλες ομάδες, μικρότερου, συνήθως, βεληνεκούς, αλλά κάθε διοργάνωση, όπως και κάθε παραμύθι, έχει την Σταχτοπούτα του, λιγότερο ή περισσότερο συχνά. Γιατί σε κάθε γειτονιά του πλανήτη, θα υπάρχει ένα παιδάκι που θα κλωτσάει ένα χαλίκι και θα ονειρεύεται πως αγωνίζεται με την ομάδα της γειτονιάς του και σκοράρει για να δώσει ένα τρόπαιο και το δικαίωμα αυτό στο όνειρο δεν μπορεί κανένας να του το στερήσει.
Συνοψίζοντας, είναι άκρως θεμιτό, άνθρωποι που επενδύουν κόπους πολλών ετών στις ομάδες τους να θέλουν να βλέπουν τα πορτοφόλια τους να γεμίζουν μέρα με την μέρα, όλο και περισσότερο. Όμως, για κάθε τέτοιο άνθρωπο, υπάρχουν χιλιάδες από κάτω που μετρούν το χαρτζιλίκι και τις οικονομίες τους, έστω και αν δεν τα βγάζουν πέρα τόσο άνετα, για να βρίσκονται με κάθε κόστος την Κυριακή στο γήπεδο και να φωνάζουν για την αγαπημένη τους ομάδα. Ίσως μια τέτοια κρίση να ήταν αναγκαία για να αναδείξει τα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο τόσο από την πλευρά των επενδυτών όσο και από αυτή των φιλάθλων. Οι μεν θέλουν να αποκομίζουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη, ενώ οι δε θέλουν να βλέπουν τις αγαπημένες τους ομάδες να αγωνίζονται στις διοργανώσεις που παραδοσιακά αγαπιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι λογικά, λοιπόν, τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών, αλλά δεν έχουμε ανάγκη από κανέναν κατά φαντασία ήρωα για να δώσει την λύση. Μία συζήτηση ανάμεσα σε όλους, σε ένα κοινό τραπέζι και όχι πίσω από τις πλάτες των υπολοίπων θα μπορούσε να βοηθήσει όλες τις πλευρές, αφού ένα είναι σίγουρο και αυτή είναι η αγάπη όλων για το άθλημα!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Βόμβα της European Super League: “Ξεκινάμε για τουρνουά 20 ομάδων”, Sport24. Διαθέσιμο εδώ.
- Γιατί δεν πρέπει να πετύχει η ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική Super League, Capital. Διαθέσιμο εδώ.
