Η γνώμη του OffLine Post,
Στις 21 Απριλίου 1967, τις πρώτες πρωινές ώρες, η Δημοκρατία αιφνιδίως «συλλαμβάνεται». Τρεις επίορκοι ανώτεροι στρατιωτικοί, ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός και οι συνταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος και Νικόλαος Μακαρέζος, αναλαμβάνουν πραξικοπηματικά την εξουσία. Οι συνεργάτες τους στις Ένοπλες Δυνάμεις συντονισμένα καταλαμβάνουν τα επικοινωνιακά κέντρα στην πρωτεύουσα και συλλαμβάνουν εξέχοντα πολιτικά στελέχη, όπως ο πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τα τεθωρακισμένα οχήματα, κατ’ εντολή τους, περικύκλωσαν, μεταξύ άλλων, τη Βουλή, τα Υπουργεία και τα Ανάκτορα, στα οποία αναγκάζουν εκβιαστικά τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ να ορκίσει τη νέα κυβέρνηση, με πρωθυπουργό-υποχείριο τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κόλλια.
Την ημέρα αυτή, ο κόσμος, μεγάλη μερίδα του οποίου έζησε τα επονείδιστα αυτά γεγονότα, θυμάται με θλίψη την κατάλυση της Δημοκρατίας. Οι εκλογές, που είχαν προγραμματισθεί για τις 28 Μαΐου, ματαιώθηκαν, ενώ καταργήθηκαν βασικά άρθρα του Συντάγματος. Η ελευθερία του λόγου, το απαραβίαστο της αλληλογραφίας, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και πολλά ακόμη καταλύθηκαν, θυσιασμένα στη συντήρηση ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Η αστάθεια της Δημοκρατίας, η οποία είχε γίνει εντονότερη από τα Ιουλιανά του 1965, ολοκληρώθηκε ολέθρια. Οι ερπύστριες, που κροτάλιζαν στους δρόμους της Αθήνας το μελανό εκείνο πρωινό, προανήγγειλαν την έναρξη μιας τραγικής επταετίας, γεμάτη με βία, βασανισμούς και καταλύσεις οποιασδήποτε αντίθετης και ελευθέριας άποψης.
Φτάνουμε στο σήμερα, 21 Απριλίου 2021, ανακαλώντας στον νου όλα όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα. 54 χρόνια, για να κλείσει αυτή η ουλή, που σημάδεψε βαθιά τα δημοκρατικά ιδεώδη, χωρίς να αφήνει κανέναν πολίτη αυτής τη χώρας να ξεχάσει. Ωστόσο, ας δούμε αυτήν την ημέρα ως αφετηρία για την ενδυνάμωση του δημοκρατικού φρονήματος. Μια ημέρα που θα μας υπενθυμίζει διαρκώς πως τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και πως η υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για τον καθένα μας.
(Πηγή εικόνας: thetoc.gr/ Επεξεργασία: OffLine Post).
Κρατώντας ζωντανή την ιστορική μας μνήμη, ας δούμε τι μας δίδαξε αυτή η μαύρη κηλίδα στην ιστορία της πατρίδας μας. Η «μαύρη» εκείνη ημέρα μάς έμαθε να παλεύουμε για την σταθερότητα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, με κορωνίδα της την 24η Ιουλίου 1974. Από τότε, ο καθένας μας, προτάσσοντας την ατομική και συλλογική του ευθύνη, προστατεύει σθεναρά το πολίτευμα, που επιλέχθηκε με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974, διατρανώνοντας πως τα δημοκρατικά ιδεώδη του λαού ουδέποτε κατελύθησαν. Ταυτόχρονα, τα καταπατημένα, κατά την περίοδο της χούντας, δικαιώματά μας όλα αυτά τα χρόνια προστατεύονται και φυλάττονται ως κόρην οφθαλμού από τον καθένα μας, αλλά κυρίως από το Σύνταγμα· δικαιώματα που κάποιοι βασανίστηκαν έως θανάτου, για να επανέλθουν.
Σήμερα, η κρίση που βιώνουμε είναι ιδιαίτερης φύσεως. Παίρνει τη μορφή μιας ασθένειας, που στερεί τη ζωή από πολλούς συμπολίτες μας και μας καθηλώνει εσώκλειστους στα σπίτια μας. Αυτή είναι η κρίση που έχουμε περιοριστεί να βλέπουμε εν έτει 2021 – και όχι αδίκως. Ωστόσο, πλανώμεθα, αν νομίζουμε πως η κρίση των δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας έληξε με το δημοψήφισμα του ’74, αλλά και κάθε άλλη απόφαση και συμφωνία υπέρ της Δημοκρατίας. Σίγουρα, η κατάσταση είναι εν πολλοίς διαφορετική, καλύτερη και σε καμία περίπτωση δεν δύναται να παρομοιαστεί με Χούντα. Απολαμβάνουμε την ελευθερία του λόγου, της πληροφόρησης από όποια πηγή επιθυμούμε, την ελευθερία του συνέρχεσθαι, αν και προσωρινώς μόνο διαδικτυακά εξαιτίας της πανδημίας.
Δεν ζούμε σε Χούντα. Και αν θέλουμε να διατηρήσουμε το πολίτευμα και τη ζωή μας δημοκρατική, πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά. Όχι μόνο με διαδηλώσεις, βία στη βία και εξοργισμένες κραυγές, αλλά και με την ενεργή συμμετοχή μας. Η Δημοκρατία, ως το πιο ευάλωτο από τα πολιτεύματα, καθιστά δικαίωμα και ευθύνη όλων μας να την προασπίσουμε. Είναι υποχρέωσή μας να ενημερωνόμαστε, για να συμμετέχουμε ενεργά, να αξιολογούμε και όχι να παρασυρόμαστε από κακόβουλη ρητορική και να καταλήγουμε σε στείρα κριτική, που στόχο έχει απλά να οξύνει μια ήδη διχασμένη κοινωνία. Είναι δικαίωμά μας να εκφραζόμαστε, αλλά και υποχρέωσή μας να μην παραπληροφορούμε. Είναι δικαίωμά μας να ενημερωνόμαστε, αλλά και υποχρέωσή μας να το κάνουμε με τρόπο σφαιρικό και προσεκτικό. Είναι δικαίωμά μας να ζούμε και υποχρέωσή μας να σεβόμαστε τη ζωή του συνανθρώπου, και δη όταν εκείνος παλεύει ασθένειες πολύ πριν τον κορωνοϊό.
Φέτος, 21 Απριλίου 2021, λέμε ναι στη Δημοκρατία και τον διαρκή αγώνα για την προστασία της.
