Της Άννας Αρκούδη,
Η λέξη «κανονικότητα» βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές που εδώ και περίπου έναν χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας ακούμε ολοένα και περισσότερο. Τι σημαίνει άραγε και πώς μπορούμε να την προσδιορίσουμε;
Η απάντηση σαφώς είναι αρκετά υποκειμενική. Μπορεί να περιλαμβάνει συναθροίσεις με φίλους, εξόδους για φαγητό, ποτό, διασκέδαση, εργασία δια ζώσης, φοιτητική ζωή, δυνατότητα να κυκλοφορούμε χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό και μία σειρά από δραστηριότητες τις οποίες προ κορωνοϊού τις θεωρούσαμε τόσο δεδομένες που δεν μας είχε περάσει καν από το μυαλό η σκέψη ότι θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε ως «κανονικότητα». Ήταν η καθημερινότητά μας, η οποία μάλιστα πολλές φορές μας κούραζε και μας φάνταζε απίστευτα βαρετή. Είναι αυτό που λένε ότι «όταν χάνεις κάτι μόνο τότε το εκτιμάς». Ακόμα και αν αυτό είναι να ξυπνάς στις 7 το πρωί για να βρεθείς στον χώρο εργασίας σου και ας καταλήξεις να παραπονιέσαι όλη μέρα για το πόσο εξαντλημένος νιώθεις. Ήταν η κανονικότητά μας. Και μας λείπει.
Ακόμα κι όταν περιμέναμε δίπλα δίπλα για να πάρουμε έναν καφέ στα όρθια, ήταν σαν να συμμετείχαμε σε μια ομαδική δραστηριότητα, παρότι δεν ξέραμε τους διπλανούς μας. Τώρα καθόμαστε προσεκτικά σε απόσταση ο ένας από τον άλλον και, μόλις βρεθούμε κατά λάθος κοντά, πεταγόμαστε προς τα πίσω με φόβο. Είναι σαν να απωθούμε τους άλλους κι εκείνοι εμάς.
Πόσο έτοιμοι αισθανόμαστε να επιστρέψουμε σε αυτήν;
Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να παραπονιόμαστε για το πόσο μας λείπει η καθημερινότητά μας, η αλήθεια είναι όμως ότι τα απανωτά lockdown καθιέρωσαν νέες συνήθειες και ρυθμούς. Το πρώτο και ιδιαίτερα το δεύτερο και μακροβιότερο lockdown, το οποίο ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη, μας έδωσαν τη δυνατότητα να πατήσουμε ένα pause στις ζωές μας. Σαφώς, σε αυτή τη δεύτερη καραντίνα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, γιατί τα αποθέματα υπομονής εξαντλούνται, αλλά έχετε σκεφτεί αν είστε στα αλήθεια προετοιμασμένοι να επιστρέψετε στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητάς σας, έστω και αν αυτό το «άνοιγμα» γίνει σταδιακά;
Το αναγκαστικό «κλείσιμο» σε 4 τοίχους προκάλεσε τρομερές αλλαγές στην καθημερινότητά μας, οι οποίες για κάποιους ήταν θετικές. Όσο περίεργο και αν φαίνεται υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έμαθαν και συνήθισαν αυτήν την καθημερινότητα «από το σπίτι» και τους αργούς ρυθμούς, όπου η πίεση είναι αισθητά λιγότερη όσον αφορά τις υποχρεώσεις μας και που μας επιτρέπει να περνάμε πιο πολύ χρόνο με την οικογένεια, τον σύντροφό μας και γενικότερα τους κοντινούς μας ανθρώπους. Στο διάστημα του εγκλεισμού πολλοί ανακάλυψαν ενδιαφέροντα και ταλέντα που δεν ήξεραν ότι διέθεταν και συνήθισαν σε αυτή την ιδέα του άπλετου ελεύθερου χρόνου. Μπορεί, λοιπόν, για αυτή τη μερίδα των ανθρώπων το πολυπόθητο «άνοιγμα» να αποτελεί ιδιαίτερα στρεσογόνο παράγοντα και να αδυνατούν να το διαχειριστούν.
Άλλοι πάλι άνθρωποι, ενώ μπορεί να νιώθουν την ανάγκη να επιστρέψουν στην κανονικότητα την οποία γνώριζαν μέχρι ο ιός να μας χτυπήσει την πόρτα, ίσως φοβούνται την πιθανότητα να προσβληθούν από αυτόν, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τους ίδιους όσο και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η πιθανότητα να κολλήσουν ενδεχομένως να προκαλεί φόβο και άγχος για την επόμενη μέρα μετά το «άνοιγμα» και να προτιμούν να παραμείνουν σε αυτό το παρατεταμένο lockdown.
Η επιστροφή. Και τώρα τι;
Βγαίνοντας σιγά-σιγά από την καραντίνα, θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη νέα κανονικότητα. Σίγουρα δεν θα είναι αυτή που ξέραμε, αν και έχουμε μία πρόγευση από το καλοκαίρι του 2020, το οποίο ακολούθησε το πρώτο lockdown. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα κληθούμε να αφήσουμε πίσω μας για άλλη μία φορά τους ρυθμούς του εγκλεισμού. Αν πιστεύετε ότι η επικείμενη επανεκκίνηση σας τρομάζει, πάρτε μία βαθιά ανάσα και συνεχίστε να διαβάζετε.
- Λογική και όχι φόβος
Είναι απαραίτητη για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, αλλά με μέτρο. Αν τηρείτε όλα τα απαραίτητα μέτρα και τις αποστάσεις χωρίς να γίνεστε εμμονικοί γύρω από αυτά, τότε δεν χρειάζεται να φοβάστε. Σκεφτείτε ήρεμα και λογικά. Φροντίστε να ενημερώνεστε από έγκυρες πηγές για τυχόν εξελίξεις και, αν πιστεύετε ότι οι ειδήσεις γύρω από τον ιό σας τρομοκρατούν, τότε δεν χρειάζεται να τις παρακολουθείτε σε καθημερινό επίπεδο. Είναι βασικό, πριν επιστρέψουμε στις ζωές μας, να είμαστε ψύχραιμοι για να μπορέσουμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές, προστατεύοντας τόσο τον εαυτό μας όσο και το σύνολο.
- Πάρτε τον χρόνο σας
Κανείς δεν περιμένει να προσαρμοστείτε στο παλιό σας πρόγραμμα εν μία νυκτί. Ξεκινήστε από τα απαραίτητα, όπως να παρευρεθείτε στον χώρο εργασίας σας, για παράδειγμα, και να συνηθίσετε σταδιακά τα ωράρια που εδώ και έναν χρόνο έχετε κάπως «ξεχάσει». Αρχίστε σιγά-σιγά να προσθέτετε και άλλες δραστηριότητες ή δευτερεύουσες υποχρεώσεις στο πρόγραμμά σας. Θα δείτε ότι με τον καιρό θα αποζητάτε να έχετε ένα πιο γεμάτο πρόγραμμα. Δεν έχει σημασία σε πόσο διάστημα θα το κατορθώσετε αυτό. Να θυμάστε ότι οι ρυθμοί και οι αντοχές του καθενός διαφέρουν.
- Κρατήστε τα νέα σας χόμπι
Η περίοδος της κοινωνικής απομόνωσης έφερε στην επιφάνεια νέες ασχολίες και συνήθειες. Η επιστροφή στις υποχρεώσεις σας ίσως δεν σας αφήνει τόσο ελεύθερο χρόνο για να τις απολαύσετε όλες. Όμως, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να κλέψετε λίγο χρόνο μέσα στη μέρα σας για να διατηρήσετε κάποιες από αυτές. Η καθημερινότητα μπορεί να φαντάζει αποπνικτική λόγω των γρήγορων ρυθμών της, αν όμως αφιερώνετε έστω και μερικά λεπτά για να κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί, κάτι το οποίο σας απασχολούσε εποικοδομητικά την περίοδο της καραντίνας, τότε εντάξτε το στη ζωή σας και μετά τη λήξη του εγκλεισμού. Αυτό θα σας βοηθήσει να έχετε μία πιο εύκολη περίοδο προσαρμογής.
- Αποδεχτείτε υποστήριξη από άλλους
Οι φίλοι και η οικογένεια είναι μεγάλος παράγοντας που βοηθά στη μείωση του άγχους. Λειτουργούν ως οι καλύτεροι ακροατές και πολλές φορές οι συμβουλές τους μπορεί να αποβούν ιδιαίτερα χρήσιμες σε μία αγχωτική περίοδο ή κατάσταση. Αν η επιστροφή στους γρήγορους ρυθμούς ζωής σας δημιουργεί συναισθήματα δυσφορίας τότε μοιραστείτε τα. Αποδεχτείτε, λοιπόν, ή ακόμα αναζητείστε τη βοήθειά τους και φροντίστε να περνάτε ποιοτικό χρόνο μαζί τους, καθώς οι φίλοι και η οικογένεια μας προσφέρουν στιγμές γέλιου και χαράς που αποτελούν «φάρμακο» στην αντιμετώπιση του άγχους.
