Του Θάνου Παπαδογιάννη,
Σήμερα, 7 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. 73 χρόνια πριν, το 1948, ιδρύθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Τον τελευταίο χρόνο όλοι μας έχουμε καταλάβει για τα καλά πόσο σημαντική είναι η υγεία. Έχουμε κατανοήσει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορείς να κολλήσεις έναν ιό, ο οποίος σε μόλις λίγες ημέρες μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρος για εσένα ή τους γύρω σου. Έχουμε καταλάβει ότι ο τομέας της υγείας είναι εκείνος που μπορεί να τα επηρεάσει όλα. Είδαμε πως μέσα σε 2 μήνες ολόκληρη η υφήλιος παρέλυσε, τα πάντα πάγωσαν, το 2020 έγινε το «παγωμένο» έτος. Όλα έκλεισαν μέχρι νεοτέρας. Οι χώρες έκλεισαν σύνορα, χώρους εργασίας, σχολεία και πανεπιστήμια. Όλα αυτά για την υγεία μας, χωρίς αυτή τίποτα δεν θα μπορούσε να ξεπαγώσει και να ξεκινήσει ο χρόνος να κυλά κανονικά, όσο περισσότεροι νοσούσαμε τόσο περισσότερο αυτό θα μας επηρέαζε σε όλους τους τομείς.
Στην συγκυρία αυτή, καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να έχει μια χώρα τις υποδομές και ένα δυνατό σύστημα υγείας, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες καταστάσεις, αλλά και το ενδεχόμενο επιδημίας ή πανδημίας. Νιώσαμε βαθιά μέσα μας πως, πραγματικά, το να είναι κάποιος γιατρός είναι λειτούργημα. Οι άνθρωποι που ήταν, είναι και θα είναι από τα πόδια εώς το κεφάλι καλυμμένοι με προστατευτικές στολές, είναι εκείνοι που μπορούν να μας σώσουν τις ζωές. Την Κυριακή 15 Μαρτίου του 2020, οι Έλληνες βγήκαν στα μπαλκόνια των σπιτιών τους και χειροκρότησαν τιμητικά το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό για την μάχη που δίνει αδιάκοπα, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την πανδημία. Μια κίνηση συμβολική, μια κίνηση για ένα μεγάλο ευχαριστώ, που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές από τότε.
Φτάνει όμως αυτό; Δεν φτάνει!
Σήμερα οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι σε πληρότητα, οι γιατροί δουλεύουν μέρα-νύχτα αδιάκοπα, όλο και περισσότερα νοσοκομεία μετατρέπονται σε αναφοράς (νοσοκομεία COVID), κάποιες ιδιωτικές κλινικές επιστρατεύονται για την μάχη ενάντια στην πανδημία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται από πέρυσι τον Μάρτιο στα όρια του και ασφυκτιά. Όλοι μας πειστήκαμε πως το ΕΣΥ πρέπει να είναι δυνατό, να είναι θωρακισμένο και να έχει τις κατάλληλες υποδομές ανάλογα με τον πληθυσμό μας. Οι κυβερνήσεις από εδώ και στο εξής, και η σημερινή, θα πρέπει να βάζουν την χρηματοδότηση και την στελέχωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας σε προτεραιότητα, κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο.
Το ΕΣΥ και η δημόσια υγεία θα έπρεπε, πρέπει και θα πρέπει να είναι, αν όχι ο πιο καλά χρηματοδοτούμενος τομέας ενός κράτους, ένας από τους πιο υποστηριζόμενους από τις κυβερνήσεις. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως οι γιατροί είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν άμεσα ή έμμεσα να μας σώσουν από την κατάληξη μας από μια ασθένεια ή από ένα ατύχημα. Δεν πρέπει η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε αυτή τη στιγμή για το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό να ξεχαστεί μελλοντικά.
Προς όλο το ιατρικό προσωπικό, λοιπόν, ευχαριστούμε! Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη σε εσάς!
