Της Κωνσταντίνας Καλλέργη,
Ακόμη μία από τις παραστάσεις που κατέβασαν απότομα αυλαία το φθινόπωρο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε online streaming και σε προσεγμένη παραγωγή. Ο λόγος για την παράσταση «Ξυπόλυτοι στο πάρκο», που έκανε την πρεμιέρα της τον περασμένο Οκτώβριο στο θέατρο Νέος Ακάδημος και ήταν sold out για όλο το διάστημα λειτουργίας των θεάτρων.
Σε σκηνοθεσία από τη Ρέινα Εσκενάζυ και με τους Αργύρη Αγγέλου, Βασιλική Τρουφάκου, Ελένη Κρίτα και Άρη Λεμπεσόπουλο να ερμηνεύουν τους ιδιαίτερους χαρακτήρες της ιστορίας, η κωμωδία του Neil Simon αποτελεί μια ευχάριστη νότα -ειδικά στην εποχή που διανύουμε- και πλαισιώνει τρυφερά και με χιούμορ τους θεατές.
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway το 1963 κι ανάμεσα στα έργα που δεν είναι μιούζικαλ αποτελεί τη δέκατη κατά σειρά παραγωγή με τις περισσότερες παραστάσεις στη σκηνή του Broadway. Ανήκει στα πρώτα έργα που έγραψε ο Neil Simon στην καριέρα του, αλλά και στα πιο πολυπαιγμένα, ενώ το 1967 μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο σε διασκευή και σκηνοθεσία του Gene Saks, με τους Robert Redford -ο οποίος πρωταγωνιστούσε και στην αρχική παραγωγή του έργου στο Broadway-, Jane Fonda, Mildred Natwick και Charles Boyer να ενσαρκώνουν τους βασικούς χαρακτήρες.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται ο Paul και η Corie -ένας δικηγόρος και μια διακοσμήτρια-, ένα νιόπαντρο ζευγάρι που ξεκινά την κοινή του ζωή. Ο Paul, ορθολογιστής, πραγματιστής, τυπικός και λογικός, είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του και στην αυτοπραγμάτωσή του μέσω μιας επιτυχημένης καριέρας, αλλά και μιας οικογένειας. Η Corie, ανέμελη, αυθόρμητη, περιπετειώδης και πάντα αισιόδοξη, κάνει πολλά όνειρα για το μέλλον και προσπαθεί να ζει την κάθε στιγμή χωρίς περιορισμούς. Δυο άνθρωποι φαινομενικά αταίριαστοι -αν όχι αντίθετοι-, ωστόσο τόσο ερωτευμένοι που -αρχικά τουλάχιστον- φαίνεται πως έχουν βρει τον δικό τους τρόπο να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και να περνούν καλά μαζί.
Όλα ξεκινούν, όταν λίγες μέρες μετά τον γάμο τους οι δυο τους μετακομίζουν στο νέο τους σπίτι, που έχει επιλέξει η ίδια η Corie ως έκπληξη για τον σύζυγό της. Το μικρό ρετιρέ στον όγδοο όροφο ενός παλιού κτηρίου μοιάζει στην Corie φιλόξενο κι όμορφο, ικανό να στεγάσει την αγάπη της με τον Paul, ο οποίος όμως δεν αργεί να διαπιστώσει τις ελλείψεις του σπιτιού, όπως την απουσία ασανσέρ, που τους αναγκάζει να ανεβαίνουν σχεδόν οχτώ πατώματα με τα πόδια, το μικρό του μέγεθος, την έλλειψη μπανιέρας και την τρύπα του φωταγωγού, που επιτρέπει στο κρύο ή ακόμα και το χιόνι να μπαίνουν στο σπίτι. Πιστεύοντας, όμως, πως με την αγάπη τους όλα αυτά τα μικρά ελαττώματα δεν θα αποτελούν ενόχληση, οι δυο νιόπαντροι δεν φαίνονται πρόθυμοι να αναζητήσουν κάτι άλλο.
Στο κάδρο έρχεται να προστεθεί και η μητέρα της Corie, η Ethel, η οποία, ούσα χήρα κι έχοντας αρκετό ελεύθερο χρόνο, επισκέπτεται συχνά την κόρη και τον γαμπρό της -χωρίς να παραλείπει να σχολιάσει την «κατάσταση» του σπιτιού τους-, αλλά και ο Victor Velasko, ο ιδιόρρυθμος γείτονας του πάνω πατώματος -ή μάλλον της μικρής σοφίτας πάνω από το ρετιρέ-, ο οποίος με την προσωπικότητα και την μποέμ ζωή του έρχεται να αναστατώσει την καθημερινότητα του ζευγαριού. Οι συναναστροφές τους με τον γείτονά τους είναι αναπόφευκτες, αφενός γιατί για να καταφέρει ο ίδιος να μπει στο σπίτι του πρέπει να περάσει από το δικό τους κι αφετέρου επειδή η Corie έχει την ιδέα να τον γνωρίσει στη μητέρα της για να μην είναι μόνη.
Η καθημερινότητα και η αναπόφευκτη τριβή που επιφέρει στις σχέσεις, η μονίμως απρόβλεπτη φύση της Corie, η πολλή δουλειά του Paul και τα παράδοξα που προκύπτουν από την παρέα με τον γείτονα, όλα με φόντο το μικρό ρετιρέ και τα ελαττώματά του, έρχονται να ταράξουν την «τέλεια ζωή» που είχε το ζευγάρι ή τουλάχιστον να ανατρέψουν την ιδανική εικόνα που είχε για τη συμβίωση και τις απαιτήσεις της. Σύντομα βλέπουμε τους δύο ήρωες να χάνουν την αρχική τους αισιόδοξη διάθεση και, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, να εστιάζουν πλέον σε όσα τους χωρίζουν κι όχι σε όσα τους ενώνουν· η Corie είναι επιπόλαια κι ανώριμη, ενώ ο Paul είναι βαρετός και ξενέρωτος, κι ο γάμος τους εν γένει ένα μεγάλο λάθος!
Μέσα από δυσκολίες κι από μια περίοδο κρίσης οι δυο τους θα μάθουν τα προβλήματα που μπορούν να προκύψουν μέσα σε μια σχέση, όσο ιδανική κι αν είναι αρχικά, και θα καταλάβουν πως, «όταν αγαπάς τον άλλον, πρέπει να θυσιάζεις ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου για να μπορείς να είσαι μαζί του», όπως η Ethel λέει στην κόρη της, συμβουλεύοντάς την.
Πρόσχαρο κι ανάλαφρο το έργο του Neil Simon έχει παλαιότερα λάβει κριτικές για απουσία ουσιαστικής πλοκής και πραγματικού θέματος, ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε πως η σχεδόν τετριμμένη πορεία που ακολουθούν τα πράγματα στην ιστορία είναι ακριβώς ένα μέσο για να δοθεί το πλαίσιο της πεζής πραγματικότητας, στην οποία όλοι λιγότερο ή περισσότερο ζούμε. Ο Simon θα λέγαμε πως σε αυτή την αισθηματική κομεντί ασχολείται με τους «καθημερινούς ήρωες», οι οποίοι ίσως να μη ζουν έρωτες βγαλμένους από μυθιστόρημα, αλλά είναι ικανοί να αγαπήσουν τόσο ώστε να πλάσουν τον δικό τους κόσμο, αποσχισμένο από τα όρια της ρουτίνας, με όποιες θυσίες κι αν αυτό απαιτεί.
Στην παράσταση από το θέατρο Νέος Ακάδημος οι ερμηνείες αποδίδουν πολύ πιστά τα ιδιαίτερα στοιχεία του κάθε χαρακτήρα, αλλά και την κωμική χροιά του έργου, ενώ οι εναλλαγές των σκηνικών καταφέρνουν να χωρέσουν στο ίδιο σανίδι πολλά στιγμιότυπα, που δημιουργούν το σωστό κλίμα και δεν κουράζουν τον θεατή με στατικότητα, αλλά ούτε και με υπερβολές.
Με λίγα λόγια, το «Ξυπόλυτοι στο πάρκο» είναι ένα έργο με καθημερινούς ανθρώπους που απευθύνεται σε εξίσου καθημερινούς ανθρώπους, καταφέρνοντας να προσφέρει γέλιο αλλά και συγκίνηση, χωρίς να είναι υπερβολικό σε κανένα από τα δύο, αλλά και να περάσει, έστω και μέσα από τη σχετική «ησυχία» του, τα μηνύματα που επιθυμεί… αρκεί να είναι έτοιμος κανείς να τα ακούσει!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ξυπόλυτοι στο Πάρκο. Θέατρο Νέος Ακάδημος, διαθέσιμο εδώ.
- Barefoot in the Park. IMDB, διαθέσιμο εδώ.
