Της Ραφαέλας-Γεωργίας Τσιμτσιλή,
Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας αυξανόμενης κοινωνικής πόλωσης. Στην μία πλευρά βρίσκεται η αστυνομία, η οποία φαίνεται να βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί, με τους πολίτες από την άλλη να στέκονται απέναντί της. Η οριστική πια απουσία της κοινωνικής συνοχής αποτυπώνεται στα βίντεο και στις εικόνες που κατακλύζουν τα μέσα. Το μίσος και η διχόνοια που κυρίευσαν την κοινωνία αποτελούν απόρροια της αστυνομικής ασυδοσίας. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Με την ψήφιση του Νόμου 4777/2021 και μετά από το πέρας μηνών σε έναν εγκλεισμό που μοιάζει ατελείωτος, οι πολίτες θέλησαν να δείξουν έμπρακτα την δυσαρέσκεια τους, συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις και σε πορείες, τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και σε άλλες μεγαλουπόλεις. Η Κυβέρνηση, λοιπόν, προέβη στη χρήση του μονοπωλίου της στη βία, μέσω της αστυνομίας. Η καταστολή και η «φίμωση» των «αντιφρονούντων» φαίνεται να είναι ο βασικός σκοπός της, αφού τα περιστατικά βίας είναι δεκάδες μετά την εκλογή της το 2019 και δεν προμηνύεται ο τερματισμός αυτών.
Η Κυβέρνηση παίζοντας το πολιτικό της παιχνίδι περνάει νομοσχέδια από την Βουλή για τα οποία έχει πλήρη γνώση της επακόλουθης αντίρρησης από μερίδα του πληθυσμού. Με την αντίδραση των πολιτών να θεωρείται πια δεδομένη, «ρίχνουν στο τραπέζι» το χαρτί της κρίσιμης υγειονομικής κατάστασης και της μετάδοσης του κορωνοϊού. Δεν ξεχνούν σε κάθε δημόσιο λόγο να καταδικάσουν τις πορείες και τις συγκεντρώσεις, ρίχνοντας την ευθύνη του εγκλεισμού στους πολίτες που δεν «συμμορφώνονται». Ενώ, ότι δεν καταφέρνουν με τα λόγια, προσπαθούν να το υλοποιήσουν με την βία σύμφωνα με τις καταγγελίες για αστυνομική αυθαιρεσία που έχουν κατακλύσει τα social media. Για αυτή την «μάχη» η Κυβέρνηση φαίνεται να προετοιμάζεται καιρό τώρα, αφού ο διορισμός και ο εξοπλισμός του αστυνομικού σώματος δεν έχει τελειωμό.
Η παράλογη αυτή αστυνομοκρατία εις βάρος των πολιτών έφερε την χώρα στα πρόθυρα της εμφύλιας σύρραξης. Σαφώς δεν μπορεί να περίμενε κανείς πως η δράση του Χ δεν θα έφερνε την αντίδραση του Ψ. Όταν τα ίδια τα όργανα του νόμου δεν τον τηρούν δεν θα το κάνουν ούτε οι πολίτες. Ακούγεται πια πολύ κλισέ η έκφραση «η βία φέρνει βία», αλλά στην πραγματικότητα εξηγεί τα περιστατικά που ενώνονται σαν αλυσίδα. Δυστυχώς, τα περιστατικά αυτά δεν είναι μεμονωμένα, αλλά η ένταση και το περιεχόμενο τους είναι πραγματικά πρωτόγνωρα. Ο Πρωθυπουργός θέλησε να αλλάξει την παραπάνω έκφραση, μετατρέποντάς την σε «διάλογο που φέρνει διάλογο». Τα λόγια του Πρωθυπουργού προκαλούν έναν νέο κύκλο ερωτημάτων. Θα δούμε μία τυχόν ριζική αλλαγή στην στάση των κρατικών φορέων εξουσίας; Ή θα δούμε τον διάλογο να περιορίζεται στους αποδέκτες της ιδεολογικής ηγεμονίας, ενώ ταυτόχρονα το ριζοσπαστικό μέρος της κοινωνίας θα παίζει κρυφτό στους δρόμους και στα στενά με τα ΜΑΤ;
Στεκόμαστε ως απλοί παρατηρητές στις εικόνες των φοιτητών που διώχθηκαν σηκωτοί από την πρυτανεία του ΑΠΘ, στον ξυλοδαρμό πολίτη στην μέση μίας πλατείας, στο χαστούκι που δέχτηκε διαδηλώτρια από αστυνομικό, στις απειλές των αστυνομικών που δεν διστάζουν να προβάλουν το όπλο τους αλλά και να πετάξουν οι ίδιοι μολότοφ στους διαδηλωτές και η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Θυμίζω ότι οι αστυνομικοί αποτελούν το σώμα ασφαλείας που εγγυάται την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν έχει σχολιάσει κανένα από τα παραπάνω περιστατικά, ενώ τα στελέχη του κόμματος δεν σταματούν τις δηλώσεις. Παρά την οδηγία του Κυριάκου Μητσοτάκη για την μείωση των εμφανίσεων αυτών στα τηλεοπτικά πάνελ, εκείνοι ξεπερνούν συνεχώς τα όρια με ακραίες δηλώσεις. Κάπως έτσι φαίνεται να λειτούργησε και ο βουλευτής Νότιου Τομέα Αθηνών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, ο οποίος την επομένη του περιστατικού ωμής βίας στην Νέα Σμύρνη δεν δίστασε να μοιραστεί τα προσωπικά στοιχεία του πολίτη και να τον κρίνει για τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, φέρνοντας το φακέλωμα των πολιτών ξανά στην μόδα.
Ταυτόχρονα, ειδησεογραφικοί σταθμοί προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τα πραγματικά γεγονότα, αποσιωπώντας τα και χρησιμοποιώντας παραποιημένα βίντεο. Συγχρόνως, παρακολουθήσαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες τον Πρωθυπουργό να οξύνει τα πνεύματα, καθώς σκόπιμα επικεντρώθηκε στον ξυλοδαρμό του αστυνομικού. Έκανε φανερό το αποκλειστικό του ενδιαφέρον για αυτό το περιστατικό, κάτι που τάραξε ακόμα περισσότερο τα νερά, με τον λόγο του να αποτελεί οτιδήποτε παρά ενωτικό. Επιπλέον, από το βήμα της Βουλής έκανε λόγο για ψεύτικο διχασμό και για μία νεολαία που ξεσπά αναίτια.
Αυτή την φορά η ευθύνη μεταβιβάστηκε στα social media, τα οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, κάνουν κακό στην δημοκρατία και δημιουργούν στεγανά έντασης. Η ξαφνική αυτή επίθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκανε κάποιους να αναρωτηθούν γιατί. Γιατί αυτή την χρονική στιγμή να λεχθεί κάτι τέτοιο και με ποιον σκοπό; Πολλοί βιάστηκαν να παραλληλίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τον Recep Tayyip Erdoğan και να κάνουν λόγο για επικείμενα μέτρα κατά της ελευθερίας της έκφρασης. Θεωρώ ότι τέτοιες σκέψεις απομακρύνονται αρκετά από την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τον καλά μελετημένο λόγο του Πρωθυπουργού. Τα social media έχουν αποδείξει την επιρροή τους, καθώς ευθύνονται για τις πιο γνωστές πολιτικές μεταβολές και την ανάπτυξη κοινωνικών κινημάτων. Ωστόσο, την ημέρα που στο Twitter το #BoycottGreekMedia παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις, ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος προβαίνει σε τέτοιες ακροδεξιές, θα έλεγε κανείς, δηλώσεις. Αν τα social media δεν είχαν αναδείξει το κρεσέντο της αστυνομικής βίας, θα το έκαναν οι επιφανείς δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών σταθμών; Δύσπιστοι πια οι πολίτες με τα παραδοσιακά ΜΜΕ και με τις ειδησεογραφικές αλήθειες τους, στρέφονται όλο και περισσότερο στα social media.
Η κατάσταση θυμίζει εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος αναζητά ταυτότητα και κρύβεται πίσω από χρώματα και ιδεολογίες, με την Κυβέρνηση να αναγάγει σε πάγια πρακτική τον εκφοβισμό και τον ξυλοδαρμό. Έκανε γρήγορα εχθρούς τους διαδηλωτές, τους «τσουβάλιασε» όλους με τον χαρακτηρισμό αναρχικοί και έκλεισε τα μάτια της μπροστά στην αυθαιρεσία. Ζητούνται εξηγήσεις, αλλά οι απαντήσεις περικλείονται συνεχώς γύρω από την μικροπολιτική. Ξεκίνησε η διερεύνηση των καταγγελιών αστυνομικής βίας από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων. Άραγε, θα δικαιωθούν τα θύματα με το πόρισμα της ένορκης διοικητικής εξέτασης ή θα μπουν στο συρτάρι και αυτά τα περιστατικά;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Δήλωση του Πρωθυπουργού (09/03/2021), διαθέσιμη εδώ
- ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 4777/2021 – ΦΕΚ 25/Α/17-2-2021, e-nomothesia.gr, διαθέσιμο εδώ
- Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, (13/03/2021), Ανακοίνωση σχετικά με έρευνες για καταγγελίες περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας, διαθέσιμο εδώ
