Της Σοφίας Σιδερίδου,
Κάνοντας έναν mini απολογισμό των τελευταίων εβδομάδων, η λέξη που μου μένει στο μυαλό είναι η «ανθρωποφαγία». «Ανθρωποφαγία» από δω, «ανθρωποφαγία» από κει. Αν μη τι άλλο, κυριάρχησε σε όλα τα κανάλια, σε όλες τις προσωπικές συζητήσεις και ακούστηκε από κάθε στόμα. Η λέξη βγήκε στην επιφάνεια κυρίως μέσω των media στα πλαίσια της προσπάθειάς τους να κάνουν ρεπορτάζ αναφορικά με όλα τα επεισόδια και τις καταγγελίες σεξουαλικής, ψυχολογικής και φυσικής βίας στο χώρο του θεάτρου. Και έτσι ξαφνικά αυτή η λέξη μπήκε στο λεξιλόγιο όλων και αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι ταιριάζει σε πολλές περιπτώσεις της σύγχρονης ζωής μας.
Και κάπου μέσα σε όλη αυτή την αλόγιστη χρήση της «ανθρωποφαγίας», αυτή ήρθε και σφήνωσε και δίπλα στα reality της τηλεόρασης. Όχι ότι δεν γίνεται… θα γίνεται. Δεν αμφιβάλλω καθόλου! Aν και για τα περισσότερα από αυτά δεν έχω ακριβή γνώση και γνώμη, ένα γρήγορο zapping ή μια περιήγηση σε Instagram και Facebook μου επιβεβαιώνουν τη δίψα του κόσμου για μίσος, για καβγά, για βρισιές, για ίντριγκες, για μπερδέματα, για φασαρίες. Πράγματι, αυτό είναι το βασικό περιεχόμενο των reality shows σήμερα, χωρίς καμία προσπάθεια ωραιοποίησης από τα κανάλια ή τις εταιρείες παραγωγής. Ίσα ίσα, κυριαρχεί η επιθυμία υπερπροβολής ακόμα και πυροδότησης μόνο τέτοιων στιγμών και καθόλου υγιούς διαλόγου και ήρεμης συζήτησης. Ξενέρωτα πράγματα. Ή για να είμαστε ακριβείς και ρεαλιστές, πράγματα που δεν θα ανεβάσουν τα μηχανάκια της AGB.
Και εκεί ακριβώς θέλω να εστιάσω. Επιλέγω να μην μπω ούτε στην καλύβα των Survivors, ούτε μες το σπίτι του MasterChef, Big Brother, GNTM και όποιο άλλο σπίτι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση. Προτιμώ να μπω στις οικείες όλων των τηλεθεατών, μιας και αυτοί είναι η αιτία που η τηλεόραση κατακλύζεται από αυτά τα «γνωστά» σπίτια.
Κι αν κάποιοι επέλεξαν να μπουν να «φαγωθούν» μέσα στα reality shows, στα περισσότερα από αυτά τουλάχιστον πληρώνονται, αποκτούν μια αναγνωρισιμότητα χρήσιμη για την «έξω» τους ζωή ή έστω κάτι λίγο μαθαίνουν. Όλοι εμείς «έξω» από αυτά τα σπίτια, τι ακριβώς κάνουμε; Εμείς τρέφουμε και ικανοποιούμε τις ηδονοβλεπτικές επιθυμίες μας και εκφράζουμε την πραγματική, εσωτερική και βαθιά ανάγκη μας να είμαστε μέρος αυτών των σπιτιών! Η οπτική γωνία της «κλειδαρότρυπας» είναι αυτό που ζητάμε! Κύκλος είναι. Επειδή εμείς το ζητάμε, η τηλεόραση, τα κανάλια και οι εταιρείες παραγωγής μας το δίνουν!
Η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν απορώ καθόλου με αυτούς που επιλέγουν να λάβουν μέρος σε αυτά τα reality shows, ούτε φυσικά με αυτούς που επιλέγουν χαλαρά να τα παρακολουθούν. Στεναχωριέμαι με όλους αυτούς που τρέφονται από αυτά και συγχρόνως γκρινιάζουν για την πορεία της τηλεόρασης, την κατακρίνουν και απορούν με την ανθρωποφαγία που υπάρχει στα reality shows, τον εξευτελισμό που αυτά προωθούν, την γελοιοποίηση της ανθρώπινης νοημοσύνης κλπ. Ήθελα να ήξερα γιατί απογοητεύονται τόσο πολύ… πίστευαν ότι έβαζαν ντοκιμαντέρ υψηλού επιπέδου προβάλλοντας ένα reality με 20 ανθρώπους μέσα σε ένα σπίτι να διαγωνίζονται για ένα έπαθλο;
Αν θέλαμε ντοκιμαντέρ, θα βάζαμε να δούμε ντοκιμαντέρ. Αν θέλαμε μυθοπλασία, θα βάζαμε να δούμε σειρές. Σε μια τηλεόραση που τα «σπίτια» αυξάνονται και πληθύνονται… μαντέψτε τι θέλουμε και επιλέγουμε να δούμε!
