Της Αγγελικής Ουζουνάκη,
Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε σε μία συνθήκη που ακούγονται πολλές και διαφορετικές φωνές ως προς την τοποθέτηση του κινήματος #MeToo. Όμως, πέρα από αυτές τις τρομερά επίπονες και ανορθόδοξες εξομολογήσεις, κρύβεται κι ένα ηθικό δίδαγμα από πίσω. Ένα πολύ πιο σημαντικό μήνυμα που οφείλει να περαστεί.
Ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε! Να μοιραστούμε με τους συνανθρώπους μας καταστάσεις που έθιξαν τόσο την σωματική όσο και την ψυχική τους ακεραιότητα. Είναι η κατάλληλη ώρα να υψώσουμε την φωνή που σιωπούσαμε τόσα χρόνια μέσα μας, αλλά που εκδηλωνόταν ως σωματική συμπτωματολογία, μιας και το σώμα μας αποθηκεύει αυτές τις δυσάρεστες αναμνήσεις και παραβιάσεις που προσπαθούν με κάθε τρόπο τα θύματα να τις απωθήσουν από την μνήμη τους. Βέβαια, αυτό είναι πρακτικώς αδύνατον όταν τηρούμε σιγή ιχθύος σε καταστάσεις που πρέπει να ακουστεί η φωνή μας!
Το ανθρώπινο σώμα δεν ξεχνά. Ό,τι γράφεται δεν διαγράφεται. Ωστόσο, είναι εφικτό να γράψουμε επάνω σε αυτές τις οδυνηρές αναμνήσεις νέες πιο ευχάριστες, χωρίς να ξεχνούμε τα μελανά σημεία του παρελθόντος που μας στοίχισαν και μας στοίχειωσαν ψυχικά. Πλέον, ο κόσμος και η κοινή γνώμη δεν θα μας περάσει για τρελούς. Η φωνή μέσα μας και η ψυχή μας γνωρίζει καλύτερα. Όσο κι αν επιδιώκουμε να απωθήσουμε κάποιες ψυχοφθόρες αναμνήσεις, το κορμί μας είναι εκεί να μας υπενθυμίζει την αλήθεια και την λάθος κατεύθυνση, που αναγκαστήκαμε να διαβούμε, κρύβοντας τους φόβους μας και καταπιέζοντας τα συναισθήματά μας, φοβούμενοι την κοινή γνώμη.
Ωστόσο, με αφορμή ετούτο το κίνημα ήρθε η στιγμή να μοιραστούμε τους χρόνια συσσωρευμένους πόνους μας, τα κρυφά και επτασφράγιστα μυστικά μας. Ήρθε η ώρα να ανακουφίσουμε το σώμα μας και την ψυχή μας, μιλώντας ανοιχτά για τα σημάδια του παρελθόντος, που στοιχειώνουν το παρόν και μας αγχώνουν για το μέλλον. Είμαστε εδώ όλοι συσπειρωμένοι πλέον να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Να προσφέρουμε στα θύματα που έλαβαν κάθε είδους σωματική ή λεκτική κακοποίηση την ασφαλή βάση για να μιλήσουν. Επιθυμούμε όλοι μας ένα καλύτερο μέλλον με λιγότερους θύτες και ακόμη λιγότερα θύματα.
Ο άνθρωπος κατά φύσιν έχει καλές προθέσεις και κίνητρα. Ας πιστέψουμε όλοι μας σε αυτό. Ας δώσουμε τα χέρια μας και ας οδηγηθούμε όλοι μαζί σε ένα μέλλον με λιγότερες ψυχικές απώλειες και με μικρότερα έως μηδαμινά ποσοστά βίας, εκμετάλλευσης, παρενόχλησης και εγκληματικότητας. Οι θύτες δεν είναι αθώοι, μα τα θύματα ζητούν λύτρωση. Η ηθική δικαίωση θα επέλθει στην ώρα της. Αρκεί να είμαστε όλοι μας συνασπισμένοι προσφέροντας τους τον ασφαλή χώρο για μαζικές αποκαλύψεις. Είναι η στιγμή που οφείλουμε να συμπαρασταθούμε στα θύματα και να στρέψουμε το βλέμμα μας προς την δικαίωση των φωνών και των αιτημάτων τους και ακολουθώντας τις κατάλληλες νομικές διαδικασίες που θα σωφρονίζουν τους θύτες.
Η αιμοβόρα εκδίκηση δεν είναι η λύση. Τρέφει ακόμη μεγαλύτερο μίσος μέσα μας. Το ίδιο το μίσος εμποδίζει την αληθινή ψυχική λύτρωση. Απαιτούμε μία σωστή μεταχείριση του ζητήματος με γνώμονα πάντα την ηθική δικαίωση και την προστασία των θυμάτων. Ήρθε η ώρα να υψώσουμε φωνή και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Λέμε ένα ηχηρό «ΟΧΙ» στην βία και ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στη γόνιμη συζήτηση και τη ψυχική δικαίωση!
