Της Χριστίνας Σονούντα,
Απώλεια, μία λέξη με πολύ πόνο και πολλές αναμνήσεις χαραγμένες στην καρδιά, την ψυχή και το μυαλό όλων όσων την βίωσαν. Κάθε άνθρωπος την βιώνει διαφορετικά, κάθε άνθρωπος πονά με το δικό του τρόπο και κάθε άνθρωπος την διαχειρίζεται και διαφορετικά. Δεν υπάρχει πολύς ή λίγος πόνος, υπάρχει: θυμός, οργή, άρνηση, διαπραγμάτευση. Στάδια τα οποία βιώνουν οι περισσότεροι, όταν χάνουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο και πονούν.
Αν για κάτι δεν μας προετοιμάζει η ζωή, αυτό είναι ο θάνατος. Αυτό συμβαίνει γιατί οι καρδιές μας είναι συνηθισμένες να εισπνέουν ριπές ενέργειας, ζωντάνιας, ευτυχισμένων αναμνήσεων και μερικές φορές απογοήτευσης. Ο θάνατος είναι ένα κενό στην καρδιά μας, μία ανοιχτή πληγή στην καθημερινή ζωή. Εμφανίζεται απρόσμενα και χωρίς χρόνο για αποχαιρετισμούς, μία τελευταία συζήτηση, μία τελευταία αγκαλιά, όσα θέλαμε να πούμε και δεν προλάβαμε. Για τους λόγους αυτούς αποχαιρετούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα μέσα από την καρδιά μας.
Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, υπάρχουν κάποιες κοινές φάσεις της θλίψης:
- Άρνηση: Είναι το πρώτο στάδιο που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι και αυτό γιατί δεν μπορούν να αποδεχτούν τι συνέβη. Αγωνίζονται ενάντια στην πραγματικότητα και αρνούνται την απώλεια.
- Θυμός: Είναι αρκετά συνηθισμένο οι άνθρωποι που βιώνουν την απώλεια να είναι θυμωμένοι με όλα και να ψάχνουν «το γιατί;», έναν λόγο που έχασαν τον άνθρωπο τους. Το συναίσθημα αυτό συνήθως διαρκεί από μερικές μέρες ή εβδομάδες.
- Διαπραγμάτευση: Η συγκεκριμένη φάση είναι ουσιαστική στην υπέρβαση της απώλειας. Μέσα από την αποτυχία να συλλάβουμε και να κατανοήσουμε εμφανίζεται ένα μικρό βήμα προς την πραγματικότητα. Μέσω αυτού του σταδίου, μπορούμε να μιλάμε για το γεγονός αυτό με άλλους και με τον εαυτό μας και να δούμε την κατάσταση λίγο πιο ήρεμα.
- Συναισθηματικός πόνος: Είναι ένα στάδιο που είναι αδύνατον να μην το περάσει κάποιος, είναι ζωτικό και οδηγεί στην κάθαρση. Ο καθένας μας το βιώνει με τον δικό του τρόπο. Κάποιοι θα βρουν την ανακούφιση στα δάκρυα, άλλοι θα αναζητήσουν την μοναξιά, για να αρχίσουν να κάνουν βήματα μπροστά σιγά… σιγά… Το συγκεκριμένο στάδιο είναι απαραίτητο, ώστε να μπορέσουμε να αποδεχτούμε την απώλεια.
- Αποδοχή: Μέσω της οργής μέσω αυτής της πρώτης γεύσης της πραγματικότητας και μέσω της προηγούμενης συναισθηματικής ανακούφισης, θα έρθει η αποδοχή αργά και ήρεμα.
Η εμπειρία της θλίψης και του πένθους είναι απαραίτητη, αφού αυτή μας βοηθάει να ανταπεξέλθουμε στην απώλεια. Όποιος δεν την αποδέχεται, όποιος δεν έχει μάθει να αφήνει ένα αγαπημένο άτομο να φεύγει, αφήνοντάς το ελεύθερο, είναι αναπόφευκτο να παραμείνει σε μια κατάσταση παράλυσης, υπομένοντας έναν πόνο, ο οποίος δεν θα τον αφήνει να προχωρήσει στην ζωή του. Άλλωστε, η αποδοχή της απώλειας δεν είναι λήθη. Το γέλιο και η αίσθηση της ευτυχίας δεν σημαίνει ότι αγαπάμε λιγότερο αυτούς που έφυγαν. Σημαίνει ότι τους έχουμε κάνει μέρος της καρδιάς μας, μέσα σε αρμονία και γαλήνη. Πάντοτε, θα αποτελούν μέρος αυτού που είμαστε, όντας ένα με τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
Σε μερικούς ανθρώπους, που διαβάζουν το συγκεκριμένο άρθρο, ίσως τα λόγια αυτά δεν βοηθούν πουθενά. Υπάρχουν αφύσικες απώλειες, όπως για παράδειγμα ένας γονιός που ποτέ δεν θα πρέπει να θάβει το παιδί του, ενώ θα είναι πάντα επώδυνη η απώλεια του έτερον ήμισυ μας, ενός συντρόφου ζωής, ο οποίος πάντα θα είναι μέρος της καρδίας μας, δίνοντάς μας ζωή δύναμη και κουράγιο στα δύσκολα.
Δεν είναι εύκολη η απώλεια. Κανείς δεν μας προειδοποίησε, ότι η ζωή θα έφερνε αυτές τις στιγμές πόνου. Ωστόσο, πρέπει να συνεχίσουμε, γιατί ο κόσμος αυτός είναι αδυσώπητος. Κυλάει βιαστικά σχεδόν χωρίς αέρα και απαιτεί από εμάς να αναπνεύσουμε και από τις καρδιές μας να συνεχίσουν να χτυπούν,
Για όλους εσάς που χάσατε κάποιον αγαπημένο σας, μην αμφιβάλλετε στιγμή ότι πρέπει να συνεχίσετε τόσο για εκείνους που δεν είναι πια μαζί σας όσο και για τον εαυτό σας. Συνεχίζοντας να ζείτε, τιμάτε το άτομο που αγαπήσατε, το κουβαλάτε μέσα σας καθημερινά, χαμογελώντας για αυτό, περπατώντας για αυτό. Ανοίξτε την καρδιά σας, επιτρέψτε στον εαυτό σας να προχωρήσει, να λάμψει για τον άνθρωπο που χάσατε, αλλά ακόμα αγαπάτε!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Πανωπούλου-Μουράτου Όλγα, Μπαζαρίδης Κώστας, Απώλειες και διεργασίες πένθους (2013,) Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία
- Νίκος Σιδέρης, Αιμιλιάνο Σιδέρης, AΠΩΛΕΙΑ ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Πάθος και λύτρωση (2020), Μεταίχμιο
- Χρύσα Μπλάγκα, ΓΙ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ Τα ψυχικά βήματα για τη διαχείριση του πένθους και την έξοδο από αυτό (2018), 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ
