του Μιχάλη Σταματόπουλου,
Το Λος Άντζελες ανέκαθεν ήταν μια πόλη με έντονες διαφορές. Από τη μία, υπάρχει το Hollywood, ο χώρος του θεάματος, των διασημοτήτων και του πλούτου και, από την άλλη πλευρά, μια πόλη βουτηγμένη στη φτώχεια, την κοινωνική αδικία και τις χαμένες ευκαιρίες της ζωής.
Σε κάποια γωνιά της τεράστιας αυτής αμερικανικής μεγαλουπόλεως ζει ο Henry Chinaski (Mickey Rourke). O ίδιος είναι συνήθως άνεργος, απένταρος, ζει σε ένα μικροσκοπικό και άθλιο διαμέρισμα, που στην πραγματικότητα μοιάζει με φωλιά αρουραίου, πίνει γενναίες ποσότητες μπύρας και ουίσκι, συχνάζει μόνιμα στο μπαρ «Το Χρυσό Κέρας» και αρέσκεται να δημιουργεί φασαρία στον μπάρμαν, οπότε συνήθως καταλήγουν να γρονθοκοπούν ο ένας τον άλλον στο πίσω μέρος του μπαρ. Ο Henry, παρά το γεγονός ότι ζει μέσα σε μια απέραντη κραιπάλη, χωρίς κανείς να το γνωρίζει, παρατηρεί τον περίγυρό του, προβληματίζεται και αποτυπώνει τις σκέψεις του μέσα από την ποίηση.
Οι μέρες προχωρούν με την ίδια ρουτίνα, ώσπου αναπάντεχα στη ζωή του Henry έρχονται δύο γυναίκες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν και από μία νέα ευκαιρία για τον ίδιο. Από τη μία πλευρά, ένα βράδυ που δεν του σερβίρουν στο «Χρυσό Κέρας» γνωρίζει τη Wanda (Faye Dunaway), που είναι αλκοολική και την οποία συντηρεί ένας «γεροξούρας» με συγκεκριμένο «αντάλλαγμα». Τους ενώνουν η μόνιμη κατανάλωση ουίσκι, η μοναξιά και η ζωή χωρίς κοινωνικές σχέσεις. Από την άλλη πλευρά, έρχεται η Tully (Alice Krige), που είναι εκδότρια, αρκετά πλούσια και ανακαλύπτει τα ποιήματα του Henry. Η ίδια θέλει να τον απομακρύνει από τον μέχρι τότε τρόπο ζωής του και να τον κάνει να εδραιωθεί στον λογοτεχνικό χώρο χάρη στο ταλέντο του.
Tully: You can really write. Why do you live like a bum?
Chinaski: I am a bum. What do you want me to do? You want me to write about the sufferings of the upper classes?
Tully: This may be news to you, but they suffer too.
Chinaski: Hey, baby, nobody suffers like the poor.
Σε αυτό το σημείο τίθεται ένα δίλημμα για τον Henry: να συνεχίσει να ζει άσωτα και να ισορροπεί ανάμεσα στον αλκοολισμό και σε τραγελαφικές καταστάσεις ή να κάνει μια νέα αρχή που θα τον οδηγήσει σε ένα πιο ασφαλές μέλλον και σε έναν νέο κύκλο ανθρώπων που θα απαρτίζεται από αστούς και διανοούμενους;
Το σενάριο της ταινίας “Barfly” του σκηνοθέτη Barbet Schroeder βασίστηκε εξολοκλήρου στα γραπτά του Charles Bukowski (εμφανίζεται στην ταινία να πίνει αμέριμνος την μπύρα του στο μπαρ απέναντι από τους πρωταγωνιστές), καθώς ο Henry Chinaski αποτελεί τον βασικό αυτοβιογραφικό χαρακτήρα των βιβλίων του. Γενικά, η ταινία αυτή πραγματεύεται ό,τι και o Bukowski στα βιβλία του.
Ο Henry μας δείχνει μέσα από τη στάση του, παρά τις καταχρήσεις και το περιθώριο στο οποίο βρίσκεται, πως παραμένει ένα ελεύθερο πνεύμα. Αμφισβητεί το κατεστημένο και πραγματικά έχει πετύχει να ζει όπως ο ίδιος ορίζει, κόντρα στον τυποποιημένο δυτικό τρόπο ζωής, που έχει σαν στόχο την καταξίωση, τη φήμη και το ασταμάτητο κυνήγι του χρήματος. Ο ίδιος παρουσιάζεται σαν «αλήτης», αλλά βλέπουμε έναν άνθρωπο που τον διακατέχει η ειλικρίνεια, η πραγματική ευγένεια και η αξιοπρέπεια. Επίσης, μπορούμε να αναφέρουμε ότι βρισκόμαστε στα 80s και η ταινία καυτηριάζει με άριστο τρόπο την έννοια του «αμερικανικού ονείρου», που φιγουράρει την εποχή εκείνη, καθώς αποτυπώνονται οι έντονες οικονομικές και ταξικές διαφορές που υπάρχουν στην αμερικανική κοινωνία.
Η ταινία αυτή μέσα από τα παρακμιακά μπαρ, τα μισογεμάτα ποτήρια με ουίσκι, τα άδεια κουτάκια από μπύρες, τους cult χαρακτήρες και τους καπνούς των τσιγάρων αποτελεί έναν φόρο τιμής σε ανθρώπους, όπως ο Henry, που ζουν στην αφάνεια, ενώ είναι δακτυλοδεικτούμενοι από τους συνανθρώπους τους, καθώς και στην πένα του Charles Bukowski.
Some people never go crazy. What truly horrible lives they must lead.
