Της Διώνης Ζούβελου,
Το πανανθρώπινο ζήτημα του εμβολιασμού, η δοσολογία, η ποσότητα, η διανομή και η αποτελεσματικότητα δεν είναι εκθέτες που επηρεάζουν μόνο τη δημόσια υγεία, αλλά και κοινωνικά ζητήματα ανάδειξης της ανισότητας. Δεν είναι κρυφό το προβάδισμα χωρών και ηπείρων υπό του πρίσματος ενός πολιτικού παιχνιδιού και αυτά τα κακώς κείμενα παγκόσμιας πολιτικής, όχι μόνο αμβλύνουν τη διακρατική συνεργασία, σχετικά με την κοινή αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, αλλά δημιουργούν και -ψευδείς- αμφιβολίες στους πολίτες, σχετικά με τον εμβολιασμό. Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, πολλοί έχουν προσπαθήσει να συγκρίνουν τη διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού με αυτήν της πολιομυελίτιδας. Ο δημιουργός του πρωτοπόρου, λαμβανόμενου από το στόμα, εμβολίου της πολιομυελίτιδας, Albert Sabin, απαρνήθηκε τα πνευματικά δικαιώματα και το 1960 το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Υγείας «ομογενοποίησε» όλα τα εμβόλια, όλων των εταιρειών, που βασίστηκαν στην τεχνολογία του Sabin, σε ένα και μοναδικό «εμβόλιο της πολιομυελίτιδας» και μ’ αυτή τη νομική παρέμβαση επισπεύσθηκε η διαδικασία του εμβολιασμού.
Ο εμβολιασμός σήμερα είναι ένα ατελείωτο αλάλιασμα φαρμακευτικών, πολιτικών σχέσεων και αδαών δημοσιογράφων. Εργαστηριακός πλουτισμός, με απίστευτους δημοσιογραφικούς τίτλους, «Το Ισραήλ έχει σύμμαχο την αμερικανική Pfizer», «Τα ρωσικά εμβόλια προκαλούν διχογνωμία στο συμφωνητικό Ε.Ε. και Pfizer» και άλλες παρόμοιες τρομολαγνίες κάνουν την κοινή γνώμη να απωθείται απ’ τη μέθοδο του εμβολιασμού. Αναμένεται να εμβολιαστεί το 60% ενός πληθυσμού που ξεπερνάει τα 7 δισεκατομμύρια και προφανώς αυτός ο αριθμός όχι μόνο καθιστά πανίσχυρες τις φαρμακευτικές, αλλά το κέρδος τους ενδέχεται να ξεπεράσει το ΑΕΠ ολόκληρων κρατών. Εν ολίγοις, χορεύουμε στο ταψί των φαρμακευτικών, επιζητώντας στοιχειώδες έλεος προτεραιότητας, για να σταματήσει η ανθρωπότητα να μαστίζεται.
Οι κυβερνήσεις αδυνατούν να εφαρμόσουν την αυθυπέρβαση να παραβλέψουν την αισχροκέρδειά τους και να αντιληφθούν ότι μια πανδημία ξεπερνιέται με ταυτόχρονη συνεργασία και όχι μέσω ενός φρενήρους κυνηγιού προτεραιότητας. Και ας εμβολιαστεί το ποσοστό της «Ε.Ε. των 10 γερμανικών ταχυτήτων», που χρειάζεται για την ενδεχόμενη ανοσία, αν οι υπόλοιπες χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου δεν εμβολιαστούν, γιατί δεν βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ένωση, η «ανοσία» θα’ ναι ένα απλό ουτοπικό όνειρο του δυτικού κόσμου, προκαλώντας το λεγόμενο «κενό» ανοσίας. Το ίδιο ισχύει για τις Η.Π.Α και τη Λατινική Αμερική. Η καταμέτρηση εμβολίων του γαλλικού Πρακτορείου αποκαλύπτει ότι έχουν διανεμηθεί πάνω από 200 εκατ. δόσεις εμβολίων και το 50% εξ’ αυτών στις επτά πιο οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, εκπροσωπώντας λιγότερο από το 10% του συνολικού πληθυσμού. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν κάνει έκκληση για διανομή 13 εκατ. εμβολίων στην Αφρική, ώστε να ανοσοποιηθούν τα 6 εκατ. μέλη νοσηλευτικού προσωπικού και να εξασθενήσει η πανωλεθρία μεταλλάξεων.
Μελανές οι σημερινές σελίδες ιστορίας, που γράφονται, η κρίση πλέον είναι διεθνής και ας υπάρχει η πεποίθηση, ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται στο απυρόβλητο. Κάτι τόσο στοιχειώδες όσο η υγεία έχει γίνει προνόμιο, πολυτέλεια ή προϊόν ελιτισμού. Ένα τέτοιο φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας, όπως η «ανισότητα», ξεπροβάλλει σε όλες τις πτυχές ακοινωνησίας του σύγχρονου κόσμου. Η δημόσια υγεία βρίσκεται στον βωμό του εγωτισμού της δύσης, επιβεβαιώνοντας την θεωρία, ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξεφύγει απ’ την ταξική της προδιάθεση και οι φαρμακευτικές θα χρησιμοποιήσουν την ανάγκη για εμβόλια ως μέσο εκβίασης των κρατών για απόσπαση περισσότερων κερδών απ’ αυτά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Κορωνοϊός: Οι εμβολιασμοί αναδεικνύουν τις ανισότητες μεταξύ των χωρών, naftemporiki.gr, διαθέσιμο εδώ
- Παγκόσμιο κύμα εμβολιασμών σε συνθήκες κοινωνικής ανισότητας, ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
