Της Αγγελικής Ουζουνάκη,
Πόσο όμορφο και πόσο αληθινό μπορεί να είναι όταν ένας άνθρωπος έχει άλλους ανθρώπους γύρω του και να μπορεί να μοιράζεται μαζί τους τόσο τις χαρές όσο και τις λύπες του. Πόσο υπέροχο είναι όταν κάποιος επιτρέπει την ύπαρξη ουσιαστικής ανθρώπινης σύνδεσης με τον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα του. Όσες θύελλες κι αν έρθουν, οι άνθρωποι θα είναι εκεί να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και να υπενθυμίζουν την αξία τους, όταν όλα τα φώτα πέφτουν και επικρατεί το σκοτάδι.
Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους άλλους ανθρώπους. Για να μοιράζονται, για να πονούν μαζί, για να συναισθάνονται ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι είναι το μεγαλύτερο στήριγμα. Κανένα υλικό αντικείμενο ή συνθήκη, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την γνήσια ανθρώπινη επαφή.
Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη του ανήκειν. Θέλουν να ανήκουν σε ομάδες και συστήματα και να αισθάνονται πως προσφέροντας, κερδίζουν κι αυτοί κάτι. Μπορεί εν μέρει αυτό να ακούγεται εγωιστικό, αλλά εξαρτάται από το είδος των κινήτρων τους. Κατά βάση οι άνθρωποι, ακόμη κι αν επιδεικνύουν μερικές φορές κάποια μη αρμόζουσα συμπεριφορά, έχουν καλά κίνητρα. Ο κάθε άνθρωπος έχει την ανάγκη να νιώθει σημαντικός προσφέροντας τον χρόνο του, την καλοσύνη του ή και τις υπηρεσίες του στο κοινωνικό σύνολο, προκειμένου να βοηθήσει με τον τρόπο του.
Πολλοί ισχυρίζονται πως οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν έχουν αγαθές προθέσεις ή θέλουν να εκμεταλλευτούν τους άλλους με κάθε τρόπο, αλλά αυτό δεν αληθεύει σε πολλές περιπτώσεις. Αρκετοί εξ αυτών, λόγω προσωπικών επίπονων βιωμάτων, έχουν ως κυρίαρχα συναισθήματα αυτά της καχυποψίας και της δυσπιστίας απέναντι σε διάφορες καταστάσεις. Όμως, δεν καταλαβαίνουν πως αυτοί οι ίδιοι πλάθουν αυτή την εικόνα για τον περίγυρό τους και την κοινωνία συνολικά.
Όλη αυτή η στάση ζωής εκκρίνει υψηλότερα επίπεδα άγχους και αυτό αποτελεί τροχοπέδη για την ανθρώπινη εξέλιξη και την βελτίωση του καθενός προσωπικά. Αυτές οι συμπεριφορές αναπαράγονται εντός των οικογενειακών κύκλων και των υπόλοιπων φορέων κοινωνικοποίησης από πολύ μικρή ηλικία. Έτσι, σε πρώτη όψη, μοιάζει αρκετά δύσκολο για κάποιους ανθρώπους που μεγάλωσαν σε ένα τέτοιο περιβάλλον και μέσα σε τέτοιες αξίες, να απαγκιστρωθούν από τα στερεότυπα και να αρχίσουν σταδιακά να ανοίγουν τα δικά τους φτερά.
Ωστόσο, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο να συμβεί. Ένα μονάχα πράγμα δεν μπορεί να προβλεφθεί ούτε από στατιστικές ούτε από σκόρπια νούμερα, και αυτό είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Αν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά αποφασισμένος να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο ζωής, κάνοντας τις δικές του προσθήκες και αφαιρέσεις, όλα είναι δυνατά. Άμα επιθυμεί, μπορεί να προσαρμόσει το περιβάλλον του με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να εναρμονίζεται με τις αξίες και τα προσωπικά του πιστεύω, αποβάλλοντας τους τοξικούς ανθρώπους που εμποδίζουν την εξέλιξή του.
Συμπερασματικά, λοιπόν, ο άνθρωπος μέσω του ανθρώπινου ουσιαστικού μοιράσματος είναι ικανός να κτίσει γέφυρες με το κοινωνικό του περιβάλλον, που είχαν γκρεμιστεί προ πολλού, αρκεί να γνωρίζει πραγματικά πως είναι αυτό που του αξίζει και του ταιριάζει και δεν δειλιάζει να προσπαθήσει γι’ αυτό. Χρειάζεται να θέσει τις δικές του προτεραιότητες, όρια και ισορροπίες. Όλες αυτές οι αλλαγές και οι συνθήκες είναι προσιτές και εφικτές να επιτευχθούν, αν ο ίδιος ο άνθρωπος είναι σε θέση να πιστέψει στις δυνάμεις του, να στηριχθεί σε αυτές και να εμπιστευτεί τους ανθρώπους που τον περιτριγυρίζουν.
Πρώτο βήμα, λοιπόν, αποτελεί μία ειλικρινής ενδοσκόπηση… Εσύ είσαι έτοιμος/η να το τολμήσεις;
