Της Ρένας Δανατζή,
Είναι πολύ παράξενο το συναίσθημα το να συνειδητοποιεί κανείς ότι άνθρωποι που έχουν ταυτιστεί με την κωμωδία και το άφθονο γέλιο αποκαθηλώνονται εν μία νυκτί, μέσα από δεκάδες καταγγελίες γυναικών για σεξουαλική παρενόχληση και προσβολή της γενετήσιας προσωπικότητας. Όπως ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο, δυστυχώς τέτοιου είδους γεγονότα είναι γνωστά τοις πάσι και λαμβάνουν χώρα σε όλους τους χώρους εργασίας. Ωστόσο, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο θα μπορούσαμε να πούμε, όταν οι άνθρωποι αυτοί με μία πρώτη τουλάχιστον ματιά είναι άνθρωποι «υπεράνω πάσης υποψίας». Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γείτονες ή ακόμα και celebrities της διεθνούς ή της εγχώριας σκηνής, οι οποίοι έχουν καταφέρει να χτίσουν μία ιδιαίτερα προσφιλή εικόνα προς τον κόσμο, κερδίζοντας το θαυμασμό του.
Σε αρκετές περιπτώσεις και μάλιστα πολύ συχνά γυναίκες, άντρες και παιδιά, πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από άτομα που εκ πρώτης όψεως και σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν να διακατέχονται από τέτοιου είδους ανήθικες ορμές. Οι περιπτώσεις δύο πασίγνωστων ηθοποιών, θα λέγαμε ότι είναι τρανταχτές αποδείξεις για το κατά πόσο ισχύουν τα παραπάνω. Στο άκουσμα των ειδήσεων που τους αφορούσαν, η κοινή γνώμη πέραν του γεγονότος ότι θορυβήθηκε σε μεγάλο βαθμό, αντέδρασε έντονα και φάνηκε να «πέφτει από τα σύννεφα». Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως δύο από τους πιο αγαπημένους κωμικούς της γενιάς τους, οι οποίοι έχουν χαρίσει κατά καιρούς άφθονο γέλιο σε χιλιάδες κόσμου, θα έφταναν στο σημείο να βαραίνονται με τέτοιου απεχθούς είδους κατηγορίες.
Όπως καταλαβαίνουμε, η επαγγελματική καταξίωση ή η εκ πρώτης όψεως εικόνα, δεν είναι ποτέ πειστήριο του πραγματικού χαρακτήρα και της ιδιοσυγκρασίας του κάθε ανθρώπου. Δυστυχώς, όλοι οφείλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί, αφού ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε ως κοινωνία αυτήν τη «γάγγραινα» η οποία δεν χωλαίνει μόνο τον χώρο της τέχνης, αλλά μπορεί και τρυπώνει οπουδήποτε. Πολλές φορές, μας συνεπαίρνουν τα κατορθώματα ορισμένων ανθρώπων και τους ηρωοποιούμε ή τους εξιδανικεύουμε στο μυαλό μας δίχως να λαμβάνουμε υπόψιν μία ενδεχόμενη επικίνδυνη συμπεριφορά τους προς τους άλλους.
Επομένως, κρίνεται απαραίτητο να προλαβαίνουμε με κάθε τρόπο αυτήν την εξέλιξη. Έτσι δεν αφήνουμε τα περιθώρια σε κανέναν να μας απειλήσει, να μας θίξει ή να μας παρενοχλήσει και να μας δημιουργήσει τραύματα τα οποία δεν θα μπορέσουν να επουλωθούν πλήρως ποτέ. Είναι προτιμότερο να φαινόμαστε καχύποπτοι και διστακτικοί, παρά να καταλήγουμε θύματα. Δυστυχώς, εφόσον ακόμα δεν έχουμε καταφέρει ούτε ως κράτος αλλά ούτε ως κοινωνία να νικήσουμε το θηρίο, είναι καλύτερο να διατηρούμε αυστηρές αποστάσεις. Άλλωστε, σώζει ψυχές.
