Του Παναγιώτη Παναγιωτακόπουλου,
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021 και ώρα λίγο μετά τις 18:00, έρχεται στο φως της δημοσιότητας, μέσω του Sport24, η συνέντευξη που έχει δώσει στην ισπανική El Pais ο Jaycee Carroll, επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής που αγωνίζεται με τα χρώματα της Ρεάλ Μαδρίτης. Πώς, λοιπόν, ένας καταξιώμενος αθλητής μπορεί να δώσει τροφή για οικονομικής φύσης σκέψη;
Εκτός από τις κλασικές ερωτήσεις για την πορεία και την απόδοση της ομάδας και του ίδιου, τις επιπτώσεις στο χώρο λόγω κορωνοϊού και λοιπά, του τέθηκε και μία ακόμα, σχετικά με την πίεση που μπορεί να νιώθει ένας αθλητής, και συγκεκριμένα ο ίδιος, όταν καλείται να κάνει ένα κρίσιμο σουτ στην διάρκεια ενός αγώνα. Αφοπλιστική, αν μη τι άλλο, η απάντηση του Αμερικανού, ο οποίος αναγνώρισε την δυσκολία και το άγχος που βιώνει σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά τα θεωρεί αδιάφορα έως μηδαμινά σε σχέση με τις πραγματικές δυσκολίες της ζωής. Πίεση και άγχος βιώνει κάποιος που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα ή το φαγητό του και όχι ένας αθλητής που έχει καταφέρει να κάνει το χόμπι του επάγγελμα.
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2021, πρωινές ώρες, στην εκπομπή του ANT1 «το Πρω1νό», βρίσκεται διαδικτυακά καλεσμένος ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, Σωτήρης Τσαφούλιας, που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσω της επιτυχίας της ταινίας και μετέπειτα της σειράς ονόματι «Έτερος Εγώ». Ο καλλιτέχνης καλείται, λοιπόν, να σχολιάσει όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο του θεάτρου το τελευταίο διάστημα αναφορικά με τα ζητήματα βίας, σωματικής και ψυχολογικής. Τονίζει εκτός των άλλων πως το να μιλήσει κάποιος δεν είναι εύκολο, για πολλούς λόγους, πως ένα τραύμα μένει χαραγμένο στο μυαλό ενός ανθρώπου για πάντα και πολλές φορές καθορίζει την εξέλιξή του. Πολύ σωστά επισημαίνει πως για να φτάσει στο σημείο κάποιος να θεωρείται καλλιτέχνης, θα πρέπει πρώτα από όλα να έχει δείξει το μεγαλείο του ως άνθρωπος.
Πώς δύο τόσο διαφορετικές ιστορίες, δύο ασύνδετες συνεντεύξεις μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή για την ανάδειξη ενός θέματος στο φάσμα της οικονομίας; Οι ανισότητες είναι αυτές που θα δώσουν την απάντηση. Αρκετοί, ελπίζω, έχουν αναρωτηθεί με ποιο τρόπο αποφάσισε κάποιος να ανταμείβει τους ανθρώπους για την εργασία τους όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Από το απλό παράδειγμα, όπου ένας πολιτικός μπορεί να έχει μηνιαίες απολαβές ύψους 7000€, ενώ ένας πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, ένας πυροσβέστης, ένας αστυνομικός δεν ξεπερνούν τα 1500€, ή ακόμη και ένας δάσκαλος που ετοιμάζει τις επόμενες γενιές κινείται σε παρόμοια ή κατώτερα επίπεδα. Στην ίδια βάση, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα, πώς ένας αθλητής μπορεί να παίρνει 20, 50, 100 εκατομμύρια, ενώ υπάρχουν άνθρωποι, αξιέπαινοι πραγματικά, που τρέφουν οικογένειες με 500€ το μήνα.
Δυστυχώς, σπουδαίοι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για περιορισμό της μεσαίας τάξης και για έναν κόσμο στον οποίο οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, γεγονός που σημαίνει ότι ανισότητες όπως αυτές που αναφέρθηκαν δεν πρόκειται να εξαλειφθούν, αλλά να ενισχυθούν. Όσο για το τι χρειάζεται για να μεταπηδήσει κάποιος από το κάτω στο πάνω στρώμα, η λύση βρίσκεται στην καθημερινή προσπάθεια, την εργατικότητα και, σίγουρα, την τύχη.
Σίγουρα, υπάρχει ένα ποσοστό δημοφιλών ανθρώπων, οι τυχεροί αναμφίβολα, που λόγω της επιτυχίας των προηγούμενων γενεών της οικογένειας τους βρήκαν αρκετά πράγματα έτοιμα και έτσι δεν χρειάστηκε να έρθουν αντιμέτωποι με τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ένας απλός άνθρωπος. Οι υπόλοιποι, ηθοποιοί, μουσικοί, αθλητές, πολιτικοί, επιχειρηματίες, ξεκίνησαν από αρκετά χαμηλά και σίγουρα «έφαγαν την ζωή με το κουτάλι» προτού καταφέρουν να καθιερωθούν στην συνείδηση του κόσμου.
Και κάπου εδώ, θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το ποιοι είναι οι πραγματικά σπουδαίοι αυτού του κόσμου. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν πρόκειται ποτέ του να ξεχάσει τις στιγμές που χρειαζόταν να πουλάει CDs στους δρόμους της Αθήνας για να βοηθήσει την οικογένεια του να φάει ένα κομμάτι ψωμί. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει τους ανθρώπους που συνάντησε στον δρόμο του και τον βοήθησαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Ακόμα και αν μιλάμε για έναν Έλληνα με ρίζες από τη Νιγηρία, πάντα στα χείλη των φυσιολογικών και νοημόνων ανθρώπων θα είναι, απλά, ο Γιάννης. Ο Γιάννης που δεν έφυγε ποτέ από τα Σεπόλια, τι και αν μένει στο Μιλγουόκι. Ο Γιάννης που, επειδή ξέρει τι θα πει «δεν τα βγάζω πέρα», σπεύδει να βοηθήσει ευπαθείς ομάδες σε κάθε ευκαιρία. Ναι αυτός ο Γιάννης, δις καλύτερος παίχτης του NBA, με συμβόλαια που ζαλίζουν που είχε την δυνατότητα, έτσι γιατί μπορούσε, να μην ασχοληθεί καθόλου, αλλά η συνείδηση του δεν θα τον άφηνε να κοιμηθεί τα βράδια.
Είναι ποτέ δυνατόν ένας ηθοποιός, που αυτοαποκαλείται επιτυχημένος, και προσφέρει γέλιο στο κοινό του, να έχει προσφέρει τόση θλίψη σε ανθρώπους που καλεί «συνεργάτες» και να έχει το θράσος να κοιμάται ήσυχος; Είναι ποτέ δυνατόν ένας αθλητής να επιζητά καθολική αναγνώριση, όταν νοιάζεται μόνο για την διαφήμιση της πολυτελούς ζωής του; Πώς ένας επιχειρηματίας θα καλεί τους καταναλωτές να στηρίξουν την επιχείρηση του, όταν χρειάζεται λεξικό για να βρει τι σημαίνει φιλανθρωπία;
Συμπερασματικά, ο κόσμος, όχι μόνο ο οικονομικός, είναι κατά βάση άδικος και αυτό δεν αναμένεται να αλλάξει σύντομα. Απώτερος σκοπός όλων, όμως, πλούσιων ή φτωχών, γνωστών ή άγνωστων, είναι να είναι πάνω από όλα άνθρωποι. Αν η κατάρτιση τους, η εκπαίδευση, οι ευκαιρίες που θα συναντήσουν φανούν αρκετές για τους φέρουν στο φως της δημοσιότητας και την προσφέρουν μια πιο άνετη, υλικά, ζωή είναι μία τελείως διαφορετική υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση, σαν Άνθρωποι θα έχουν περισσότερες διεξόδους προς την ευτυχία.
Αναφορές
- «Σωτήρης Τσαφούλιας: Ο σκηνοθέτης του Έτερος Εγώ αποστομώνει με όσα λέει για τις καταγγελίες», Συνέντευξη στην τηλεόραση του ΑΝΤ1. Διαθέσιμη εδώ.
- “Κάρολ: «Πίεση υπάρχει για να πληρώσεις το ρεύμα, όχι για ένα σουτ», Sport24. Διαθέσιμο εδώ.
