Της Ιωάννας Γιαβρούτα,
Πριν από λίγες ημέρες, ο υπουργός υγείας, Β. Κικίλια,ς και ο πρώην αναπληρωτής υπουργός, Π. Πολάκης, σε ομιλία τους στη βουλή, διασταύρωσαν τα ξίφη τους με φόντο τη διαχείριση την πανδημίας. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Πολάκης εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός ως προς τον τρόπο που η κυβέρνηση λανθασμένα, κατά τον ίδιο, αντιμετώπισε το δεύτερο κύμα της πανδημίας, διότι, σύμφωνα με τον πρώην υφυπουργό, η κυβέρνηση διοχέτευσε όλα τα χρήματα στην αγορά εμβολίων και όχι σε μία επιθετική πολιτική με ιχνηλατήσεις του κορωνοϊού και φαρμακευτικές θεραπείες. Σε απάντηση προς τις κατηγορίες του κ. Πολάκη, ο υπουργός υγείας υποστηρίζει ότι: «Μέχρι σήμερα όλες οι επιστημονικές κοινότητες και οι φορείς παραδέχονται ότι δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή που να θεραπεύει τον ιό. Όλες οι κλινικές μελέτες για τις θεραπείες βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο». «Η κυβέρνηση θα πάρει τις αποφάσεις της στο μέλλον για τις θεραπείες, αφού πρώτα αποφασίσει σχετικά ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων» επισήμανε ο Κικίλιας.
Αν πράγματι ισχύει αυτό που υποστηρίζει ο κ. Πολάκης ότι υπάρχουν πολλές θεραπείες αντισωμάτων που μπορούν να μειώσουν κατά 70% την πιθανότητα να νοσήσουν βαριά ή να πεθάνουν ασθενείς, καλό θα ήταν να το τεκμηριώσει με επιστημονικά στοιχεία. Γι’ αυτό λοιπόν, οι έχοντες δημόσιο λόγο και καίρια θέση οφείλουν να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί στις δηλώσεις τους. Να μην σκορπάνε φρούδες ελπίδες. Η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και χωρίς αυτή δεν υπάρχει ούτε ζωή ούτε πρόοδος.
Είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα έχει έρθει αντιμέτωπη ίσως με τη μεγαλύτερη και πιο σκληρή δοκιμασία των τελευταίων χρόνων – την πανδημία, η οποία έχει κοστίσει τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας, αλλά έχει και σοβαρές οικονομικές συνέπειες για την χώρα μας, εν προκειμένω, η οποία δεν πρόλαβε να βγει από τη μία κρίση και δυστυχώς επλήγη και από την πανδημία, που δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσο σοβαρές συνέπειες θα έχει για το μέλλον της χώρας μας, στον οικονομικό και τον εργασιακό τομέα, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον εγκλεισμό. Κατά πόσο έχει επηρεάσει ψυχολογικά τους ανθρώπους! Επομένως, δε χωρούν σε αυτή τη βάση πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεοληψίες.
Εν κατακλείδι, η δημόσια υγεία δεν θα πρέπει να είναι ένα δοξάρι σε ανήλεα, αχόρταγα χέρια που καμιά φορά τεντώνουν, παρατεντώνουν και είναι έτοιμα να σπάσουν, να μην θυσιάζεται στο βωμό καμίας πολιτικής σύγκρουσης. Απαιτείται μία ξεκάθαρη επιθετική πολιτική πρόληψης από την κυβέρνηση, όσο γίνεται, των επιπτώσεων της πανδημίας τόσο για την υγεία όσο και λήψη μέτρων για την καταστρατήγηση της ανεργίας και όχι να γιατρέψει τις «πληγές» που θα αφήσει πίσω της η πανδημία. Από την άλλη, το οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης οφείλει να κάνει γόνιμες παρεμβάσεις, να ασκεί βεβαίως ουσιαστική κριτική στην κυβέρνηση με σοβαρότητα και να καταλάβει ότι τώρα που όλοι μαχόμαστε με τον αόρατο εχθρό έχουμε ευθύνη συλλογική και ιδίως οι πολιτευόμενοι που αποφασίζουν για τις τύχες όλων μας. Δεν είναι ώρα για πολιτικά παιχνίδια. Όταν μιλάμε για την υγεία χρειαζόμαστε την επιστήμη. Είναι επικίνδυνο να διατυπώνουμε αυθαίρετα απόψεις, χωρίς επιστημονική υπόσταση.
