Της Μυρτώς Κατσούλη,
Επί αιώνες, ο ανδρικός πληθυσμός προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει και να καταλάβει το γυναικείο φύλο. Και παρόλη τη φιλότιμη προσπάθεια που ανελλιπώς καταβάλλει, ακόμα δυσκολεύεται να βρει μια λογική στη γυναικεία λογική. Δυσκολεύεται, δηλαδή, να κατανοήσει τα ακατανόητα, να ψυχολογήσει τα αψυχολόγητα και να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Και όταν τα βάζει κάτω, συνήθως περιπλέκει καταστάσεις, επινοεί σενάρια με πολλή φαντασία και σκέφτεται αρκετά σύνθετα. Και μήπως, τελικά, έχουν δίκιο οι άνδρες και τα δύο φύλα δεν θα συνεννοηθούν ποτέ ή η λύση είναι πολύ πιο εμφανής από όσο φανταζόμαστε;
Η αλήθεια είναι πως εμείς οι γυναίκες και θέλουμε και δεν θέλουμε, και μας αρέσει και δεν μας αρέσει, και όχι τώρα, αλλά τώρα και πολλά άλλα τέτοια αλλόκοτα. Και σε αυτό δεν διαφέρουμε και πολύ μεταξύ μας, όσο και να μην το λέμε. Και το «εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες» είναι από τα μεγαλύτερα ψέματα του γυναικείου φύλου, όπως και το αντίστοιχο του ανδρικού. Γιατί κάποια χαρακτηριστικά μας είναι εκ φύσεως αναμενόμενα, παρά τις όποιες διαφορές σε παιδεία, μόρφωση και ποιότητα, που είναι λογικό να υπάρχουν, τόσο σε γυναικείο όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Αλλά, κατά βάθος και χωρίς ντροπή, μπορούμε άνετα να πούμε, ότι διακατεχόμαστε από τα ίδια αρχέγονα θηλυκά ένστικτα και, στην τελική, ζητάμε την ίδια αγάπη, προσοχή και αφοσίωση. Και αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι το κλειδί της επιτυχίας, το μυστικό συστατικό είναι ένα και μάλλον όχι και τόσο δυσεύρετο.
Και κάθε άνδρας είναι λογικό να αναρωτιέται και να βλαστημά, πώς θα καταφέρει επιτέλους να εξηγήσει τα ανεξήγητα, να κατανοήσει τα ακατανόητα, που λέγαμε παραπάνω, και ούτω καθ’ εξής. Πώς θα μπορέσει να μπει λίγο στη λογική του άλλου φύλου, τέλος πάντων, και και να λύσει το γυναικείο μυστήριο.
Όπως και οι γυναίκες, η απάντηση είναι πολύπλοκη. Ο συναισθηματικός μας κόσμος είναι αρκετά χαώδης, δυσνόητος και περίπλοκος και βιώνουμε πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, νιώθοντας μέσα μας ένα μεγάλο, και πολλές φορές ανεξήγητο, συναισθηματικό συνονθύλευμα. Για αυτό δεν εκφραζόμαστε μόνο μέσα από τις λέξεις, αλλά παίζουμε πολύ με τη γλώσσα του σώματος, τις εκφράσεις του προσώπου, τα συναισθήματα και το μυαλό. Ένα βλέμμα ή ένα στραβό χαμόγελο κρύβουν άπειρες σκέψεις, συμπεράσματα και διαθέσεις Και όσο και να φαίνεται παράλογο, είναι απολύτως λογικό να θέλουμε τον σύντροφο/πατέρα/φίλο/ξάδερφο να μας καταλαβαίνει πίσω από τις λέξεις, πίσω από αυτό που δείχνουμε.
Οργανώνουμε, λοιπόν, τη σκέψη μας με αυτόν τον τρόπο και θεωρούμε δεδομένο και αυτονόητο ότι αυτός είναι και ο τρόπος των ανδρών. Και οι άνδρες, από την άλλη, περιμένουν από εμάς να μην σκεφτόμαστε τόσο σύνθετα και δαιδαλώδη. Και αυτή, πιστεύω, είναι η μεγαλύτερη παρανόηση/παρεξήγηση μεταξύ των φύλων.
Προκειμένου, ωστόσο, να εξετάσουμε με όσο το δυνατόν πληρέστερη ακρίβεια και αντικειμενικότητα το πρόβλημα -και για την ισότητα των όπλων φυσικά- θεώρησα απαραίτητο να ζητήσω τη γνώμη φίλων, συγγενών και άλλων, διαφόρων ηλικιών, για να μας δείξουν και οι άνδρες, από τη δική τους οπτική γωνία, πώς το σκέφτονται γενικά, ειδικά και σε προσωπικό επίπεδο. Ειλικρινά, δεν περίμενα τόσο θερμή ανταπόκριση, πράγμα που με εξέπληξε πολύ ευχάριστα, που σημαίνει ότι όντως ενδιαφέρονται και προβληματίζονται και, μάλιστα, μας συναισθάνονται πολύ περισσότερο από όσο δείχνουν. Έτσι, ρώτησα άνδρες από 15 μέχρι και 50 χρονών διάφορα σχετικά με την αντίληψή τους για τις πολυαγαπημένες μας γυναίκες. Ομόφωνα απάντησαν ότι εκτιμούν την απλότητα, την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, τη σιγουριά και τον δυναμισμό. Θέλουν να είμαστε ξεκάθαρες, αληθινές και αυθεντικές, να εκφράζουμε έξω από τα δόντια τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Να μην είμαστε πολυσύνθετες, πρωτίστως για να μην επιβαρύνουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, και να προσπαθούμε να αναδεικνύουμε τα δικά μας μοναδικά χαρακτηριστικά χωρίς ντροπή και ανασφάλεια. Και χαρίσματα, όπως το χιούμορ, η ευγένεια, η υπομονή, ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια, εκτιμώνται ιδιαίτερα από κάθε άνδρα, και γενικότερα από κάθε άλλον άνθρωπο.
Και, χωρίς πολλά πολλά, προτίθενται να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για εμάς. Να είναι εκεί να μας συμπαρασταθούν, να μας προστατεύσουν, να μας καταλάβουν. Να μας αφιερώσουν δικό τους προσωπικό χρόνο, να μας συμπαρασταθούν και κυρίως να μας κάνουν ευτυχισμένες. Είμαστε το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής τους και αξίζουμε κάθε καλό. Εξάλλου, σύμφωνα με αυτούς, οι γυναίκες ομορφαίνουν τη ζωή, από τη στιγμή που από εκείνες πηγάζει η ίδια η ζωή. Με βάση, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα, κατάλαβα ότι και οι άνδρες δεν επιδιώκουν την τελειότητα στο γυναικείο φύλο, αλλά, έναν καθόλα καλό άνθρωπο. Και εκείνοι είναι πρόθυμοι να γίνουν ο άνθρωπος που νοιάζεται για εμάς σαν προσωπικότητες και όχι σαν αντικείμενα, που παίρνει πρωτοβουλίες και είναι εκεί για εμάς, πριν από εμάς. Κάποιος που να δείχνει σεβασμό και κατανόηση, αλλά και να μην τα παρατά σε κάθε δυσκολία. Να μας αγαπά για αυτό που είμαστε πραγματικά.
Και αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, είναι περιττό να στεκόμαστε σε διαχρονικά στερεότυπα, που χαρακτηρίζουν, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, κάθε φύλο και υποβιβάζουν, άλλωστε, την αξία του ανθρώπου. Η ουσία, που θα έπρεπε να μας απασχολεί, δεν είναι το πώς θα μπούμε στη λογική του άλλου φύλου, ούτε το πώς θα δώσουμε τέλος στις αιώνιες διαφορές μας, αλλά πώς θα αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα και τα ιδιαίτερα γνωρίσματα καθενός. Το πώς θα συνυπάρχουμε χωρίς να συγκρινόμαστε, αλλά με το να αλληλοσυμπληρωνόμαστε σε κάθε ανθρώπινο επίπεδο. Εξάλλου, η μαγεία στο παιχνίδι των σχέσεων είναι το μυστήριο, που περιβάλλει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Το ζήτημα είναι να το ανακαλύψουμε.
