Του Μιχάλη Σταματόπουλου,
H ταινία-ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στη δράση του σπουδαίου μαρξιστή επαναστάτη Ερνέστο Γκεβάρα, ο οποίος έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο «Τσε», προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2008. Ο σκηνοθέτης Στίβεν Σόντενμπεργκ χώρισε την ταινία σε δύο μέρη και τοποθετεί χρονολογικά την πορεία του Τσε από το 1955 έως τον θάνατό του, το 1967.
Το πρώτο μέρος της ταινίας έχει τίτλο «Ο Αργεντίνος» (The Argentine) και μας μεταφέρει στο μακρινό 1955, όπου οι νεαροί τότε Τσε Γκεβάρα και Φιντέλ Κάστρο, μαζί με άλλους Κουβανούς εξόριστους, σχεδιάζουν στο Μεξικό την απόβασή τους στην Κούβα και την ανατροπή του Φουλχένσιο Μπατίστα, ενός σκληρού δικτάτορα, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία της χώρας με την ανοχή των Η.Π.Α. και την υποστήριξη του οργανωμένου εγκλήματος. Αμέσως μετά μεταφερόμαστε στην Κούβα και στον ένοπλο αγώνα του Κινήματος της 26ης Ιουλίου. Μέσα από τις μάχες και την ένταση που ακολουθούν, από την Οροσειρά της Σιέρα Μαέστρα μέχρι και την τελική νίκη στη Σάντα Κλάρα, ξετυλίγεται η προσωπικότητα του Αργεντίνου οραματιστή, τον οποίον ενσαρκώνει ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο, που βραβεύτηκε το 2008 στο Φεστιβάλ Καννών με το Βραβείο του Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου.
Ο Ερνέστο δεν ήταν μόνο ένας στρατιωτικός διοικητής και επαναστάτης, αλλά γιατρός, δάσκαλος για τους αναλφάβητους αντάρτες και κατοίκους, καθοδηγητής και ένας απλός άνθρωπος που δεν ξεχώριζε από τους υπόλοιπους συντρόφους του. Ο ίδιος λειτουργεί με σκληρή πειθαρχία και αυταπάρνηση αλλά παράλληλα φαίνεται ένας άνθρωπος που δεν διαφθείρει η εξουσία και θέλει ένα καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο, κάτι το οποίο τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό ανάμεσα στους αντάρτες αλλά και τον απλό λαό της Κούβας, παρότι ήταν ξένος. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, το τέλος προοικονομεί τη συνέχεια, καθώς μας δείχνει μια συζήτηση μεταξύ του Ερνέστο και του Φιντέλ λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης στην Κούβα. Ο Ερνέστο δηλώνει ότι θα συμμετάσχει σε αυτό το εγχείρημα μόνο εάν ο Κάστρο του δώσει την άδεια να «εξάγει» την επανάσταση και τον ένοπλο αγώνα σε άλλα μέρη της Λατινικής Αμερικής.
Στο δεύτερο μέρος της ταινίας, με τίτλο «Ο Αντάρτης» (Guerilla), μεταφερόμαστε στο 1966. Ο Τσε Γκεβάρα έχει παραιτηθεί από τη θέση του ως υπουργός της κυβέρνησης του Φιντέλ Κάστρο και έχει «εξαφανιστεί» πλήρως από τη δημόσια ζωή. Στην πραγματικότητα έχει μεταμφιεστεί σε επιχειρηματία με το όνομα Ραμόν Σάντσεθ και μεταβαίνει μυστικά στη Βολιβία, ένα κράτος της Λατινικής Αμερικής όπου οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων ήταν οικτρές παρά τα τεράστια αποθέματα της χώρας σε ορυκτό πλούτο, που εκμεταλλεύονταν άλλες χώρες με τις ευλογίες του κυβερνήτη της χώρας, Ρενέ Μπαριέντος. Η Βολιβία ήταν η ιδανική χώρα για να ξεκινήσει μια επανάσταση σε όλο το πλάτος της Λατινικής Αμερικής. Ο Τσε Γκεβάρα μαζί με κάποιους Κουβανούς και μερικούς ντόπιους στρατοπεδεύουν στον ορεινό όγκο της χώρας.
Ο Τσε είναι αισιόδοξος, μαχητικός και δεν παραδίδει παρά την κλονισμένη του υγεία από το χρόνιο άσθμα που τον ταλαιπωρεί, αλλά από τα πρώτα κιόλας λεπτά καταλαβαίνουμε ότι η έκβαση του αγώνα στη Βολιβία δεν θα είναι ομαλή. Ήδη από τις πρώτες ημέρες και την εκπαίδευση υπάρχουν φόβος στις τάξεις των ανταρτών, απροθυμία, λιποταξίες, έλλειψη ομαδικού πνεύματος και λάθη που πυροδοτούν την αντίστροφη μέτρηση. Χαριστική βολή είναι η απόφαση του Μάριο Μόνχε, που ήταν γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Βολιβίας, να μην υποστηρίξει τους αντάρτες και να αποστασιοποιηθεί. Παράλληλα, ο Ρενέ Μπαριέντος δίνει εντολή για εξόντωση των ανταρτών και του Γκεβάρα, έχοντας την υποστήριξη της CIA. Η ομάδα των Ανταρτών κυκλώνεται από εκατοντάδες κυβερνητικούς στρατιώτες και η αρχή του τέλους έχει μόλις ξεκινήσει.
Ακόμη, και στα δύο μέρη της ταινίας υπάρχουν ασπρόμαυρα πλάνα με αναδρομές από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Ερνέστο στη δημοσιογράφο Lisa Howard και από την ομιλία του από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ το 1964. Σε αυτά τα ολιγόλεπτα πλάνα βλέπουμε έναν Τσε Γκεβάρα όχι μόνο εξειδικευμένο στον ανταρτοπόλεμο, αλλά τις βλέψεις ενός απλού ανθρώπου για ένα παγκόσμιο καλύτερο «αύριο» χωρίς φτώχεια, αδικία και αναλφαβητισμό, να καυτηριάζει ανελέητα τον ρόλο των υπερδυνάμεων της εποχής και να αναλύει το όραμα της Κουβανικής Επανάστασης.
Τέλος, η ταινία σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να κάνει πολιτική προπαγάνδα ούτε να υμνήσει πρόσωπα. Είναι μια ταινία βιογραφικού χαρακτήρα, που βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα και σε μια προσωπικότητα που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της μέχρι και σήμερα.
