Του Δημήτρη Σαββαΐδη,
Aκόμα και τα «είδωλα» που απεικόνιζαν οι αφίσες στο παιδικό μας δωμάτιο δεν μπορούν να νικήσουν τον χρόνο και τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Σε ηλικία 35 ετών, ένας από τους αγαπημένους Άγγλους επιθετικούς των τελευταίων δύο δεκαετιών, o Γουέιν Ρούνεϊ, αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να παραμείνει στον χώρο των γηπέδων αυτή τη φορά ως προπονητής της τελευταίας του ομάδας, Ντέρμπι Κάουντι, που βρίσκεται στη δεύτερη κατηγόρια του Αγγλικού, Τσάμπιονσιπ.
Το κύριο χαρακτηριστικό του Άγγλου διεθνή ως παίκτη ήταν, χωρίς αμφιβολία, η ευχέρειά του στο σκοράρισμα. Συνήθως, η θέση στην οποία αγωνιζόταν δεν ήταν μία, αλλά είχε την ικανότητα να μπορεί να ανταπεξέλθει τόσο σαν επιθετικός, όσο και σαν κεντρικό χαφ. Τα τελευταία χρόνια, όντας στην καμπή της καριέρας του, αγωνιζόταν στο κέντρο.
Από πολύ νωρίς, το 2002, πριν καν συμπληρώσει τα 17, έπρεπε να βιώσει μια διαφορετική ενηλικίωση από τη συνηθισμένη, που έχει ένας συνομήλικός του, αυτή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή, φορώντας τη φανέλα της Έβερτον. Τα κατορθώματά του ήταν εκπληκτικά. Κατάφερε να γίνει ένας από τους νεότερους σκόρερ στην ιστορία της Premier League, τρίτος για τα πρακτικά, και έδειξε σε όλους πως ένας νέος ποδοσφαιρικός αστέρας γεννιέται.
Δύο χρόνια αργότερα, ένα νέο κεφάλαιο επρόκειτο να ανοίξει για τον νεαρό ποδοσφαιριστή, καθώς, με το αστρονομικό ποσό των 25,6 εκατομμυρίων λιρών, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πραγματοποιεί την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της για παίκτη κάτω των 20 ετών. Από εκεί και πέρα, υπό τις οδηγίες ενός εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία του ποδοσφαίρου, του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά και σπουδαίων συμπαικτών, όπως των Πολ Σκόουλς, Ράιν Γκίγκς, Κριστιάνο Ρονάλντο και Ρίο Φέρντιναντ, ξεδιπλώνει το μεγαλειώδες ταλέντο του και σύντομα κατακτά τις καρδιές των φιλάθλων. Τι κατάφερε, λοιπόν, σε 18 χρόνια παρουσίας στο χορτάρι;
Οι σημαντικότερες διακρίσεις του είναι με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Εθνικής Αγγλίας. Κάθισε 5 φορές στον θρόνο του Αγγλικού Πρωταθλήματος, σήκωσε 1 Κύπελλο Αγγλίας και 3 Λιγκ Καπ, ενώ στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης μία φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ και μία στο Γιουρόπα Λιγκ. Εκτός αυτού, έγινε ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία των «Κόκκινων Διαβόλων», με 183 γκολ, αλλά και της Εθνικής Αγγλίας, με 53.
Ο “Wazza”, όπως είναι το υποκοριστικό που του είχαν χαρίσει οι Άγγλοι ως νύξη στον Πολ “Gazza” Γκασκόιν, είχε τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας τόσο για τα καμώματά του εντός γηπέδων, όσο και εκτός, με την εξωτερική του εμφάνιση (ιδιαίτερα το βάρος του) και την προσωπική του ζωή να γίνονται συχνά αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού. Σε νεαρή ηλικία, φέρεται να είναι εμπλεκόμενος σε σεξουαλικό σκάνδαλο, για το οποίο, στη συνέχεια, δήλωσε μετανιωμένος. Επίσης, δημοσιεύματα αναφέρουν ξενύχτια με υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, με χαρακτηριστικό εκείνο που το 2011 τον άφησε εκτός αποστολής στο ντέρμπι απέναντι στη «μισητή» αντίπαλο, Μάντσεστερ Σίτι. Σε μια ακόμα εξομολόγηση δε του ιδίου, πέρυσι, ενώ είχε πάρει μεταγραφή στη Ντέρμπι Κάουντι, αποκάλυψε τον εθισμό του στον τζόγο στις αρχές τις καριέρας του, τον οποίον, μετέπειτα, κατάφερε να ξεπεράσει.
Κατά τη γνώμη μου, εάν είχε διαχειριστεί καλύτερα το ταλέντο του και μερικές αποφάσεις, όσον αφορά την εξωγηπεδική του ζωή, θα μιλούσαμε για έναν παίχτη παγκόσμιας κλάσης. Φυσικά, οι αρκετοί τραυματισμοί, κατά τη διάρκεια της καριέρας του, και η μη αποτελεσματική του επάνοδός θα μπορούσε να συσχετιστεί με τη μειωμένη προσπάθειά του για εξέλιξη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κέρδισε άξια μια θέση στο πάνθεον του αγγλικού ποδοσφαίρου και ότι δεν κατάφερε να έχει μια πλήρη, αξιοζήλευτη και ονειρεμένη καριέρα. Και εμείς, σαν φίλαθλοι, από τη μεριά μας, πρέπει να αναγνωρίσουμε τα κομμάτια εκείνα που τον κατέστησαν έναν μεγάλο σταρ, αλλά και να αναλογιζόμαστε τις πρωτόγνωρες περιστάσεις κάτω από τις οποίες ξαφνικά βρέθηκε στην ελίτ του αθλήματος σε τόσο νεαρή ηλικία.
Το καλοκαίρι του 2017 αποφάσισε να αφήσει την ομάδα που τον αποθέωσε ποδοσφαιρικά και να επιστρέψει σε εκείνη που τον ανέδειξε, την Έβερτον. Μετά από έναν χρόνο παραμονής, αποφάσισε να κάνει τα πρώτα του βήματα μακριά από το νησί, για λογαριασμό της DC United στην Αμερική, όπου, ακόμα και σε σχετικά προχωρημένη ηλικία ποδοσφαιρικά, θύμισε σε όλους, γιατί αξίζει να τον θυμόμαστε. Καθένας πρέπει απλά να δει το τάκλιν και την ασίστ του απέναντι στην Orlando City, για να κατανοήσει το διαχρονικό του ταλέντο.
Αναμφίβολα, ο Wayne Rooney αφήνει πίσω του μια βαριά ποδοσφαιρική κληρονομιά. Ήταν ένας σταρ εντός και εκτός των γηπέδων, ένα είδωλο για τους ανερχόμενους «γκολτζήδες». Αισθάνομαι τυχερός που πρόλαβα να δω αυτόν τον θρύλο του αγγλικού ποδοσφαίρου και είμαι σίγουρος πως θα μείνει για πάντα στις καρδίες των φιλάθλων τόσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όσο και του κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Του εύχομαι ολόψυχα, όπως και ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης, καλή αρχή και πολλές επιτυχίες στη νέα του προπονητική καριέρα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γουέιν Ρούνεϊ: Για πάντα το «χρυσό αγόρι» της Αγγλίας, Gazzetta, διαθέσιμο εδώ
- Manchester United Team Of The Decade 2000-2010, Goal, διαθέσιμο εδώ
- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ- Γουέιν Ρούνεϊ: Ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο, to10, διαθέσιμο εδώ
- Επίσημο: Κρέμασε τα παπούτσια του ο Ρούνεϊ!, Sportsking, διαθέσιμο εδώ
- Ο Ρούνει παραδέχθηκε τον εθισμό του στο στοίχημα!, Capitano, διαθέσιμο εδώ
