Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Η Έιμυ Γουίλσον Καρμάικλ ήταν Χριστιανή ιεραπόστολος με πλούσια και περιπετειώδη αποστολική δράση στην Ινδία, με ιδιαίτερη προσήλωση στη μέριμνα για τα ορφανά ανήλικα παιδιά. Συνολικά υπηρέτησε για 55 χρόνια, δίχως καμία απουσία, αφήνοντας πίσω της ένα πραγματικό υπεράνθρωπο έργο, αλλά και ένα πλούσιο συγγραφικό υλικό σχετικά με την αποστολή της.
Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας, 16 Δεκεμβρίου 1867. Οι γονείς της ήταν ο Ντέιβιντ Καρμάικλ και η Κατερίνα Καρμάικλ. Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια αφοσιωμένων πρεσβυτεριανών Ιρλανδών, δεν θα μπορούσε παρά να έρθει αντιμέτωπη με τα θρησκευτικά συναισθήματα και βιώματα από την τρυφερή παιδική ηλικία της.
Η οικογένεια της μετακόμισε στο Μπέλφαστ, όταν ήταν 16 ετών, αλλά, δύο χρόνια αργότερα, πέθανε ο πατέρας της. Στο Μπέλφαστ, οι Κάρμαικλς ίδρυσαν την Ευαγγελική Εκκλησία Καλωσορίσματος. Σε εκείνη την ηλικία, έγινε Χριστιανή συνειδητά και άρχισε να εργάζεται πιο στενά με εκκλησιαστικές οργανώσεις και εταιρείες.
Αρχικά, η Κάρμαικλ ταξίδεψε στην Ιαπωνία για δεκαπέντε μήνες, αλλά αρρώστησε και επέστρεψε στο σπίτι. Μετά από μια σύντομη περίοδο υπηρεσίας στην Κεϋλάνη (Σρι Λάνκα), πήγε στο Μπανγκαλόρ της Ινδίας για την υγεία της. Τότε της ανατέθηκε από την Εκκλησία της Αγγλίας η Zenana Mission, μια αποστολή προσηλυτισμού γυναικών στον Χριστιανισμό, με πεδίο δράσεως την Βρετανική Ινδία. Το πιο αξιοσημείωτο έργο της Carmichael ήταν η επίμονη ενασχόλησής της με κορίτσια και νεαρές γυναίκες, μερικές από τις οποίες σώθηκαν από έθιμα που ισοδυναμούσαν με καταναγκαστική πορνεία. Τα παιδιά των ινδουιστικών ναών ήταν, κυρίως, νεαρά κορίτσια αφιερωμένα στους θεούς και στη συνέχεια συνήθως αναγκάστηκαν να κάνουν πορνεία, για να κερδίσουν χρήματα για τους ιερείς (δηλ. Devadasi). Οι οικογένειες πουλούσαν συχνά τα παιδιά τους στους ναούς, αν δεν τα ήθελαν ή εάν χρειαζόταν επιπλέον χρήματα, για να ζήσουν.
Η Carmichael ίδρυσε το ίδρυμα Dohnavur Fellowship, το 1901, για να συνεχίσει το έργο της, όπως έγραψε αργότερα στο The Gold Cord (1932). Το Dohnavur βρίσκεται στο Ταμίλ Ναντού, τριάντα μίλια από τη νότια άκρη της Ινδίας. Το όνομα προέρχεται από τον Κόμη Ντόχα, ο οποίος χρηματοδότησε, αρχικά, Γερμανούς ιεραπόστολους στις αρχές του 19ου αιώνα. Η πράξη της Carmichael μετέτρεψε το Dohnavur σε καταφύγιο για πάνω από χίλια παιδιά, που διαφορετικά θα αντιμετώπιζαν ένα ζοφερό μέλλον. Η Κάρμαικλ συχνά έλεγε ότι η αποστολή της για τη διάσωση παιδιών από ναούς ξεκίνησε με ένα κορίτσι, που ονομάζεται Πρένα. Έχοντας γίνει «υπηρέτης» ναού ενάντια στις επιθυμίες της, η Πρένα κατάφερε να δραπετεύσει. Η Amy Carmichael τής παρείχε τότε καταφύγιο και δεν λύγισε στις απειλές εκείνων που επέμειναν να επιστρέψει το κορίτσι είτε στον ναό απευθείας, για να συνεχίσει τις σεξουαλικές του εργασίες, είτε στην οικογένειά της, για πιο έμμεση επιστροφή στον ναό. Ο αριθμός τέτοιων περιστατικών αυξήθηκε σύντομα, ξεκινώντας έτσι και επίσημα την αποστολής της. Όταν ρωτήθηκαν τα παιδιά τι τους προσέλκυσε στην Amy, απάντησαν σχεδόν πανομοιότυπα «Μας φερόταν σαν μητέρα, μας αγάπησε..».
Κατέληξε στην Ινδία, σαν σήμερα, στις 18 Ιανουαρίου 1951, σε ηλικία 83 ετών. Το έργο της παραμένει ζωντανό μέχρι σήμερα και τα βιβλία της συνεχίζουν να εμπνέουν τον κόσμο, που επιθυμεί ένα καλύτερο μέλλον για όλες τις αθώες παιδικές ψυχές του κόσμου.
