Του Χάρη Πασχαλάκη,
Οι άνθρωποι από πάντα προσπαθούμε να βρούμε αυτή την κρυφή συνταγή της αιώνιας ευτυχίας. Πολλές φορές, η ευτυχία παρουσιάζεται ως μια υποχρεωτική κατάσταση που όποιος δεν ακολουθεί χαρακτηρίζεται συνοπτικά ως καταθλιπτικός από τους υπόλοιπους. Ωστόσο, η θλίψη αποτελεί μια φυσική κατάσταση, ειδικά όταν προκύπτει από τις συνθήκες. Έτσι, το να καταπιέζουμε και να κρύβουμε την θλίψη μας πίσω από γλυκά χαμόγελα είναι μια κατάσταση που μπορεί εύκολα να βλάψει τον ψυχισμό μας. Η μόδα είναι που επιβάλλει στο άτομο να είναι ευτυχισμένο με κάθε κόστος, κάνοντας ό,τι μπορεί, ώστε αυτό να κρατά την λύπη του για όσο βρίσκεται μέσα στο σπίτι, ενώ έξω να φοράει το πιο όμορφο χαμόγελό του. Το γέλιο είναι υγεία, αλλά το ίδιο υγιές είναι και το κλάμα και η λύπη σε μια αντικειμενικά δύσκολη κατάσταση.
Σήμερα, τα ΜΜΕ προβάλλουν μια «ευτυχισμένη» ζωή, αφού κανείς δεν αναφέρεται στις αντιξοότητες που η ίδια η ζωή περιέχει. Η χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, η λεγόμενη «αισιόδοξη λογοτεχνία» πουλάει χιλιάδες αντίτυπα, ενώ εργαστήρια γέλιου δημιουργούνται στις μεγαλουπόλεις. Έτσι, η διαρκής χαρά και διασκέδαση μοιάζει να περιτριγυρίζει τους πάντες. Μοιάζει λες και η κοινωνία να μην ανέχεται την θλίψη και θέλει να την αποσιωπήσει… Τα προαναφερθέντα, οδηγούν τα άτομα που δεν συμμερίζονται αυτή τη «χαρά», να αντιμετωπίζονται ως ψυχικά άρρωστα ή μη υγιή, λες και η θλίψη είναι αρρώστια. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις νεαρότερων ηλικιών, βλέπουμε τα άτομα που δεν ακολουθούν τις επιταγές που ορίζει την τρέχουσα μόδα, να απορρίπτονται από τους συνομηλίκους και τις παρέες τους, με αποτέλεσμα να απομονώνονται.
Μάλιστα, η σύγχρονη ψυχιατρική επιστήμη τείνει να ορίζει ως κατάθλιψη την οποιαδήποτε κακή διάθεση του ατόμου ανεξάρτητα από την διάρκεια και την αιτία που την προκαλεί. Συχνά, κάποιες περιστασιακές διαταραχές λύπης και θλίψης συνήθως διαγιγνώσκονται ως καταθλιπτικές διαταραχές. Για τον λόγο αυτό, στους συγκεκριμένους «ασθενείς» δίνεται φαρμακευτική αγωγή, όταν το μόνο που παρουσιάζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι μια φυσιολογική θλίψη ως απόρροια για παράδειγμα κάποιου χωρισμού, μιας απώλειας ενός αγαπημένου ατόμου. Παρόλο που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει πως η κατάθλιψη είναι μια μάστιγα για τις σύγχρονες κοινωνίες, αναγνωρίζει πως οι πλειοψηφία των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με κατάθλιψη είναι στην πραγματικότητα άτομα υγιή που απλά βιώνουν εντελώς φυσιολογικά συναισθήματα στενοχώριας. Η διαδικασία της λύπης -ή για να είμαστε πιο ακριβείς του θρήνου ή του πένθους- παίρνει αρκετό χρόνο. Επομένως, για να ξεπεραστεί όσο γίνεται πιο γρήγορα οι ψυχίατροι δεν διστάζουν να χορηγήσουν φάρμακα που στην πραγματικότητα είναι μη αναγκαία και τα οποία στην ουσία αναγκάζουν το άτομο να έχει καλή και ανάλαφρη διάθεση, χωρίς, ωστόσο, να επιτρέπουν στη θλίψη να κάνει τον κύκλο της και να εκφραστεί φυσικά.
Ορισμένοι μπορεί να πιστεύουν ότι τα δάκρυα είναι ένα σημάδι αδυναμίας, αγνοώντας, όμως, πως είναι το ίδιο θεραπευτικά με το γέλιο. Η συνεχής καταπίεση του εαυτού μας για να μην κλάψει, έχει αποδειχθεί πως προκαλεί έντονο στρες, πονοκεφάλους και ημικρανίες. Άλλωστε, οι άνθρωποι που κρατάνε τα συναισθήματα τους για τον εαυτό τους και δεν τα εξωτερικεύουν υποφέρουν συχνά από άγχος, στρες και συνεπώς, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αυτοάνοσα νοσήματα, καθώς και μεγαλύτερη προδιάθεση για λοιμώξεις. Η ζωή μας περιέχει όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων και αν επιλέγαμε να ζήσουμε χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τις χαρούμενες από τις λυπημένες στιγμές.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η ζωή περιέχει όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων, o-klooun.com, διαθέσιμο εδώ
- Θλίψη και Κατάθλιψη, psyxologos.com.gr, διαθέσιμο εδώ
