Του Ανδρέα – Άγγελου Σκόνδρα,
Ήδη από καιρό έχει αρχίσει να επιβεβαιώνεται η πρόθεση της Κυβέρνησης για μία ριζική αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων. Η πρώτη απόφαση προς αυτή την κατεύθυνση εγκαινιάστηκε με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την προμήθεια γαλλικών μαχητικών τύπου Ραφάλ. Τα οπλοστάσια του ελληνικού στρατού πράγματι απαιτούν έναν ουσιαστικό και θεμελιώδη εκσυγχρονισμό. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 33η θέση στη παγκόσμια κατάταξη, σύμφωνα με έρευνα του “Global Firepower”.
Ωστόσο, τα σχέδια της Κυβέρνησης και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων δεν περιορίζονται μόνο στην υλικοτεχνική αναδιοργάνωση του στρατού, αλλά, όπως είχε δηλώσει και ο Πρωθυπουργός στη «Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης», στόχος είναι και η αύξηση του έμψυχου δυναμικού του Στρατού. Αναμένεται η Κυβέρνηση να ανακοινώσει την διεύρυνση της στρατιωτικής θητείας από εννέα μήνες σε δώδεκα μήνες, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επαρκής επάνδρωση της παραμεθόριου και των νησιών του Αιγαίου. Η απόφαση αυτή έρχεται, μάλλον, ως αντίδραση στην τουρκική προκλητικότητα και θεωρείται μια δυναμική απάντηση προς την Τουρκία.
Η πρόθεση αυτή της κυβέρνησης για αύξηση της θητείας δημιουργεί μία αμφιθυμία σχετικά με την αποτελεσματικότητα του μέτρου. Από την μια, η φύλαξη των συνόρων με περισσότερους στρατιώτες μπορεί να συμβάλλει θετικά στην προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Από την άλλη, όμως, η ποσοτική αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού, χωρίς την παράλληλη εκπαίδευση, το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες για την κάλυψη των αναγκών ενός τεράστιου αριθμού στρατιωτών. Ο στρατός πλέον έχει καταστεί για τους νέους ως μία χρονοβόρα αγγαρεία. Η μορφή, η εκπαίδευση και τα συμφέροντα μέσα στον στρατό οδηγούν στην υποβάθμιση αυτού. Πρέπει να αναλογιστούμε πως η φύση του πολέμου έχει μεταβληθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες και πλέον η έκβαση μιας πολεμικής σύγκρουσης βασίζεται περισσότερο στην ποιότητα και την δυναμική των οπλικών συστημάτων παρά στον αριθμό των στρατιωτών, οι οποίοι στην προκειμένη περίπτωση είναι και μη εκπαιδευμένοι να χρησιμοποιήσουν αυτή την προηγμένη τεχνολογία. Σήμερα με μία βόμβα μπορείς να προκαλέσεις πολύ μεγαλύτερο πλήγμα στον αντίπαλο παρά από ό,τι θα μπορούσες πιθανόν με 100 παραπάνω στρατιώτες.
Σκοπός της Κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά η αύξηση των στρατευσίμων, αλλά και η παράλληλη εκπαίδευση αυτών, ώστε να είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν στον βαθμό που δύναται τα στρατιωτικά μέσα. Ας μην εθελοτυφλούμε, όμως, και θεωρούμε πως σε περίπτωση πολέμου στην πρώτη γραμμή θα βρίσκονται απλοί φαντάροι, οι οποίοι σε ολόκληρη την στρατιωτική τους θητεία έχουν ρίξει μέσο όρο δύο βολές. Στην πρώτη γραμμή θα βρίσκονται επαγγελματίες οπλίτες, οι οποίοι έχουν εξοικειωθεί με την νέα τεχνολογία και γνωρίζουν πώς μπορούν να πλήξουν στρατηγικά τον αντίπαλο τους.
Η Ελλάδα καταλαμβάνει το ρεκόρ στρατοπέδων και μονάδων, τα οποία είναι δυσανάλογα προς τον αριθμό των στρατιωτών. Η ιεραρχία στον στρατό είναι δαιδαλώδης και πολλές φορές βεβιασμένες αποφάσεις εξυπηρετούν συμφέροντα ανώτερων στελεχών. Ίσως αυτός ο μέχρι τώρα στρατιωτικός πλουραλισμός να ενισχύει το πατριωτικό μας συναίσθημα και να μας κάνει να πιστεύουμε πως οι Ένοπλες Δυνάμεις καλά κρατούν. Μακροπρόθεσμα, όμως, δημιουργούνται ελλείμματα στον Στρατό. Η ηγεσία του Στρατού μαζί με την Κυβέρνηση μπορούν να προχωρήσουν στην πρόσληψη εκπαιδευμένων οπλιτών, να αυξήσουν τους εισακτέους στις στρατιωτικές σχολές και να διευθετήσουν το ζήτημα των ανυπότακτων, οι οποίοι αγγίζουν τους 23.000 νέους που εργάζονται ή σπουδάζουν σε χώρες του εξωτερικού.
Συνεπώς, η αρνητική στάση απέναντι στην αύξηση της θητείας δεν πρέπει να μεταφραστεί ως απόπειρα υπονόμευσης της αξίας του να υπηρετεί κάποιος την πατρίδα, αλλά πρέπει να ειδωθεί ως προσπάθεια να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος και έχουμε έναν στρατό πολυάριθμο αλλά επιχειρησιακά αδύναμο. Οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί σημαντικά και ο Στρατός πρέπει να κινηθεί προοδευτικά.
