Της Άντζελας Γκρέκου,
Το 1947, ο Jackson Pollock βρέθηκε να είναι ο πρωτεργάτης μιας νέας πρακτικής στον τομέα της ζωγραφικής, πράγμα που στάθηκε και η αιτία για την «άνοδο» του καλλιτέχνη. Ένα από τα πιο περίφημα έργα του Pollock είναι το Number 1A, 1948, που αποτελείται από μια πανδαισία χρωμάτων και σχεδίων, χαρίζοντας στον θεατή μια αισθητηριακή εμπειρία.
Ποιος είναι ο Jackson Pollock;
Ο Jackson Pollock ήταν Αμερικανός ζωγράφος και ηγετική δύναμη πίσω από το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού στον κόσμο της τέχνης. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Pollock απολάμβανε το μεγαλείο της φήμης του γύρω από μια πρωτόγνωρη τεχνική των έργων του. Η παρούσα μέθοδος έγκειται στην ανάπτυξη ενός από τα πιο ριζοσπαστικά αφηρημένα στυλ στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης, αποσπώντας τη γραμμή από το χρώμα, επαναπροσδιορίζοντας τις κατηγορίες σχεδίων και ζωγραφικής και βρίσκοντας νέα μέσα για την περιγραφή του εικονογραφικού χώρου. Ο Jackson Pollock γεννήθηκε στο Cody του Wyoming το 1912. Ο πατέρας του, LeRoy Pollock, ήταν αγρότης και αργότερα επιθεωρητής γης για την κυβέρνηση. Ο Jackson Pollock μεγάλωσε στην Αριζόνα και στο Chico της Καλιφόρνια. Κατά τη διάρκεια της πρώιμης ζωής του, ο Pollock ήρθε σε επαφή με την κουλτούρα των Αμερικανών ιθαγενών στα ταξίδια που έκανε με τον πατέρα του. Αν και αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο κομμάτι επιρροής του ίδιου του καλλιτέχνη, ο Jackson Pollock τόνισε ότι τυχόν ομοιότητες με έργα Αμερικανών Ιθαγενών ήταν πιθανώς αποτέλεσμα των «πρώιμων αναμνήσεων και του ενθουσιασμού» του. Το 1929, ο Jackson Pollock σπούδασε στο Student’s League στη Νέα Υόρκη με δάσκαλο τον περιφερειακό ζωγράφο Thomas Hart Benton. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, δούλεψε σε περιφερειακό στιλ (regionalist Style) και επηρεάστηκε επίσης από τον μεξικάνικο τοιχογράφο, όπως τον Diego Rivera, καθώς και από ορισμένες πτυχές του σουρεαλισμού. Τον Νοέμβριο του 1939, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη πραγματοποίησε μια σημαντική έκθεση του Picasso με τίτλο Picasso: 40 Χρόνια της Τέχνης του, η οποία περιείχε 344 έργα του Pablo Picasso και τη διάσημη αντιπολεμική τοιχογραφία του, Guernica. Η έκθεση συνεπήρε τον Pollock και τον οδήγησε να αναγνωρίσει την εκφραστική δύναμη του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, την οποία είχε προηγουμένως απορρίψει υπέρ της αμερικανικής τέχνης. Άρχισε να σφυρηλατεί ένα νέο στυλ ημι-αφηρημένων τοτεμικών συνθέσεων, εκλεπτυσμένο μέσω της ιδεολογικής επανεπεξεργασίας.
Drip and splash Style
Η μέθοδος της σταγόνας συνίστατο στο να ρίχνει σταγόνες από αραιωμένο σμάλτο σε έναν απλωμένο καμβά στο πάτωμα του στούντιο του ίδιου του Pollock. Αυτή η άμεση, φυσική εμπλοκή με τα υλικά του επέτρεψε στη γραμμή και το χρώμα να σταθούν μόνα τους, λειτουργώντας εντελώς ανεξάρτητα από τη μορφή τους. Τα έργα του, τα οποία έγιναν γνωστά ως poured works, παρουσιάζουν λιγότερη εικόνα και περισσότερη κίνηση. Οι εκρηκτικές, γενικές εκτάσεις των Number 1A, 1948 (1948) και One: Number 31, 1950 (1950) μπορεί να θεωρηθεί ότι καταγράφουν μια στιγμή στον χρόνο που χαρακτηρίζεται τόσο από τη συγκίνηση της εξερεύνησης του διαστήματος όσο και από την απειλή της παγκόσμιας ατομικής καταστροφής. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι πίνακες του Pollock και των αφηρημένων εξπρεσιονιστών, όπως ο Mark Rothko, ο Franz Kline και ο Willem de Kooning, εμφανίστηκαν σε εκθέσεις στο εξωτερικό από το Διεθνές Συμβούλιο του MoMA, ως εμβλήματα των ελευθεριών που καλλιεργούνται υπό τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Εκτός από το στυλ poured works, η μέθοδος ζωγραφικής All-over είναι επίσης μια μέθοδος που συνδέεται με τον Jackson Pollock. Τα σχέδια και οι εικόνες που δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας το παραπάνω στυλ ζωγραφικής δεν είχαν καμία σχέση με το μέγεθος του καμβά που επεξεργάστηκε. Η έλλειψη διαστάσεων και η αγνόηση για το μέγεθος των σχεδίων ήταν μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά που κατέλαβαν αυτή τη μορφή τέχνης. Πολλά από τα κομμάτια που ο Jackson Pollock δημιούργησε, ακολουθώντας αυτό το στιλ, απαιτούσαν να κόψει ή να περικόψει τον καμβά για να χωρέσει η εικόνα και να συνεργαστεί με τα συνολικά χαρακτηριστικά που είχε.
Οι ριζικές μέθοδοι του Pollock και η αυξανόμενη φήμη τράβηξαν γρήγορα την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Το 1951, στο αποκορύφωμα της καριέρας του καλλιτέχνη, το περιοδικό Vogue δημοσίευσε φωτογραφίες μόδας από τον Cecil Beaton με μοντέλα που ποζάραν μπροστά από τους πίνακες με τη μέθοδο της σταγόνας του Pollock. Παρ’ όλο που αυτή η εμπορική αναγνώριση σήμαινε δημόσια αποδοχή, ο Pollock αμφισβητούσε συνεχώς την πορεία της τέχνης του. Στο αποκορύφωμα της καριέρας του, ο Pollock εγκατέλειψε απότομα το στυλ drip and splash. Το έργο του Pollock μετά το 1951 είχε πιο σκούρο χρώμα, συμπεριλαμβανομένης μιας συλλογής βαμμένης σε μαύρο χρώμα σε αδιάβροχο καμβά. Σε αυτά τα έργα ζωγραφικής έχει δοθεί ο τίτλος ως Black Pouring.
Στη δεκαετία του 1960, ο Jackson Pollock θεωρήθηκε ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στον κόσμο της τέχνης και ένας από τους καινοτόμους των πρωτοποριακών στυλ που άρχισαν να εμφανίζονται. Όπως και πολλές άλλες διάσημες φιγούρες, τα ζητήματα που απασχολούσαν τον ίδιο τον Pollock στην προσωπική του ζωή, όπως η μάχη με τον αλκοολισμό, τον τοποθέτησαν στη λίστα του «ελεύθερου και πολυτάραχου καλλιτέχνη». Επιπλέον, οι ριζοσπαστικοί πίνακες και ο δραματικός χαρακτήρας του Pollock βοήθησαν στην προσοχή της ευρύτερης ομάδας των αφηρημένων εξπρεσιονιστών, συμπεριλαμβανομένων των Willem de Kooning, Arshile Gorky, Robert Motherwell, Barnett Newman και Mark Rothko.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- David Hopkins After Modern Art 1945-2000 – Oxford History of Art
- Feher, Ferenc, Ziarek, Krzysztof (2006), Τέχνη και Ριζοσπαστικότητα (Λούκατς, Χαίντεγκερ, Αντόρνο), μτφρ, Γρ. Λυκιαρδόπουλος, εκδ.Ύψιλον, Αθήνα.
- MoMA, επίσημη ιστοσελίδα διαθέσιμη εδώ
- Πόλοκ, ο Ασυμβίβαστος, Ταινία του 2000
