Της Ειρήνης Κοτρούτσου,
Η πολιτική ευπρέπεια έχει δώσει την θέση της στην χυδαιότητα, στο πλαίσιο ενός διαζυγίου από το πολιτικό ήθος. Δεν μιλάμε για τήρηση της γαλατικής ή της αστικής ευγένειας των τύπων από τους πολιτικούς μας, αλλά για υπέρβαση των ορίων και αγοραία συμπεριφορά. Δεν είναι ζήτημα προσωπικής προτίμησης η ευγένεια ή έστω η τυπικότητα, αλλά ούτε και η έλλειψή τους ισοδυναμεί με επανάσταση και ανατροπή. Πρόκειται για πρόβλημα πολιτικής συμπεριφοράς που συχνά απορρέει από μία ουσιαστική πολιτική ανηθικότητα – έκδηλη στα έργα και τις ημέρες αρκετών πολιτικών.
Οι λέξεις «πολιτική ανηθικότητα» και «συμπεριφορά πρωτοπαλλήκαρου» φαίνεται να ταιριάζουν γάντι στις δηλώσεις Πολάκη, ο οποίος με περηφάνια δήλωσε πως την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, η μεσαία τάξη εξευτελίστηκε. Ή για να γίνω πιο ακριβής και να δώσω μία σαφέστερη εικόνα, ο κύριος Πολάκης είπε αυτολεξεί «γ****σαμε τους μεσαίους, π****ξαμε στη φορολογία και στο ασφαλιστικό το ανώτερο 20% των μεσαίων στρωμάτων». Μία κυνική ομολογία και μία απόλυτη παραδοχή ευθύνης για την εξαθλίωση της μεσαίας τάξης ή ψευτομετάνοια, ώστε να υφαρπάξουν ξανά ψήφους, να ελέγξουν πάλι τον κρατικό μηχανισμό και να επιβάλουν μια μαδουρική χούντα στο πρότυπο της Βενεζουέλας; Ή μήπως να δημιουργήσουν ένα νέο Σοβιέτ στην Ευρώπη;
Η ανηθικότητα και η απουσία αιδούς στην λήψη των πολιτικών αποφάσεων αποτυπώνεται και στον δημόσιο λόγο που εκφέρουν. Παντού «λεβέντες» και «παλληκάρια» που επαινούνται από τους ομοϊδεάτες τους ως «θαρραλέοι» που «τα λένε έξω από τα δόντια», ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς ωμοί και χυδαίοι, γελοιοποιούν την πολιτική σκέψη και ακολουθούν πρακτικές-παρωδία. Ένας εκφοβιστικός λόγος που μας προετοιμάζει για «την άλλη φορά (που) θα είναι αλλιώς» και για την πραγμάτωση των απειλών τύπου «εκείνη την ώρα κανονικά έπρεπε να σηκωθώ επάνω και να πάει τρία μέτρα κάτω από τη γη», που ο κύριος Πολάκης έχει απευθύνει σε δημοσιογράφους. Δεν είναι μοναχά αγενής, αλλά εμπαθής απέναντι σε κάθε υγιές τμήμα της κοινωνίας. Ο λόγος του εκφράζει μια θυμωμένη -και επικίνδυνη για την δημοκρατία- οχλοκρατία. Αλλά και οι πράξεις του -γεμάτες ζοριλίκι- προκαλούν αποστροφή. Συνηθίζει να καπνίζει σε κλειστούς χώρους – ακόμα και μέσα στο υπουργείο υγείας, γιατί είναι υπεράνω του νόμου και δεν τρέφει κανέναν σεβασμό για κανέναν θεσμό και για κανέναν κανόνα.
Δεν εξαντλούμε όλη μας την αυστηρότητα στο πρόσωπο του κυρίου Πολάκη. Βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής, επειδή ενσαρκώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του νταή μέσα σε μια κοινωνία και υποβαθμίζει το πολιτικό επίπεδο της χώρας. Το αν έχει απομονωθεί ή συνεχίζει να χαίρει της εμπιστοσύνης του Αλέξη Τσίπρα, αν κάνει καλό ή κακό στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α ή αν αντιπροσωπεύει το σύνολο του κόμματος αποτελούν διαφορετικά αντικείμενα συζήτησης. Ευελπιστώ, ωστόσο, ότι αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα ανάμεσα στα πολιτικά πρόσωπα…
