Της Εύας Πάντελη,
Όταν μιλάμε για σχολεία, ο νους μας πιθανώς δεν «βάζει» αυτό το σχολείο. Πρόκειται για ένα σχολείο μέσα σε φυλακές ανηλίκων στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα, στη βόρεια Αττική, στην περιοχή του Αυλώνα. Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης αυτής, δεν είναι μόνο ότι ιδρύθηκε το εν λόγω σχολείο, το οποίο προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία στη μόρφωση σε κρατούμενους μαθητές, καθώς το γεγονός αυτό, το ίδιο, χρήζει εκθειασμών. Σε αυτό το οποίο πρέπει να δοθεί εξίσου έμφαση, είναι η νέα κατάσταση, η οποία διαμορφώνεται με την πανδημία και το συγκεκριμένο σχολείο, ενώ ιδιαίτερη μνεία θα έπρεπε να γίνει στην προσφορά των αρμοδίων φορέων ως προς τις προσπάθειές τους για την βελτίωση των τρεχόντων συνθηκών.
Ας ξεκινήσουμε όμως, από την αρχή και τη συμβολή του κ. Πέτρου Δαμιανού, καθηγητή μαθηματικών και «αιτία ίδρυσης του σχολείου στη φυλακή του Αυλώνα», σύμφωνα με απόσπασμα από την εφημερίδα «Η Καθημερινή». Ο κ. Δαμιανός σε συνέντευξή του τόνισε, ότι είχε πάντα την επιθυμία να «αφιερώσει μία μέρα κάπου», κι έτσι έκανε. Ήρθε σε επικοινωνία με την κ. Κική Μπαρδάνη (την τότε τμηματάρχη σωφρονιστικής πολιτικής ανηλίκων) και όπως αναφέρει, ξεκίνησε να διδάσκει εθελοντικά σε ιδρύματα υπό την εποπτεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Εν συνεχεία, μεταφέρθηκε σε άλλες δομές, μέχρι την εμφάνιση ενός παιδιού-κρατούμενου από τον Κορυδαλλό, το οποίο επιθυμούσε να εξεταστεί στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Κατά αυτόν τον τρόπο, και καθώς οι αιτήσεις των παιδιών για να πάνε σχολείο πλήθαιναν, ιδρύθηκε και το σχολείο του Αυλώνα. Είναι πολύ σημαντικό να ειπωθεί ότι, κατά τα λεγόμενα του ιδίου, οι συμμετέχοντες-μαθητές έφτασαν να ανέρχονται σε ποσοστό 90-95%, ενώ μαθητεύουν ή φοιτούν έστω σε μερικές από τις δομές του σχολείου. Όλα τα παραπάνω, περιγράφουν μία – θα λέγαμε το λιγότερο – ευχάριστη πρωτοβουλία, η οποία εκτός από ανιδιοτελή πράξη, αποτελεί παράδειγμα, όχι μόνο για καθηγητές, δασκάλους ή εν γένει ανθρώπους αυτού του κλάδου, αλλά είναι και ένα μάθημα για όλους μας.
Η ιστορία όμως, αυτού του σχολείου, δεν έχει τελειώσει, το αντίθετο μάλιστα, αφού ο διευθυντής του σχολείου, κ. Δαμιανός όπως και φίλοι, χορηγοί και συνεργάτες, σύμφωνα με πρόσφατη συνέντευξή του, έπρεπε να προσαρμοστούν όλοι, στα νέα δεδομένα, αυτά τα οποία είναι συμβεβλημένα δηλαδή, με την εκπαίδευση και τις ανάλογες εγκυκλίους του Υπουργείου, στην εποχή του νέου κορωνοϊού. Με βάση αυτά, όπως είναι ευρέως γνωστό, υφίσταται το καθεστώς της τηλεκπαίδευσης και τα μαθήματα γίνονται μέσω διαδικτύου και ηλεκτρονικών συσκευών όπως για παράδειγμα οι φορητοί υπολογιστές ή τα τάμπλετ. Ωστόσο, οι κρατούμενοι, λόγω κανονισμών, απαγορεύεται να έχουν τέτοιου είδους συσκευές, με αποτέλεσμα, το σχολείο του Αυλώνα να μην μπορεί να λειτουργήσει, ούτε με αυτόν τον τρόπο.
Έτσι, μετά από προσπάθειες και συνεργασία καθηγητών, φίλων αλλά και σωφρονιστικών μελών των ανήλικων φυλακών, όπως αναφέρει ο διευθυντής, προέκυψε η παρακάτω καινοτόμα ιδέα. Το μόνο διαθέσιμο μέσο το οποίο είχαν, καθώς και ήταν επιτρεπτό, για τους κρατούμενους, είναι η τηλεόραση. Μέσω αυτής λοιπόν, δημιούργησαν ένα κανάλι μικρής εμβέλειας με εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αφού σε αυτό προβάλλονται μαγνητοσκοπημένα μαθήματα για τους μαθητές, έτσι ώστε, να κρατήσουν την επαφή τους με το σχολείο. Οι μαθητές, λοιπόν, δύνανται πλέον να παρακολουθούν τα μαθήματα. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτό το εγχείρημα, σε πρακτικό επίπεδο, λόγω των κλειστών καταστημάτων για προμήθειες, κατάφεραν να επιτύχουν και να δημιουργηθεί αυτό το εσωτερικό κανάλι και ταυτόχρονα, αυτή η όμορφη πρωτοβουλία για τους μαθητές.
Φυσικά, στην όλη κατάσταση υπάρχουν δυσκολίες. Το μάθημα δεν μπορεί να είναι διαδραστικό, όμως, δεν παύει να αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την παιδεία των μαθητών και κατ’ επέκταση για τη δικιά μας. Όπως αναφέρθηκε ακόμη, ο διευθυντής έχει ως στόχο μελλοντικά να καταφέρει να χρησιμοποιήσει το κανάλι αυτό και για την προβολή επιπλέον, εκπαιδευτικού υλικού όπως: εκπαιδευτικά ντοκιμαντέρ και ταινίες. Επόμενος στόχος δεν είναι άλλος από το κανάλι αυτό να προβάλλεται σε «όλα τα σχολεία των φυλακών». Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι δράσεις/πράξεις -ή όπως θέλει να τις ονοματίσει κανείς- είναι αξιέπαινες και πρέπει οπωσδήποτε να γίνονται γνωστές, καθώς έτσι θα μαθαίνονται καθολικά και θα αναζωπυρώνεται καθημερινά η ελπίδα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Τα παιδιά τα δικά μας είναι τα παιδιά που το σχολείο έξω τα έχει διώξει», kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Πέτρος Δαμιανός: Τηλεκπαίδευση στη φυλακή – Ένα παράθυρο στη ζωή (Ηχητικό), kozani.tv, διαθέσιμο εδώ
