Της Ανθής Ντόλα,
Ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος υπουργός είναι γεγονός και το κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον είναι έντονο. Το όνομα του υφυπουργού Νικόλα Γιατρομανωλάκη βρίσκεται στους τίτλους πολλών ειδησεογραφικών καναλιών συνοδευόμενο από μία πληροφορία για την προσωπική του ζωή. Γιατί αποτελεί είδηση η παρουσία ενός συνηθισμένου άνδρα στην πολιτική σκηνή της χώρας; Η απάντηση είναι απλή: για την ελληνική κοινωνία ο Υφυπουργός δεν είναι ένας απλός άνδρας, αλλά είναι ο πρώτος Έλληνας πολιτικός, ο οποίος έχει δηλώσει ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος. Αλλά τι σημασία έχει αυτή η πληροφορία σε ό,τι αφορά την άσκηση της πολιτικής εξουσίας και στον τρόπο διαχείρισης των ζητημάτων που άπτονται των καθηκόντων του; Ποιος είναι ο υφυπουργός Νικόλας Γιατρομανωλάκης για τον οποία μιλά όλη η χώρα;
Προφανώς μιλάμε για έναν πολιτικό με εξαιρετική μόρφωση και αξιοζήλευτη επαγγελματική πορεία. Απόφοιτος από το John F. Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Harvard και διευθυντής Marketing & Επικοινωνίας του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος από το 2017 έκανε την εμφάνισή του στην ελληνική πολιτική σκηνή ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Ποταμιού. Επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος στις Ευρωεκλογές του 2014 κατετάγη δεύτερος σε σταυρούς στην εκλογική περιφέρεια της Α’ Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου και αποχώρισε από το κόμμα το 2016. Έχει δραστηριοποιηθεί στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ειδικότερα των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ενώ έχει συμμετάσχει σε κοινωνικές επιχειρήσεις και πρωτοβουλίες. Και αν τα παραπάνω αποτελούν κάποια από τα επιτεύγματα του κυρίου Ν. Γιατρομανωλάκη, με λύπη αντιλαμβάνομαι πως το όνομά του έχει γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό και όχι για τις δεξιότητες και δυνατότητες του.
Ποιόν, όμως, αφορά η σεξουαλική ζωή ενός υφυπουργού; Έχει σχέση η σεξουαλική ζωή κάποιου ατόμου με την επαγγελματική του ζωή; Οι ομοφυλόφιλοι είναι λιγότερο αποδοτικοί και πετυχημένοι απ’ ότι οι ετεροφυλόφιλοι; Η απάντηση είναι όχι και θα έπρεπε να είναι αυτονόητη! Εν έτη 2021 δεν έπρεπε να αποτελεί θέμα συζήτησης η σεξουαλική προτίμηση του κάθε ατόμου, το φύλλο του ή οικογενειακή του κατάσταση! Ο εκάστοτε εργαζόμενος θα πρέπει να αξιολογείται σύμφωνα με την εργατικότητα του, τις γνώσεις του κι την αποδοτικότητά του. Οτιδήποτε δεν συσχετίζεται με τα παραπάνω είναι μία περιττή πληροφορία.
Η πληροφορία αυτή, όμως, είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Η πρώτη όψη είναι η αξία που έχει το γεγονός για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Η ύπαρξη ενός υφυπουργού, ο οποίος παραδέχεται ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος, είναι μία αρχή προς την πλήρη αποδοχή των ατόμων που ανήκουν στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Είναι μία μορφή δικαίωσης, καθώς οι αγώνες για την αναγνώριση, αλλά και την αποδοχή τους είναι μακροχρόνιοι και επίπονοι. Πέραν τούτου είναι μία απροκάλυπτη απόδειξη πως αυτά τα άτομα υπάρχουν, ζουν, δραστηριοποιούνται και συναναστρέφονται με εμάς. Είναι ισότιμοι πολίτες με οποιονδήποτε άλλο ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι. Η παρουσία του Ν. Γιατρομανωλάκη είναι μία μεγάλη ευκαιρία να εξαλειφθεί οποιαδήποτε ρατσιστική και σεξιστική αντιμετώπιση απέναντι στα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Η δεύτερη όψη είναι πως αποτελεί γροθιά στο στομάχι πολλών οπισθοδρομικών και ρατσιστικών μελών της κοινωνίας, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται την διαφορετικότητα. Χλευάζουν με κακόβουλα σχόλια άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, χαρακτηριστικά, φύλο, καταγωγή, θρησκεία κ.λπ., μειώνοντας την αξία τους και κατ’ επέκταση την ελευθερία της έκφρασής τους, αλλά και της διαφορετικότητάς τους. Στην περίπτωση της Ελλάδα, ίσως η κοινωνία και πολιτική σκηνή ακόμα δεν έχουν μπει στην τροχιά του 2021. Για την ελληνική κοινωνία, η διαφορετικότητα ακόμα προκαλεί αντιδράσεις και φόβο, ενώ η άγνοια γύρω από τα ζητήματα του σεξουαλικού προσανατολισμού επιδεινώνει την κατάσταση. Σε μία ανδροκρατούμενη χώρα, όπως είναι η δική μας, αποτελεί είδηση ό,τι αντιβαίνει στα ταμπού και τις προκαταλήψεις της κοινωνίας. Άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που σχολιάζουν αρνητικά οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με αυτά που έχουν συνηθίσει. Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε νέες συνήθειες, εικόνες και πρότυπα.
Σε έναν κόσμο που εξελίσσεται, επιβάλλεται να εξελιχθούμε και εμείς. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένας βασικός πυλώνας για την ύπαρξη κοινωνικής πολιτικής, αλλά και ατομικής ελευθερίας. Δεν μπορούμε να κάνουμε εκπτώσεις και να δρούμε επιλεκτικά, διαλέγοντας ποια από τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούμε να υποστηρίξουμε ή συμβαδίζουν με τις εικόνες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Ήρθε η ώρα κάποια μέλη της ελληνικής κοινωνίας να αντιληφθούν πως ο κάθε πολίτης είναι ισάξιος και ισότιμος απέναντι στον νόμο και το κράτος. Επιπλέον, το στοιχείο της διαφορετικότητας είναι αυτό που βοηθά την κοινωνία να εξελίσσεται και να βελτιώνεται. Αντί, λοιπόν, να το κρύβουμε ή να το αγνοούμε, ας το αγκαλιάσουμε και ας απολαύσουμε τις αλλαγές που θα φέρει ξεκινώντας από την πολιτική σκηνή της χώρας.
