Του Γιάννη Μυταυτσή,
Όπως όλα έδειχναν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι θέμα ωρών, καθώς είχαν ήδη κλειδώσει οι επιλογές του πρωθυπουργού για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα. Ίσως αυτόν τον ανασχηματισμό τον περιμέναμε νωρίτερα, αλλά τα δεδομένα της πανδημίας δεν επέτρεψαν ιδιαίτερες αλλαγές στους κόλπους της κυβέρνησης και πόσο μάλλον στα υπουργεία-κλειδιά, όσα, δηλαδή, είναι άμεσα εμπλεκόμενα με την υγεία, την παιδεία, την εργασία και την οικονομία. Ίσως, θα μπορούσαμε να τον δούμε αργότερα δεδομένου ότι ξεκίνησε η διαδικασία των εμβολισμών στη χώρα μας και δεν πρέπει να αποσπαστεί η κατεύθυνση της κυβέρνησης, αν και οι εμβολιασμοί φαίνεται ότι θα είναι μια υπόθεση με μεγάλης καθυστέρησης.
Όμως, πέραν των οποιονδήποτε αλλαγών, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει να αντιμετωπίσει αρκετά ζητήματα, ιδίως το πρώτο τρίμηνο, αλλά και το πρώτο εξάμηνο του 2021. Κρίσιμη θα πρέπει να θεωρείται η επιστροφή στα σχολεία, τη στιγμή που μαθητές και δάσκαλοι δεν έχουν εμβολιαστεί και είναι γνωστό τοις πάσοι πως στο σχολείο δεν υπάρχουν μόνο οι διδακτικές ώρες, αλλά και τα διαλείμματα, όπου συνωστίζονται οι μαθητές, οι μεταφορές κ.α. Επίσης, μείζον ζήτημα αποτελεί η εστίαση που και στο δεύτερο lockdown κλήθηκε να βάλει «λουκέτο» σε μια περίοδο που στην Ελλάδα παρατηρούνταν πάντα έντονη κινητικότητα. Οι ιδιοκτήτες μπαίνουν στον τρίτο μήνα, όπου βλέπουν κλειστές τις επιχειρήσεις τους και παρά την δημοσιονομική πολιτική, την οποία ακολουθεί η κυβέρνηση, το πρόβλημα διαιωνίζεται ή καλύτερα, η τρύπα μεγαλώνει. Ωστόσο, ακόμη ένα στοίχημα που καλείται να πετύχει η Ελλάδα είναι η βιομηχανία του τουρισμού, κάτι που πέρυσι μας πήγε «κουβά» και αυτήν την αποτυχία την χρεώνεται αποκλειστικά το Υπουργείου Τουρισμού και ο Υπουργός, Χάρης Θεοχάρης. Γιατί; Προφανώς, γιατί η χώρα μας έπρεπε να βάλει βάσεις και να πάρει μέτρα για την έναρξη του τουρισμού και όχι ως τα μέσα Ιουλίου, ο προγραμματισμός να είναι μηδενικός.
Βέβαια, σημαντικό δεδομένο για την πορεία της Ελλάδος είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας, με τα πενιχρά μέσα και τα πολλά προβλήματα που αποκόμισε την περίοδο των μνημονίων, στήριξε την χώρα δίνοντας ακόμη και σήμερα καθημερινές και δύσκολες μάχες. Η κυβέρνηση οφείλει και πρέπει να στηρίξει όχι μόνο τις υπάρχουσες υποδομές -τις οποίες πρέπει να ανανεώσει- και τους υπάρχοντες υγειονομικούς, αλλά να προχωρήσει στις προσλήψεις νέων και στις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων. Σ’ αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να υπενθυμίσουμε πως κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπήρξαν αρκετά συνοικιακά νοσοκομεία που έπαψαν να λειτουργούν και ίσως στην υγειονομική κρίση ήταν πολύτιμα.
Απαραίτητη είναι η συνέχιση της εξασφάλισης των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους π.χ. προστασία από τις απολύσεις. Επίσης, ακόμη ένας αδικημένος κλάδος της πανδημίας είναι ο δικηγορικός, για αυτό οφείλει η νέα ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας, αν υπάρξει, να θέσει σε άλλες βάσεις τον δικηγορικό τομέα που αυτήν την περίοδο μόνο έχασαν.
Σαφώς και δεν απαριθμώ όλα τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας και η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες, γνωρίζοντας πως υπάρχουν πολλά σε κάθε τομέα, όμως αν δεν στηρίξεις τις βάσεις σου και το κοινωνικό κράτος δεν μπορείς να επιλύσεις τα επιμέρους. Ίσως, σ’ αυτόν τον ανασχηματισμό προτιμότερο θα ήταν να κοιτάξουμε αν γίνεται για να αντιμετωπιστούν βασικά προβλήματα και στηριχτούν σημαντικοί θεσμοί και όχι απλώς να μπερδέψουμε την τράπουλα.
