Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Στην πραγματικότητα, η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση. Για να διατηρήσω όμως το ενδιαφέρον αμείωτο, θα επικεντρωθούμε στη συνέχεια στην ανάλυσή μας. Θα ήθελα πρώτα να ευχηθώ σε όλες και σε όλους το νέο έτος να σας φέρει ευτυχία και να είστε υγιείς.
Στο πρώτο άρθρο του χρόνου, λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε ένα κρίσιμο ζήτημα, το οποίο απασχόλησε την κοινωνία τις τελευταίες ημέρες του προηγούμενου έτους. Αναφέρομαι στους εμβολιασμούς των κυβερνητικών στελεχών και της πολιτικής ηγεσίας, οι οποίοι προηγήθηκαν από τους εμβολιασμούς των υπόλοιπων πολιτών.
Ζήτημα παραδειγματισμού
Όταν τοποθετούμαστε στο συγκεκριμένο ζήτημα, οφείλουμε να είμαστε μετριοπαθείς και να λαμβάνουμε υπ΄όψιν όλες τις παραμέτρους. Προσωπικά, θεωρώ, ότι ήταν απολύτως απαραίτητος ο κατά προτεραιότητα εμβολιασμός της πολιτικής ηγεσίας. Αυτό, διότι βρισκόμαστε σε μία χώρα, που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 19% του πληθυσμού υποστηρίζει ότι δεν προτίθεται να εμβολιαστεί, ενώ το 42% δηλώνει ότι θα περιμένει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, πριν αποφασίσει. Τα στοιχεία αυτά είναι ανησυχητικά, αν αναλογιστούμε ότι στόχος του εμβολιασμού είναι να αποκτήσουν τα άτομα ανοσία και έτσι, όταν η πλειοψηφία των ατόμων του κοινωνικού ιστού αποκτήσει ανοσία, να είναι αρκετά δύσκολο να μεταδοθεί ο ιός εντός της κοινωνίας. Αν σχεδόν 3-4 στους 10 δεν εμβολιαστούν, κατανοούμε ότι ο προαναφερόμενος στόχος θα καταστεί ανέφικτος.
Οι πολίτες που αρνούνται να εμβολιαστούν ή είναι σκεπτικοί απέναντι στο ζήτημα του εμβολιασμού δεν συνεπάγεται ότι είναι «ψεκασμένοι» ή πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Πρόκειται για ανθρώπους που για μία σειρά αιτιών (λανθασμένος τρόπος ενημέρωσης, πεποιθήσεις κ.α.) έχουν τις αμφιβολίες τους. Εμείς έχουμε την υποχρέωση να τους πείσουμε για την ορθότητα της επιλογής του εμβολιασμού με επιχειρήματα και με επιστημονικά δεδομένα. Έχουμε την υποχρέωση να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν ότι το εμβόλιο είναι καταλύτης για τον έλεγχο της εξάπλωσης της πανδημίας.
Ένας τρόπος που μπορεί να συμβάλει στο να πειστούν οι πολίτες για την καταλληλόλητα του εμβολίου είναι να δουν την ίδια την πολιτική ηγεσία να εμβολιάζεται. Να παραδειγματιστούν από τους εκπροσώπους τους και να κατανοήσουν ότι, αφού τα πολιτικά πρόσωπα, που βρίσκονται σε στενή επαφή με την επιστημονική κοινότητα, εμβολιάζονται, σημαίνει ότι το εμβόλιο είναι ακίνδυνο και πλέον κατάλληλο για τη μάχη απέναντι στο κορωνοϊό. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση του κυρίου Τσιόδρα. Ήταν επιτακτική ανάγκη να εμβολιαστεί ο επιστήμονας που κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μάχη κατά του κορωνοϊού στη χώρα μας, καθώς έτσι δίνεται το μήνυμα στον κόσμο να προσέλθει, για να εμβολιαστεί.
Αξιοποίηση κυβερνητικών θέσεων
Σε κάθε περίπτωση, όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όσο σωστή ήταν η επιλογή της προτεραιοποίησης του εμβολιασμού των πολιτικών αρχηγών, τόσο λάθος ήταν ο κατά προτεραιότητα εμβολιασμός της πλειοψηφίας των κυβερνητικών στελεχών. Γιατί, όταν αυτό γίνεται σε συνθήκες περιορισμένων εμβολίων, η κατάσταση ξεφεύγει από το πλαίσιο του παραδειγματισμού και μοιάζει για προσπάθεια επιβίωσης, που, λόγω θέσης και γνωριμιών, ο «ισχυρότερος» προηγείται του «ανίσχυρου». Αν είχαμε απεριόριστο αριθμό εμβολίων, φυσικά, δεν θα υπήρχε κανένα τέτοιο ζήτημα. Απεριόριστα εμβόλια, όμως, δεν έχουμε, το υγειονομικό προσωπικό της χώρας έπρεπε να έχει προτεραιότητα, κάτι το οποίο δεν συνέβη. Προς τιμήν του ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάλαβε το λάθος και προχώρησε στην επιβολή της διακοπής του εμβολιασμού των Κυβερνητικών στελεχών. Αν και ήδη είχε εμβολιαστεί ένας μεγάλος αριθμός προσώπων άμεσα συνδεδεμένα με το Μαξίμου, θεωρώ πως «κάλλιο αργά παρά ποτέ».
Για να είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι: Για τη συνέχιση της λειτουργίας του κράτους και προς παραδειγματισμό του συνόλου της κοινωνίας, είναι απαραίτητη η διαφύλαξη της υγείας των προσώπων με σημαντικές αρμοδιότητες στον κρατικό μηχανισμό. Πράγματι με αυτό το πνεύμα εμβολιάστηκαν πολιτικά στελέχη. Ο εμβολιασμός αυτός όμως διευρύνθηκε σημαντικά σε σημείο να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα υγειονομικοί και ευπαθείς ομάδες. Ο Πρωθυπουργός αν και αρχικά φάνηκε να ανέχεται αυτή την κατάσταση, προέβη στη διόρθωσή της. Λάθη γίνονται. Το ζήτημα είναι να διορθώνονται.
Η χώρα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή τη μάχης απέναντι στην πανδημία. Κάθε κίνηση είναι κρίσιμη και πρέπει να είναι προσεκτικά μελετημένη. Η κοινωνία έχει φτάσει στα όριά της και ο επιχειρηματικός κόσμος γονατίζει. Δεν έχουμε χρόνο για διχασμούς και ολιγωρίες. Η Κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί σε τρεις άξονες: στη συνέχιση της διαχείρισης των μέτρων για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού, την κατάρτιση ενός αξιοκρατικού και λεπτομερούς σχεδίου για τον εμβολιασμό, που θα έχουν προτεραιότητα όσοι πληρούν τα εκάστοτε κριτήρια και την εκστρατεία υπέρ της καταλληλόλητας του εμβολιασμού, προκειμένου να πειστούν και οι πολίτες που έχουν τις αντιρρήσεις ή τις αμφιβολίες τους και να πράξουν, τελικά, το επιστημονικά ορθό και κοινωνικά συνετό.
