Του Αθανάσιου Μαντζώλα,
Άνοιξα μετά από πολύ καιρό την τηλεόραση και είδα ειδήσεις. Τι κακό πράγμα είναι να είναι κανείς ανενημέρωτος. Πόσοι πέθαναν από κορωνοϊό, πόσοι κόλλησαν κορωνοϊό, πόσοι είναι διασωληνωμένοι, πότε θα έρθει το εμβόλιο, ποιοι διάσημοι θα κάνουν το εμβόλιο κ.λπ. Είναι πράγματι τρομερό να αγνοεί κανείς τέτοιες χρήσιμες πληροφορίες, να είναι απληροφόρητος. Και αφού όλοι οι τηλεοπτικοί δίαυλοι και όλοι οι δημοσιογράφοι συγκλίνουν στα ίδια, συνεπώς τα στοιχεία είναι έγκυρα και οι πληροφορίες αληθείς. Είναι δυνατόν να λένε ψέματα για τόσο σημαντικά θέματα;
Ας λέει ο Άδωνις ότι ο κόσμος πρέπει να φοβάται για να τηρεί τα μέτρα. Παραφράζοντας την λαϊκή θυμοσοφία θα έλεγα «χαζός είναι ό,τι θέλει λέει». Βέβαια, από μικρό και από χαζό(!) μαθαίνεις την αλήθεια. Ο ίδιος σίγουρα δε φοβάται, όπως δε φοβάται και Πρωθυπουργός. Αν φοβόταν δεν θα έβγαινε φωτογραφίες χωρίς μάσκα, αγκαλιά με τους συναθλητές του. Το αντιμασκικό κίνημα εξαπλώνεται. Κάποιος δύσπιστος, πολύ περισσότερο κάποιος «ψεκασμένος» θα τα συνέδεε όλα αυτά με την περιώνυμη «λίστα Πέτσα», με τα εκατομμύρια που έδωσε η κυβέρνηση στα Μ.Μ.Ε. και άλλα τέτοια εξωπραγματικά που είμαι σίγουρος πως αποκλείεται να συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή. Θα μίλαγε για ασφυκτικά ελεγχόμενη ενημέρωση, για τρομολαγνεία, για προπαγάνδα, θα κατηγορούσε τα κανάλια πως υποστηρίζουν ανοιχτά την κυβέρνηση. Ευτυχώς αυτές οι φωνές βρίσκονται στο περιθώριο.
Ο μέσος Έλληνας, υπόδειγμα συνειδητού πολίτη και σκεπτόμενου ανθρώπου, αντιλαμβάνεται την πραγματική έκταση του προβλήματος, εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς. Την έχουν κερδίσει με το σπαθί τους, άλλωστε, την εμπιστοσύνη του κόσμου. Οι μεν με την αξιόπιστη ενημέρωση που μας παρέχουν καθημερινά, οι δε με τις ικανότητες που έχουν επιδείξει στη διαχείριση των κρίσεων όλα αυτά τα χρόνια. Πριν από μερικούς μήνες ένας δημοσιογράφος γνωστής εφημερίδας έγραφε πως ο μισθός των πολιτικών στην Ελλάδα θα έπρεπε να ανέρχεται στο ύψος του μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη, γιατί, λέει, τέτοιοι αποδεικνύονται στην δουλειά τους οι πολιτικοί μας τα τελευταία χρόνια. Πάλι καλά που τον έδιωξαν. Είναι δυνατόν, σοβαρός άνθρωπος να γράφει τέτοια πράγματα και μάλιστα σε στήλη μεγάλης εφημερίδας με αναγνωσιμότητα, με κύρος και αξιοπιστία;
Είναι διεθνής πρακτική, πράγμα σύνηθες, μάλλον, ο κανόνας, παρά η εξαίρεση, η διαπλοκή πολιτικών, δημοσιογραφικών και οικονομικών παραγόντων. Μόνο που στην Ελλάδα δεν κρατούν ούτε τους τύπους. Όλα γίνονται απροκάλυπτα, σχεδόν ξετσίπωτα. Η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα είναι που πολώνουν το κλίμα και τρέφουν τα άκρα. Από τη μία οι «κορωνολάγνοι» και οι «εμβολιάκηδες» και από την άλλη οι συνομωσιολόγοι και οι εμβολιομάχοι. Ψεκασμένοι είναι και οι δύο. Νούμερα, στατιστικά, θάνατοι, κρούσματα, καμία κριτική, όμως, στην προχειρότητα της αντιμετώπισης του ζητήματος. Πόσα χρήματα έπεσαν στην υγεία όλο αυτό το διάστημα; Πόσες κλίνες ΜΕΘ δημιουργήθηκαν; Οι κινέζοι όταν πρωτοαντιμετώπισαν το πρόβλημα έκαναν 1.000 σε μια εβδομάδα.
Δεν είναι περίεργο που εν μέσω πανδημίας δεν ακούγεται ούτε ένα μεγάλο έργο στην υγεία; Τι προσδοκίες, βέβαια, μπορεί να έχει κανείς όταν ένας πρώην Πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου και ένας πρωθυπουργός έχουν για σύμβουλο τους τον Ψαριανό. Ο διορισμός του έγινε κατ΄ αναλογία Καρανίκα, επιβεβαιώνοντας εκείνες τις φωνούλες που μιλάνε για «μπλε ΣΥ.ΡΙΖ.Α.». Βέβαια, αυτός δεν ήταν ακροδεξιός σε αριστερή κυβέρνηση. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως, τώρα που πήρε το αξίωμα, δε, θα βγει ανέμελα στους δρόμους για ψώνια. Καλά αυτός δε φοράει και κουστούμια, όπως ο Άδωνις, αλλά μπορεί να πάει για γιλέκα σε κανέναν μικροβιοτέχνη φίλο του…
