Της Βασιλικής Σέμκου,
Μια τέτοια μέρα θα έπρεπε κανονικά να γράφω για χιονισμένα τοπία και ψηλά στολισμένα δέντρα, γεμάτα με δώρα από κάτω και οικογένειες γύρω τους, να τραγουδούν τον ερχομό του Θεανθρώπου και να γιορτάζουν την ημέρα των Χριστουγέννων. Ωστόσο, όσο ωραίοι και παραμυθένιοι κι αν είναι οι μάγοι με τα δώρα και ο Άγιος Βασίλης, που κάθε χρόνο επισκέπτεται τα μικρά παιδάκια και εκπληρώνει τις ευχές τους, υπάρχει στην άλλη άκρη και εκείνη η πλευρά, που πάντοτε σε όλα τα πράγματα μου αρέσει να «φωτίζω» και να φέρνω στην επιφάνεια.
Χριστούγεννα λοιπόν. Η ελπίδα στον κόσμο έρχεται με τη γέννηση του θείου βρέφους, του οποίου η ύπαρξη προμηνύει εποχές ευεργεσιών και ευημερίας. Ξημέρωσε η πιο χαρούμενη γιορτή, που με αγωνία όλοι μετράμε αντίστροφα για να έρθει. Κάθε χώρα με τα δικά της ήθη και έθιμα, γιορτάζει αυτήν την τόσο ξεχωριστή ημέρα. Δεν είναι όμως όλα τα σκηνικά βγαλμένα από ταινίες του Hollywood. Τέτοιες μέρες πολύ περισσότερο, γιορτάζουμε την ίδια τη ζωή, την οικογένεια και τους δεσμούς της και το κλείσιμο του κάθε έτους με αισιοδοξία για το επόμενο που πλησιάζει τις επόμενες ημέρες. Για κάποιους, όμως, ανθρώπους τα Χριστούγεννα συνδέονται με μια γενικότερη απαισιόδοξη τροπή και διάθεση που συνήθως έχει η ζωή.
Για πολλούς, τα Χριστούγεννα αποτελούν ίσως τη χειρότερη περίοδο όλου του έτους. Άνθρωποι με σκληρή και γεμάτη καθημερινότητα, που τους βοηθά να ξεφεύγουν από τα υπόλοιπα προβλήματα της ζωής, βρίσκονται με περίσσιο ελεύθερο χρόνο στις διακοπές των Χριστουγέννων, με αποτέλεσμα να πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα. Οικογένειες που στερούνται οικονομικής άνεσης, δεν μπορούν να προσφέρουν τα εξιδανικευμένα σενάρια εορτασμών που βλέπουμε στις ταινίες, παρά μόνο ένα τραπέζι με φαγητό και στην καλύτερη των περιπτώσεων, δώρα για τα μικρά παιδιά τους, που ακόμα «επιβιώνουν» στον κόσμο των ενηλίκων μέσω του Άγιου Βασίλη. Ωστόσο, σε αυτές τις μικρές, χωρίς φασαρία και υπερβολή, εκδηλώσεις, βρίσκεται όλο το νόημα των εορτών. Η αγάπη και η φροντίδα του ενός για τον άλλο. Δυστυχώς, η κάθε κοινωνία αδυνατεί να κοιτάξει τις συνθήκες μέσα στο μικροσκόπιο, όταν το μεγαλύτερο μέρος του τοπίου είναι «φωτισμένο». Θέλει θάρρος να δεις πίσω από το σκοτάδι.
Άνθρωποι στο τέλος του έτους, κάνουν ένα σκληρό απολογισμό των όσων έχουν κατορθώσει να πετύχουν. Πολλοί από αυτούς, βρίσκουν τους εαυτούς τους αδύναμους και ηττημένους από προσωπικά πάθη και τον περίγυρο τους. Οικονομική δυσπραγία, άγχος, μοναξιά, ανασφάλεια και πολλά άλλα, συνιστούν τη «μελαγχολία των Χριστουγέννων». Οικογένειες που στην ανασφάλεια των ημερών μας, επιβιώνουν με τα απολύτως απαραίτητα, άλλοι που η εργασία και ο ανταγωνισμός τους έχει εγκλωβίσει σε ένα φαύλο κύκλο, από τον οποίο αδυνατούν να ξεφύγουν, άλλοι που ζουν μόνοι μακριά από τους δικούς τους ανθρώπους ή και που δεν έχουν κανένα σε αυτό τον κόσμο, αδυνατούν να γιορτάσουν. Δεν φτάνει ένα στολισμένο δέντρο και το πρώτο χιόνι για να «φωτίσει» το πνεύμα. Το πνεύμα είναι υποταγμένο στη συνείδηση, η οποία σε πολλές περιπτώσεις, είναι και εκείνη παγιδευμένη, τόσο που οδηγεί στα άκρα. Άνθρωποι άστεγοι ή και παιδιά ορφανά που με δυσκολία καταφέρνουν να ζουν, πόσο μάλλον να καταφέρουν να πάρουν κάποιο δώρο. Και τέλος, υπάρχουν και απλώς αυτοί που για διάφορους λόγους αντιπαθούν τον εορτασμό των Χριστουγέννων και ότι τα αφορά, είναι καταθλιπτικοί και κάπως απαθείς και περιμένουν με αγωνία να τελειώσει η περίοδος αυτή. Όλα αυτά, αποτελούν το άλλο πρόσωπο των πραγμάτων, που πάντα πρέπει να αναφέρεται.
Η απεικόνιση της κοινωνίας οφείλει να πραγματοποιείται πάντα με αναφορά σε όλες τις πλευρές της. Πιθανόν να θεωρήθηκε ότι αντιπαθώ τα Χριστούγεννα, κάθε άλλο όμως παρά αυτό ισχύει. Δεν ζουν όμως όλοι με τον ίδιο τρόπο, και ένα θέμα αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν γνωρίζουμε ότι για κάποιους δεν είναι το ίδιο εύκολο. Για κάποιους, η ζωή είναι τόσο σκληρή, που τους οδηγεί μέχρι και στο να την απαρνηθούν. Αν κάποιος μελετήσει στατιστικές, θα αντιληφθεί ότι, το ποσοστό των αυτοκτονιών το μήνα Δεκέμβρη είναι το μεγαλύτερο παγκοσμίως σε όλη τη διάρκεια του έτους. Ίσως, θα έπρεπε αυτό και μόνο, να μας εξηγήσει πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε.
Γι’ αυτό. τα φετινά Χριστούγεννα, που με δεδομένη την ισχύουσα κατάσταση, θα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει και για πολλούς μοναχικά, ας κάνουμε τον εξής απολογισμό. Η ζωή είναι μεγάλο δώρο και προνόμιο, παρότι θεωρείται ότι η παρουσία μας εδώ είναι δεδομένη. Ας ζούμε λοιπόν, όσο καλύτερα μπορούμε, με αγάπη και αλληλεγγύη γύρω μας, ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε, μια μεγάλη αγκαλιά για όσους αγαπάμε και ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο μας. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο θα είναι το δέντρο ή πόσα δώρα θα πάρουμε. Σημασία έχουν οι όμορφες στιγμές και οι αναμνήσεις, η προσπάθεια για την καλύτερη τροπή των πραγμάτων.
Αν τα φετινά Χριστούγεννα σε βρίσκουν μόνο σου, κάνε μια μεγάλη αγκαλιά σε όσα έχεις γύρω σου και θα βρεις το νόημα εκεί. Αν πάλι τα έχεις όλα, μην τα θεωρήσεις ποτέ δεδομένα και μην σταματάς ποτέ να παλεύεις για αυτά. Και αν το τέλος του χρόνου, σε κάνει να νιώθεις πως απέτυχες και δεν έχει τίποτα νόημα, κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη και μην ξεχνάς ποτέ την σχέση σου αυτή. Το 2020 ήταν σκληρό και παράλληλα διδακτικό, μας έδειξε το πραγματικό νόημα της ζωής. Το πνεύμα των Χριστουγέννων βρίσκεται μέσα στον καθένα και την κάθε μία. Για αυτό ας κάτσουμε όλοι, είτε μόνοι είτε μαζί, ας σκεφτούμε τι πραγματικά έχει σημασία και ας ελπίσουμε ότι προμηνύονται πολύ καλύτερες μέρες. Ας αποχαιρετήσουμε σιγά σιγά όλους αυτούς, που «έφυγαν» από κοντά μας με άδικο τρόπο, ας αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο αυτούς που είναι κοντά μας και ας ζήσουμε. Καλά Χριστούγεννα, ελπιδοφόρα και καλές γιορτές σε όλους και όλες με υγεία!
