Της Εύας Πάντελη,
Σύμφωνα με το άρθρο του BBC News, ο θανατοποινίτης Μπράντον Μπέρναντ εκτελέστηκε στο Τερ Οτ, της Indiana των Η.Π.Α., με απόφαση δικαστηρίου και προσυπογραφή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Μάλιστα, παρά τις έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες μίας μεγάλης μερίδας του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και της διάσημης Κιμ Καρντάσιαν, η οποία όπως αναφέρεται και στο παραπάνω άρθρο, ζήτησε ακύρωση της εκτέλεσης του Μπέρναντ, η διαδικασία διενεργήθηκε όπως είχε προβλεφθεί. Αξιοσημείωτη είναι επίσης, η πληροφορία προερχόμενη από το εν λόγω άρθρο, η οποία χαρακτηριστικά αναφέρει ότι υπάρχουν άλλες τέσσερις σε αριθμό, ήδη προγραμματισμένες τέτοιου είδους εκτελέσεις, μέχρι το τέλος της θητείας του Προέδρου Τραμπ. Παρόλο που οι ειδήσεις αυτές, αφορούν μία «μακρινή» γεωγραφικά, σε σχέση με την Ελλάδα, χώρα, δεν παύουν να προξενούν ανησυχία, προβληματισμούς και δυσαρέσκεια σε πολλούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως καταγωγής ή εθνικότητας. Ή τουλάχιστον, έτσι, θα έπρεπε να είναι τα πράγματα.
Η θανατική ποινή δεν προβλέπεται από τα δικαστήρια στη χώρα μας, το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες και πόλεις στις οποίες η συγκεκριμένη ποινή έχει καταργηθεί ή δεν υφίσταται. Όμως, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως, ότι έχει καταργηθεί από όλο τον κόσμο. Όπως και στην παρούσα υπόθεση, η θανατική ποινή, όχι μόνο υπάρχει, αλλά και επιβάλλεται μέχρι και σήμερα και το γεγονός αυτό, είναι θλιβερό. Για ποιο λόγο; Ας εξετάσουμε κάποιους από τους λόγους, οι οποίοι καθιστούν την θανατική ποινή απάνθρωπη και θλιβερή.
Αρχικά, πρέπει να ειπωθεί, η πιθανότητα του «λάθους» ή αλλιώς αυτό που συχνά μεταφράζεται ως «κακοδικία» ή «εσφαλμένη δίκη». Με απλά λόγια και χωρίς να είναι επιθυμητή στο συγκεκριμένο άρθρο, η αναφορά σε δικαστικούς όρους, παρά τις γνώσεις και την εξειδίκευση των δικαστών ή ενόρκων και των δικαστικών οργάνων εν γένει, είναι πάντα «ανοιχτό» το ενδεχόμενο «λάθους». Τι συμβαίνει, όμως, όταν μία λανθασμένη απόφαση που έχει παρθεί, αφορά την επιβολή της θανατικής ποινής; Τι συμβαίνει όταν, το «λάθος» αυτό, αναγνωρίζεται μετά την εφαρμογή της παραπάνω ποινής; Μία ζωή έχει ήδη χαθεί και τίποτα δεν δύναται να την αντικαταστήσει. Τα «λάθη» είναι και αυτά στην φύση του ανθρώπου και ένας/μία δικαστής για παράδειγμα, είναι και αυτός/αυτή αντίστοιχα άνθρωπος. Για τον λόγο αυτό, δεν γίνεται να επιρρίψουμε ευθύνες μόνο στους ιδίους ή τα εκτελεστικά όργανα. Αυτό που πρέπει και επιβάλλεται να αλλάξει είναι κάθε νόμος, κάθε δίκαιο που προβλέπει και επιτρέπει την επιβολή τέτοιου είδους ποινών, οι οποίες και οδηγούν ανθρώπους στον θάνατο.
«Καμία ζωή δεν υπερέχει της άλλης». Όλες οι ανθρώπινες ζωές, θα πρέπει τόσο να εκλαμβάνονται όσο και να είναι ίσες. Από τον συγγενή μας, μέχρι τον βαρυποινίτη στις φυλακές, όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ποικίλοι, ανάλογοι νόμοι, οι οποίοι προβλέπουν την συμμόρφωση-αναμόρφωση των καταδικασθέντων, για κάθε παράβασή τους. Σε πολλές περιπτώσεις εγκλημάτων, ίσως η κοινή γνώμη να μην συμφωνούσε με τις ποινές που επιβάλλονται, όμως αυτό, δεν παύει να «μειώνει» το γεγονός που πρέπει να ληφθεί υπόψιν από όλους: όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή, ανεξάρτητα με τις πράξεις μας, άλλωστε, ο νόμος προβλέπει και για αυτές.
Σε κάθε περίπτωση, η θανατική ποινή δεν πρέπει να συγκαταλέγεται στις επιβαλλόμενες δικαστικές ποινές. Είναι υψίστης σημασίας, να υπάρξει καθολική ενημέρωση και συλλογική προσπάθεια, για την κατάργηση της ποινής παγκοσμίως. Είναι «αδύνατο» στη σημερινή εποχή και στο «δίκαιο» να ενυπάρχει η ποινή αυτή, καθώς αυτοί οι δύο όροι είναι επί της ουσίας εκ διαμέτρου αντίθετοι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Brandon Bernard executed in Trump’s final days, BBC, διαθέσιμο εδώ
