Της Τάνιας Βράνου,
Έχεις προετοιμαστεί εδώ και μήνες για τη νέα σου ζωή, ίσως να το είχες επιδιώξει, ίσως να το είχες προσπαθήσει, ίσως να σου έτυχε. Δεν έχει σημασία. Διανύεις μια ιδιαίτερη περίοδο της ζωής σου, η ζωή σου πλέον έχει συνδεθεί με μια άλλη ζωή, εξαρτώμενη από εσένα. Γνωρίζεις την πιθανή ημερομηνία του τοκετού σου, έχεις ετοιμάσει το παιδικό δωμάτιο του μωρού σου κι αφήνεις τις μέρες να περάσουν, για να έρθει εκείνη η μέρα που επιτέλους θα βρεθείτε και θα δείτε από κοντά ο ένας τον άλλον. Η μέρα, όμως, εκείνη ήρθε τελικά, νωρίτερα απ’ ότι την περίμενες.
Μάζεψες ότι πρόλαβες κι έφυγες στο μαιευτήριο, πλημμυρισμένη από φόβο και αγωνία για το μωρό σου. Γεννήθηκε, άκουσες το κλάμα του, άλλα δεν μπόρεσες να το πάρεις αγκαλιά. Δεν κατάφερες να έχεις αυτή τη πρώτη επαφή που είχες φανταστεί, έπρεπε να μπει άμεσα στη θερμοκοιτίδα. Το μωράκι σου ήρθε και είναι «προωράκι» κι εσύ -εκτός από τη θλίψη που νιώθεις- έχεις να αντιμετωπίσεις τις ενοχές σου και τα αδιάκριτα βλέμματα και τις ερωτήσεις των γύρω σου. Ίσως, η πιο στενάχωρη στιγμή για σένα να είναι όταν βλέπεις τις υπόλοιπες μητέρες, στο δωμάτιο της κλινικής να τα έχουν στην αγκαλιά τους. Ίσως, είναι εκείνο το σημείο που θα λυγίσεις. Δυσβάσταχτο συναίσθημα η στέρηση της αγκαλιάς, πονάει το σώμα και η καρδιά μαζί, λένε.
Για τις επόμενες μέρες πρέπει να είσαι δυνατή, να σταθείς δίπλα στον μικρό σου ήρωα ή στη μικρή σου ηρωίδα. Έχει να κάνει έναν σπουδαίο αγώνα και σε χρειάζεται για να του δίνεις κουράγιο, ψιθυρίζοντάς του ότι θα τα καταφέρει. Ονειρευόσουν πως μόλις γεννηθεί, θα το πάρεις στο ζεστό σας σπίτι κι εκεί ο ένας θα γνωρίζει μέρα, με τη μέρα τον άλλον. Κι όσο εκείνο θα μεγαλώνει, τόσο εσύ θα γίνεσαι μαμά. Μην αφήσεις λεπτό να σε κατακτήσει η ενοχή και η σκέψη ότι εσύ είσαι υπεύθυνη γι’ αυτό. Το μωρό σου σε χρειάζεται ψύχραιμη, όσο εκείνο παλεύει για να ανταμώσετε από κοντά.
Βλέπεις το όνειρο να παίρνει παράταση και πλέον περιμένεις, περιμένεις και αρκείσαι στη φράση «για όσο χρειαστεί». Κι αυτό το «όσο χρειαστεί» μπορεί να είναι μερικές μέρες ή ακόμη και μερικοί μήνες. Όταν λέμε πρόωρο μωρό, εννοούμε ότι ένα μωρό γεννήθηκε πριν τη 37η εβδομάδα κύησης. Τα πρόωρα μωρά είναι πιο ευαίσθητα και χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και προστασία. Γι’ αυτό το λόγο, μόλις γεννηθούν, παραμένουν για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί στις Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών. Δεν σημαίνει ότι ένα νεογνό που γεννιέται πρόωρο, δεν θα επιζήσει ή δεν θα εξελιχθεί φυσιολογικά χωρίς προβλήματα. Τα τελευταία χρόνια, οι εντατικές μονάδες νεογνών έχουν αναβαθμιστεί, προσφέρουν ένα ασφαλές περιβάλλον, με την απαραίτητη φροντίδα για τα νεογέννητα. Έχεις κουράγιο και αισιοδοξία κι αυτά πρέπει να τα μεταφέρεις στο μωρό σου.
Η μέρα που μπαίνει ένας γονιός πρώτη φορά στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ) είναι από τις πιο δύσκολές. Θα φορέσεις τη μάσκα σου, την ιατρική ρόμπα, κι όταν μπεις μέσα θα αντικρίσεις κι άλλους μικρούς μαχητές, οι οποίοι δίνουν τον δικό τους αγώνα κι αυτό σου προκαλεί ένα σφίξιμο, μια αγωνία. Από εδώ και πέρα ξέρεις ότι αυτή πλέον θα είναι η καθημερινότητα σου για ορισμένο χρονικό διάστημα, αλλά δεν σε νοιάζει. Εκείνο που σε νοιάζει είναι να τα καταφέρει το μωράκι σου. Φρόντισε να έχεις ελπίδα, πίστη και προσμονή, γιατί η μέρα που θα σου επιτρέψουν να το αγκαλιάσεις δε θ’ αργήσει, αλλά ακόμη κι αν αργήσει λίγο, θα αξίζει το κόπο. Και μετά θα έρθει και η μέρα που θα το πάρεις στο σπίτι. Και μόλις ακούσεις αυτή την απόφαση των γιατρών, θα το αρπάξεις και θα φύγετε γρήγορα, γιατί θα ανησυχείς μήπως αλλάξουν γνώμη.
Η 17η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια ημέρα προωρότητας. Είναι μια μέρα αφιερωμένη στα βιαστικά μωράκια. Σε εκείνους τους μαχητές, που δίνουν μαθήματα ζωής.
