Της Μαριάτζελας Δημητροπούλου,
6 Δεκεμβρίου 2008: μια ημερομηνία-σταθμός, που οι «πολλοί» τη θυμούνται, χωρίς να λείπουν, όμως υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν να τη σβήσουν απ’ τη μνήμη τους. Εκείνο το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τον -τότε- ειδικό φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας, Επαμεινώνδα Κορκονέα, έμελλε να αποτελέσει την απαρχή, για να ξεσπάσει ένα κύμα νεανικής αγανάκτησης πανελλαδικής εμβέλειας, που οδήγησε σε πρωτοφανούς έντασης ταραχές, κυρίως στην Αθήνα. Μετά τη δολοφονία, διαδηλώσεις και ταραχές έλαβαν μεγάλη έκταση. Ο πραγματικός χαρακτήρας των γεγονότων έγινε αντικείμενο πολιτικής και κοινωνικής τριβής και διχογνωμιών σχετικά με τη φύση και τα αίτιά τους. 12 χρόνια μετά, η επέτειος της μνήμης του αδικοχαμένου Αλέξη μας βρίσκει σε μια ιδιαίτερη και δύσκολη συγκυρία.
Όπως μας είναι γνωστό, κάθε χρόνο πραγματοποιούνταν πορείες και συγκεντρώσεις μνήμης από την εκπαιδευτική κοινότητα συλλογικά. Φέτος, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στην ΕΛ.ΑΣ ετοίμασαν ένα σχέδιο, αντίστοιχο με αυτό του Πολυτεχνείου, προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός σε συγκεντρώσεις και συναθροίσεις. Πιο συγκεκριμένα, ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, Μιχάλης Καραμαλάκης, εξέδωσε διαταγή απαγόρευσης των συγκεντρώσεων-συναθροίσεων για λόγους δημόσιας υγείας. Ο σχεδιασμός της ΕΛ.ΑΣ προβλέπει την αποτροπή συγκέντρωσης στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια, όπου έπεσε νεκρός ο Αλ. Γρηγορόπουλος, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, αλλά και την επιτήρηση άλλων χώρων, που ενδεχομένως να πραγματοποιηθούν ανάλογες συγκεντρώσεις. Από την πλευρά του, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δήλωσε σχετικά για τη θλιβερή επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου: «Θα επαναληφθεί ό,τι έγινε και με την επέτειο του Πολυτεχνείου και θα τηρηθούν οι νόμοι και οι κανόνες. Θα γίνει με σεβασμό και αποδίδοντας τιμή στη μνήμη του, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έγινε η αντίστοιχη για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου».
Στον αντίποδα των απαγορεύσεων αυτών, παρατηρήσαμε ένα «κύμα» ανυπακοής από δικηγόρους, δημοσιογράφους, εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες και άλλα άτομα, οι οποίοι σε κείμενο που υπέγραψαν κάλεσαν για απότιση τιμής στον τόπο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, υποστηρίζοντας πως θα λάβουν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας για τον κορωνοϊό. Καλέσματα, επίσης, απεύθυναν και άλλοι χώροι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, μέσω διαδικτύου, καθώς και πολλοί μέσω γνωστού ιστοτόπου του αντιεξουσιαστικού χώρου, τόσο για την Αθήνα όσο και σε πόλεις της επαρχίας. «Η εξέγερση δεν μπαίνει σε καραντίνα», σημείωσαν.
Όμως, αυτή η σθεναρή αντίθεση στα υφιστάμενα μέτρα πού θα οδηγήσει άραγε; Σχετικά με την απάντηση για τον παρόντα προβληματισμό, αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, όσον αφορά την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα μας. Τα φαινόμενα συγχρωτισμού και των δημοσίων συναθροίσεων θα έπρεπε να εκλείπουν και να μην γίνεται καν συζήτηση για την ύπαρξή τους. Κρίνεται απαραίτητο όλοι οι πολίτες να διέπονται από την αρχή της ατομικής ευθύνης, ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν τα μέτρα. Το κάλεσμα για πορείες και συγκεντρώσεις για την απόδοση φόρου τιμής στο Γρηγορόπουλο δεν θα διαδραματίσει επικουρικό ρόλο ως προς την επίτευξη του στόχου αυτού. Ο δρόμος της απαγόρευσης είναι ένα «αναγκαίο κακό», μια επιλογή που επιτάσσει η εποχή στην οποία ζούμε. Τον Αλέξη δεν θα τον ξεχάσουμε. Θα τον τιμήσουμε φέρνοντάς τον στη σκέψη μας και συνεχίζοντας να παλεύουμε για έναν δικαιότερο κόσμο, να μην εγκαταλείψουμε ποτέ τα όνειρα και τις ελπίδες μας, ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν απεγνωσμένα να τα γκρεμίσουν, επιστρατεύοντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα.
Πέρα απ’ αυτά, όμως, η 6η Δεκεμβρίου είναι μια «μαύρη επέτειος», μια μέρα που διαπράχθηκε ένα απαράδεκτο έγκλημα και ταυτόχρονα πρέπει να μας θυμίζει ότι η κατάχρηση, ακόμη και της μερικής εξουσίας, που δίνεται σε ορισμένα άτομα, μπορεί να αποβεί μοιραία και να επιφέρει τραγικά αποτελέσματα, στερώντας μέχρι και ανθρώπινες ζωές, όπως και στην περίπτωση του Αλέξη. Η επέτειος για τον Γρηγορόπουλο ήταν, στην εποχή της, προάγγελος εξελίξεων – και ξεθώριασε στον χρόνο. Ο τρόπος που θα τη διαχειριστούν φέτος όλες οι πλευρές, που συμμετέχουν, ίσως κρίνει και το μέλλον της.
