Της Μαριτίνας Γκίνη,
Η Φάτιμα Μερνίσι ήταν Μαροκινή φεμινίστρια συγγραφέας και κοινωνιολόγος. Γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Φεζ το 1940. Το 1957, σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη και στο Πανεπιστήμιο Brandeis, από όπου έλαβε το διδακτορικό της. Επέστρεψε, για να εργαστεί στο Πανεπιστήμιο Μοχάμεντ Ε΄ και δίδαξε στο Faculté des Lettres, μεταξύ του 1974 και του 1981, σε θέματα, όπως η μεθοδολογία, η κοινωνιολογία της οικογένειας και ψυχοκοινωνιολογία.
Ως μουσουλμάνα φεμινίστρια, τη Μερνίσι απασχολούσε κυρίως το Ισλάμ και οι ρόλοι των γυναικών σ’ αυτό, αναλύοντας την ιστορική εξέλιξη της ισλαμικής σκέψης και τις σύγχρονες εκδηλώσεις της. Μέσα από μια λεπτομερή διερεύνηση της φύσης της διαδοχής του Μωάμεθ, έθετε υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα ορισμένων από τα χαντίθ και ως εκ τούτου την υποταγή των γυναικών, που βλέπει στο Ισλάμ, αλλά όχι κατ’ ανάγκη στο Κοράνι. Έγραψε εκτενώς για τη ζωή μέσα σε χαρέμια, το φύλο και τη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα. Συνέβαλε με το άρθρο «Η κόρη του εμπόρου και ο γιος του σουλτάνου» στην ανθολογία του 1984, Η Αδελφότητα είναι Παγκόσμια: Η Ανθολογία του Διεθνούς Κινήματος Γυναικών, υπό την επιμέλεια του Ρόμπιν Μόργκαν.
Ως κοινωνιολόγος, η Μερνίσι είχε κάνει επιτόπια έρευνα, κυρίως, στο Μαρόκο. Σε αρκετές περιπτώσεις, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, διηύθυνε συνεντεύξεις, προκειμένου να χαρτογραφήσει τις επικρατούσες συνήθειες στις γυναίκες και την εργασία. Πραγματοποίησε κοινωνιολογική έρευνα για την UNESCO και τη ΔΟΕ, καθώς και για τις αρχές του Μαρόκου. Στα τέλη του 1970 και στη δεκαετία του 1980, η Μερνίσι αρθρογραφούσε σε περιοδικά και άλλες εκδόσεις για τις γυναίκες στο Μαρόκο και τις γυναίκες και το Ισλάμ από μια σύγχρονη όσο και από ιστορική σκοπιά. Το 2003, η Μερνίσι τιμήθηκε με το Βραβείο Πριγκίπισσα των Αστουριών.
Πέθανε στο Ραμπάτ στις 30 Νοεμβρίου 2015, σε ηλικία 75 ετών.
