Της Εύας Πάντελη,
Σε πρόσφατη ανακοίνωση (9/11) του Ε.Φ.Ε.Τ (Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων), άλλο ένα «μη ασφαλές» τρόφιμο ανακλήθηκε από την αγορά, καθώς εντοπίστηκε υψηλή περιεκτικότητα σε ισταμίνη, μια ουσία που το έκρινε ακατάλληλο προς βρώσιν. Ο προβληματισμός στο συγκεκριμένο κείμενο, έγκειται στο κατά πόσο τα τρόφιμα μέχρι να καταλήξουν στα χέρια του καταναλωτή σήμερα είναι καταλλήλως ελεγμένα, ποιος πρέπει να είναι ο σύγχρονος ρόλος του καταναλωτή, αλλά και τι ρόλο έχουν τα τοπικά προϊόντα στην καθημερινότητά μας.
Ένα πολύ μεγάλο μέρος της υγείας μας συνδέεται με τις τροφές τις οποίες καταναλώνουμε στην καθημερινή μας ζωή. Επομένως, είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχουμε μία σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Όλα τα παραπάνω, μας είναι κατά κάποιο τρόπο γνωστά. Αυτό, όμως, που ίσως πολλά άτομα δεν γνωρίζουν είναι ότι ακόμη και κάποια προϊόντα, τα οποία πωλούνται ακόμα και σε μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων σούπερ-μάρκετ, είναι δυνατό να κριθούν ακατάλληλα προς διάθεση στον καταναλωτή. Το γεγονός αυτό, αποτελεί καίριο φαινόμενο της εποχής μας, το οποίο ίσως δεν λαμβάνεται πάντα και από όλους σοβαρά υπόψιν. Τα τρόφιμα είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο και είναι επιτακτική ανάγκη να ελέγχονται διεξοδικά και ενδελεχώς, εφόσον είναι από τα πιο αναγκαία προϊόντα προς κατανάλωση από όλα τα άτομα ανεξαιρέτως. Επιπρόσθετα, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν ότι δεν έχουν την ίδια πρόσβαση στην ενημέρωση και την πληροφόρηση όλα τα μέλη της κοινωνίας και ειδικά για την καταλληλόλητα των τροφίμων. Γιατί αναφέρονται τα παραπάνω; Ο λόγος δεν είναι άλλος, ότι παρ’ όλο που ο Ε.Φ.Ε.Τ αποσύρει τα απαγορευμένα προϊόντα από τα πολυκαταστήματα, υπάρχει η πιθανότητα να μην έχει γίνει εγκαίρως η εν λόγω ανάκληση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάποια τρόφιμα να έχουν αγοραστεί ήδη από καταναλωτές με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν.
Σε αυτό το σημείο διαμορφώνεται και ο «καταναλωτής του σήμερα», ο οποίος αναλαμβάνει έναν πολύπλοκο, θα λέγαμε, ρόλο. Από όλα τα παραπάνω, γεννιέται αυτός ο τύπος καταναλωτή, ο οποίος πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, ώστε να φέρνει εις πέρας τις απαιτήσεις των σύγχρονων συνθηκών/αναγκών. Ο σύγχρονος καταναλωτής, λοιπόν, είναι σημαντικό να ενημερώνεται και να έχει κάποιες βασικές γνώσεις όσον αφορά τις βλαβερές για τον οργανισμό του ουσίες και συστατικά και όχι μόνο τις αλλεργίες τις οποίες πιθανώς έχει ο ίδιος σε κάποιες τροφές. Το τελικό στάδιο ελέγχου, δηλαδή, των τροφίμων θα μπορούσαμε να πούμε ότι καλώς ή κακώς, είναι μέρος του καταναλωτή και όχι των φορέων. Έτσι, ο κάθε ένας από εμάς, οφείλει να ενημερώνεται για τον εαυτό του αλλά και ταυτόχρονα, να ενημερώνει και τους γύρω του. Αυτός πρέπει να είναι ο σημερινός καταναλωτής. Άλλο ένα, όμως, ερώτημα προκύπτει. Είναι λειτουργικό το σύστημα ελέγχου των τροφίμων σήμερα, που έχει ως αποτέλεσμα να φτάνουν τα ακατάλληλα τρόφιμα στα σπίτια των καταναλωτών εν αγνοία τους και από εκεί και πέρα, να πρέπει οι ίδιοι να κρίνουν, εάν αυτά είναι επιζήμια για τον οργανισμό τους; Είναι ο ρόλος τον οποίο ξαφνικά επωμίζονται, πραγματικά δικός τους; Τι συμβαίνει όταν ομάδες του πληθυσμού όπως οι ηλικιωμένοι δεν έχουν σωστή ενημέρωση, ψωνίζοντας και καταναλώνοντας τροφές που κρίνονται μη ασφαλείς;
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν θα απαντηθούν εδώ, όμως, ίσως μπορούν να απαντηθούν από τον κάθε ένα από εμάς. Τι θα μπορούσε να προταθεί ως λύση; Κάποιοι καταφεύγουν στην άποψη ότι τα τοπικά προϊόντα θα μπορούσαν να φέρουν τέλος στο πρόβλημα αυτό, καθώς θεωρούνται πιο αγνά, αν και κάπως «παραγκωνισμένα». Αυτό βέβαια, είναι ένα μεγάλο δίλημμα. Ωστόσο, αυτό που πρέπει σίγουρα, να προστεθεί σε όλα τα παραπάνω, είναι ότι όλα τα τρόφιμα πρέπει να υφίστανται πολλαπλούς ελέγχους πριν διατεθούν στην αγορά.
