Της Μαριτίνας Γκίνη,
Η Αδελαΐδα της Σαβοΐας ή Αδελαΐδα του Μωριέν ήταν πρώτη βασίλισσα του Λουδοβίκου ΣΤ’ της Γαλλίας και κόρη του Ουμβέρτου Β’ της Σαβοΐας και της Γκιζέλας της Βουργουνδίας. Γεννήθηκε το 1092 στο Σεν Ζαν ντε Μωριέν στη Γαλλία.
Σε ηλικία 14 ετών, παντρεύτηκε τον βασιλιά των Φράγκων, Λουδοβίκο τον Παχύ στο Παρίσι στις 3 Αυγούστου 1114 και απέκτησαν μαζί 7 παιδιά, τον Φίλιππο της Γαλλίας, τον Λουδοβίκο Ζ’ της Γαλλίας, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του στον θρόνο των Φράγκων, τον Ερρίκο της Ρεμς, τον Ροβέρτο Α΄ του Ντρε, την Κωνσταντίνα της Γαλλίας, τον Πέτρο ντε Κουρτεναί και τον Φίλιππο της Γαλλίας Β’. Η Αδελαΐδα ήταν από τις πιο δραστήριες βασίλισσες του μεσαίωνα, το όνομά της εμφανίζεται σε 45 βασιλικά διατάγματα κατά την διάρκεια που ήταν βασιλιάς ο σύζυγος της Λουδοβίκος ΣΤ’. Ίδρυσε μαζί με τον σύζυγό της το μοναστήρι της Μονμάρτης στα βόρεια προάστια του Παρισιού.
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, δεν αποσύρθηκε όπως οι περισσότερες βασίλισσες στην εποχή της, αλλά παντρεύτηκε ξανά τον Ματθαίο Α’ του Μοντμόρενσι, με τον οποίο έκανε ένα παιδί και παρέμεινε παρούσα σε όλες τις δραστηριότητες της Φραγκικής αυλής. Η Αδελαΐδα παριστάνεται ως μία από τις δυο βασίλισσες που περιγράφονται σε έναν απαρχαιωμένο μύθο του Γουλιέλμου Ντουγκντάλ, στον οποίο κάποια βασίλισσα σε μια κονταρομαχία ερωτεύθηκε έναν νέο ευγενή, τον Γουλιέλμο του Αλμπίνι, αλλά αυτός αφοσιωμένος στην Αδελίζα του Λουβέν αρνήθηκε να γίνει ο εραστής της. Η ζηλιάρα Αδελαΐδα τον παρέσυρε σε παγίδα, ρίχνοντάς τον στα νύχια ενός αγριεμένου λιονταριού, αλλά εκείνος το σκότωσε με γυμνά χέρια.
Η Αδελαΐδα άφησε την τελευταία της πνοή στις 18 Νοεμβρίου 1154. Τάφηκε στο κοιμητήριο του Αγίου Πέτρου στη Μονμάρτη, αλλά ο τάφος της καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
