Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Οι «κοινωνικές φυσαλίδες» ή αλλιώς “social bubbles” αποτελούν μια καινοτόμα λύση που δίνει τη δυνατότητα σε άτομα με στενούς δεσμούς (οικογενειακούς, φιλικούς, ερωτικούς) να έρχονται σε επαφή κατά τη διάρκεια των lockdown, ακόμα και αν δεν διαμένουν στην ίδια κατοικία. Πάμε όμως να δούμε πιο συγκεκριμένα περί τίνος πρόκειται…
Ξεκινώντας, να τονίσω ότι η παρούσα λύση, αποτελεί μια κίνηση που χρίζει ξεκάθαρης πολιτικής βούλησης και υπευθυνότητας προκειμένου να εφαρμοστεί. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους σκοπούς της πολιτικής: να δίνει άμεσα απαντήσεις σε κοινωνικά ζητήματα που ταλανίζουν τους πολίτες, ειδικά σε δύσκολες συγκυρίες όπως αυτές που βιώνουμε όλοι μας τούτη την περίοδο.
Συνεχίζουμε τώρα. Ομολογώ ότι η λύση της «κοινωνικής φυσαλίδας» δεν είναι κάτι που ακούμε στην Ελλάδα, παρόλο που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στο εξωτερικό και ειδικά στη Βρετανία. Στα αυτιά μου έφτασε μετά την πρόταση υιοθέτησής της στη χώρα μας, από τον Παύλο Χρηστίδη, εκπρόσωπο τύπου του Κινήματος Αλλαγής.
Στόχος των “social bubbles” είναι η υποστήριξη (πρακτική και ψυχολογική) των ανθρώπων που βρίσκονται μακριά από τους οικείους τους την περίοδο της καραντίνας και γενικότερα, ο περιορισμός της κοινωνικής αποξένωσης και απομόνωσης με όσο το δυνατόν ασφαλέστερο τρόπο.
Πως λειτουργεί η «κοινωνική φυσαλίδα»;
Ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος αυτού είναι απλός και συνοψίζεται στη δημιουργία μιας κλειστής ομάδας 2, 3 ή 4 ατόμων τα οποία θα επιτρέπεται να έρχονται σε επαφή εν μέσω καραντίνας. Φυσικά αυτά πρέπει να πληρούν ορισμένα κριτήρια. Μερικά παραδείγματα είναι οι οικογένειες των οποίων τα μέλη λόγω συγκυριών αναγκάζονται να ζουν σε διαφορετικές περιοχές, οι οικογένειες με παιδί και διαζευγμένους γονείς, τα ζευγάρια τα οποία δεν διαμένουν μαζί κ.α..
Το παράδειγμα της Αγγλίας
Οι «κοινωνικές φυσαλίδες» τέθηκαν πρόσφατα σε εφαρμογή στην Αγγλία και πάμε να δούμε πως λειτουργούν:
- Πρώτο και κύριο, οι επιλογές των ατόμων που θα αποτελέσουν μια φυσαλίδα, είναι εφάπαξ. Δεν γίνεται δηλαδή μέχρι το τέλος του lockdown κάποιος που είχε δημιουργήσει μια φυσαλίδα με την οικογένειά του, να την αναπροσαρμόσει και να προσθέσει σε αυτή τη/τον σύντροφό του.
- Δεύτερον, μια φυσαλίδα, δίνει τη δυνατότητα στα μέλη που την απαρτίζουν να ταξιδεύουν προκειμένου να συναντηθούν (συστήνεται ωστόσο να μην περιλαμβάνονται ταξίδια μεγάλης αποστάσεως), να διανυκτερεύουν μαζί, να βγαίνουν για περίπατο μαζί (στο μέτρο που οι έξοδοι επιτρέπονται) καθώς και να μην τηρούν απαραίτητα την απαιτούμενη απόσταση μεταξύ τους.
- Αναφορικά με τα ζευγάρια τα οποία μένουν ξεχωριστά, μπορούν να σχηματίσουν μεταξύ τους μια φυσαλίδα και να επισκέπτεται ο ένας την κατοικία του άλλου.
Σε κάθε περίπτωση όμως, όλοι ανεξαιρέτως είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τον κατ΄οίκον περιορισμό για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Αν φυσικά ένα μέλος μιας φυσαλίδας εμφανίσει συμπτώματα, αυτομάτως συνεπάγεται πως όλα τα μέλη πρέπει να απομονωθούν.
Η «κοινωνική φυσαλίδα» μπορεί να εφαρμοστεί και στα σχολεία. Προβλέπεται στην ουσία, ο διαχωρισμός των μαθητών σε ομάδες ατόμων. Κάθε ομάδα αποτελεί μια φυσαλίδα. Ο υποχρεωτικός περιορισμός είναι ότι καμία φυσαλίδα δεν επιτρέπεται να έρθει σε επαφή με άλλη.
Τα πλεονεκτήματα της κοινωνικής φυσαλίδας
Η συγκεκριμένη καινοτομία φαίνεται να δίνει λύσεις σε προβλήματα που αναβλύζουν από τα περιοριστικά μέτρα αυτά καθαυτά. Είναι άλλωστε γεγονός ότι τα lockdown επιφέρουν σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις στους πολίτες. Η αποξένωση και η κοινωνική απομόνωση είναι συνθήκες που σε κάθε περίπτωση οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Με την δυνατότητα αυτή λοιπόν, διασφαλίζεται η επαφή του ατόμου με τους οικείους του. Έτσι, ενώ τηρούνται οι απαραίτητοι περιορισμοί, αυτό δύναται να μην έχει σοβαρές ψυχολογικές επιπτώσεις, καθώς το κενό της «απομόνωσης» καλύπτεται από την επαφή με τα οικεία πρόσωπα.
- Το σημαντικό για το κράτος όμως, πέρα από την ψυχική υγεία των πολιτών, είναι το γεγονός ότι με τη συγκεκριμένη μέθοδο, τα πιθανά κρούσματα είναι εύκολα ιχνηλατήσιμα καθώς σε περίπτωση επιβεβαιωμένου κρούσματος, τίθεται σε καραντίνα όλη η φυσαλίδα του κρούσματος. Έτσι ακόμα και αν έχει μεταδώσει τον ιό, θα τον έχει μεταδώσει στα μοναδικά άτομα με τα οποία ήρθε σε επαφή και το κράτος θα είναι στη θέση να εντοπίσει αυτά άμεσα, ανατρέχοντας απλώς στη δηλωμένη κοινωνική φυσαλίδα και θέτοντάς την σε περιορισμό.
- Το ίδιο συμβαίνει και με τα σχολεία. Αν ένας μαθητής είναι φορέας του κορωνοϊού, είναι πιο εύκολο να προστατευτεί ο περίγυρός του, καθώς θα έχει έρθει σε επαφή με πολύ λιγότερα και ορισμένα άτομα, σε σύγκριση με άλλες περιπτώσεις που θα είχε έρθει σε επαφή με ένα απροσδιόριστο σύνολο συμμαθητών του. Και αυτά τα άτομα το κράτος θα είναι επίσης σε θέση να τα γνωρίζει και να τα προστατεύσει μαζί με τους οικείους τους.
Στην ευρύτερη εικόνα λοιπόν, η μέθοδος της κοινωνικής φυσαλίδας, μοιάζει να μπορεί να προσφέρει τόσο στα άτομα, τη διασφάλιση της άμεσης επαφής με τους οικείους τους, στους μαθητές την δυνατότητα να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο, όσο και στο κράτος, το οποίο ανά πάσα στιγμή θα γνωρίζει τις επαφές του κάθε ατόμου και θα μπορεί ευκολότερα να ελέγξει τη διασπορά του ιού.
Η αποτελεσματικότητα και τα τρωτά σημεία της συγκεκριμένης καινοτομίας μένει να φανούν στο κοντινό μέλλον. Σίγουρα όμως, ένα μέτρο το οποίο διασφαλίζει την κοινωνική διάδραση χωρίς παράλληλα να αλλοιώνει τον χαρακτήρα του lockdown αξίζει να δοκιμαστεί. Η Βρετανία σύσσωμη κάνει αυτό το σημαντικό βήμα. Γιατί όχι και η Ελλάδα;
ΠΗΓΕΣ
