Της Μαριτίνας Γκίνη,
Η Αντιγόνη Βαλάκου ήταν μια από τις σπουδαιότερες πρωταγωνίστριες της ελληνικής δραματικής σκηνής του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1930 στην Καβάλα. Το 1946, ούσα 16 ετών, μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αθήνα, είχε ήδη εκδηλώσει την αγάπη της για την υποκριτική και στις δύο τελευταίες τάξεις του εξατάξιου γυμνασίου φοίτησε παράλληλα και στο «Θεατρικό Σπουδαστήριο» του Βασίλη Ρώτα.
Το κοινό την γνώρισε το 1949 μέσα από τον ρόλο της Τριανταφυλλιάς στο έργο «Νυφιάτικο Τραγούδι» του Νότη Περγιάλη με τον Ρεαλιστικό Θίασο. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον θίασο Μανωλίδου-Αρώνη-Χατζίσκου και ξεχώρισε ως «ενζενί». Το 1952, η Αντιγόνη Βαλάκου εντάσσεται στο Εθνικό Θέατρο, ερμηνεύοντας ρόλους τόσο από το διεθνές όσο και από το εγχώριο θεατρικό ρεπερτόριο, υποδύθηκε την Ιουλιέτα, τη Φανίτσα στους «Φοιτητές» του Ξενόπουλου, την Οφηλία και πολλούς ακόμα. Έξι χρόνια μετά, το 1958, συμμετέχει στον θίασο του Κώστα Μουσούρη και διακρίθηκε για τον ρόλο της ως Άννα Φρανκ, για τον οποίο και της απονεμήθηκε το θεατρικό έπαθλο Μαρίκα Κοτοπούλη και την ίδια χρονιά ιδρύει και τον δικό της θίασο. Το 1982, επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο ως καθηγήτρια υποκριτικής έως το 2007.
Έκτος από το θέατρο η Αντιγόνη Βαλάκου άφησε το στίγμα της και στον ελληνικό κινηματογράφο. Το 1953, μετά την παράσταση «Χειμωνιάτικο παραμύθι» ο Ντίνος Δημόπουλος την σύστησε στον Φίνο και έτσι γύρισε την πρώτη της ταινία «Οι ουρανοί είναι δικοί μας». Έπειτα, ακολούθησε πληθώρα κινηματογραφικών επιτυχιών, όπως η «Γκόλφω» το 1955, «Τα χαμένα όνειρα» το 1961 και «Το Νανούρισμα» το 2001. Η Αντιγόνη Βαλάκου μπήκε στις καρδιές του κόσμου και μέσα από την μικρή οθόνη, καθώς συμμετείχε σε αξιόλογες τηλεοπτικές σειρές τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής τηλεόρασης. Το 2002 απέσπασε το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην τηλεοπτική σειρά Περί Ανέμων και Υδάτων, ενώ την ίδια χρονιά τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
Η Αντιγόνη Βαλάκου έφυγε από τη ζωή στις 12 Νοεμβρίου 2013, σε ηλικία 73 ετών. Άφησε τη δική της σφραγίδα στο θέατρο, ανανεώνοντας το παραδοσιακό ύφος πολλών ρόλων, δίνοντας τον δικό της μοναδικό τρόπο ερμηνείας.
