Της Μαριλένας Γιαννίκα,
Αναμφισβήτητα, οι εκπρόσωποι της νομοθετικής εξουσίας αποτελούν την αντανάκλαση του λαού που τους εξέλεξε και ανέδειξε· το παράδοξο, λοιπόν, είναι πως στην πλειονότητα των κρατών, ανεξαρτήτως του συστήματος διακυβέρνησής τους, οι αντιπρόσωποι του λαού δεν αντικατοπτρίζουν ούτε κατ’ ελάχιστο τον πραγματικό πλουραλισμό της κοινωνίας. Πάρα ταύτα, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στο σωτήριο (;) έτος 2020, τα πράγματα φαίνονται να αποκτούν μία διαφορετική τροπή, με το Κογκρέσο και την Αντιπροεδρία να εμπλουτίζουν την «παλέτα» τους με χρώματα που προσιδιάζουν περισσότερο στην κοινωνία που τα περιβάλλει.
Πρωτίστως, μνεία πρέπει να γίνει για την πρώτη γυναίκα Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Kamala Harris. Όχι μόνο γυναίκα, αλλά γυναίκα έγχρωμη, με ρίζες από την Τζαμάικα και την Ινδία, κόρη μεταναστών. Έπειτα από την ανάληψη εκλογικού χρίσματος μεγάλου Κόμματος από την Hilary Clinton το 2016, η Kamala Harris αποτέλεσε την θραύση του προτελευταίου “glass ceiling”, με την Προεδρία των Η.Π.Α. να είναι το τελευταίο που απομένει. Κάποιος θα μπορούσε να υπαινιχθεί πως όλος ο ντόρος που περιτριγυρίζει την ανάληψη των υψηλότερων αξιωμάτων από άτομα του γυναικείου φύλου είναι υπερεκτιμημένος, μίας και ζούμε σε μία κοινωνία κατοχυρωμένων ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών. Στην ίδια αμερικανική κοινωνία που για την παροχή ίσης εργασίας οι γυναίκες χρώματος αμείβονται μεταξύ 54-62% του δολαρίου έναντι των ανδρών, δη των λευκών. Μήπως ο χαρακτηρισμός υπερεκτιμημένος είναι απλά τραγελαφικός;
Από πλευράς Κογκρέσου, η πιο αξιοσημείωτη περίπτωση είναι αυτή της Sarah McBride. Ούσα η πρώτη transgender γυναίκα που εκλέγεται στην Γερουσία τράπηκε στο πιο υψηλόβαθμο transgender άτομο στην αμερικανική επικράτεια, γράφοντας ιστορία σε μία εποχή διχασμού και φαινομενικής αποδοχής της διαφορετικότητας. Επιπλέον, Mondaire Jones και Ritchie Torres κέρδισαν τον εκλογικό αγώνα στη Νέα Υόρκη, σηματοδοτώντας την είσοδο -για πρώτη φορά- δύο ανοιχτά ομοφυλόφιλων μαύρων ανδρών στο Κογκρέσο.
Παράλληλα, έκπληξη αποτέλεσε το New Mexico, το οποίο έγινε η πρώτη πολιτεία στην αμερικανική ιστορία που εκλέγει αποκλειστικά γυναίκες χρώματος στο Κογκρέσο. Teresa Leger Fernandez, Debra Haaland και Yvette Herrell, λοιπόν, με την τελευταία να αποτελεί και την πρώτη Native American προερχόμενη από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αρκετές πολιτείες εξέλεξαν για πρώτη φορά γυναίκες χρώματος στο Κογκρέσο· το Missouri την Cori Bush, η Washington την Marilyn Strickland και η South Carolina την Nancy Mace.
Οι εκλογές του 2020 μάς προσέφεραν, επίσης, ιδιάζουσες περιπτώσεις «πρώτων συζύγων». Σε ιστορία 231 χρόνων των ρόλων των συζύγων Προέδρου και Αντιπροέδρου, έχουμε για πρώτη φορά αφενός μία σύζυγο Προέδρου που θα συνεχίσει να διατηρεί αμειβόμενη εργασία εκτός Λευκού Οίκου (!), αφετέρου έναν σύζυγο Αντιπροέδρου γένους αρσενικού. Jill Biden και Doug Emhoff, λοιπόν, κάποια έμμεσα “Firsts” του 2020, που αξίζει να παρακολουθήσουμε.
Τέλος, η νίκη του Ρεπουμπλικανού Madison Cawthorn στη Βόρεια Καρολίνα καθιστά τον 25χρονο το πρώτο μέλος του Κογκρέσου που γεννήθηκε τη δεκαετία του 1990 και το νεότερο μέλος στη σύγχρονη ιστορία.
Αναμφίβολα, το 2020 αποτέλεσε την χρονιά των “Firsts”, εκκινώντας από τον πλουραλισμό των υποβάθρων και ταυτοτήτων των υποψηφίων για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος και τερματίζοντας με τους νικητές των εκλογών σε Βουλή, Γερουσία και Προεδρία. Τα λόγια της Kamala Harris, κατά τη νικητήρια ομιλία της, μετά την εκλογή, συνοψίζουν με απίστευτη ακρίβεια και ελπίδα την νέα πραγματικότητα: “…And to the children of our country, regardless of your gender, our country has sent you a clear message: Dream with ambition, lead with conviction, and see yourselves in a way that others may not simply because they’ve never seen it before. But know that we will applaud you every step of the way”. Ας ονειρευτούμε με φιλοδοξία, λοιπόν, για την εγκαθίδρυση μίας καλύτερης κανονικότητας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
