Του Νικηφόρου Δρακούλη,
Κάθε Πρόεδρος επιδιώκει παραλληλισμούς με δημοφιλείς προέδρους του παρελθόντος. Οι Ρεπουμπλικάνοι, συνεπώς, καλωσορίζουν ταυτίσεις με τον Reagan, τον Eisenhower και τον Theodore Roosevelt, ενώ οι Δημοκρατικοί με τον Kennedy, τον Franklin D. Roosevelt και τον Bill Clinton. Αυτό, προφανώς, δεν σημαίνει ότι οι προαναφερθέντες είναι πετυχημένοι ή όχι, αλλά πως το όνομά τους τρέφει σεβασμό ανάμεσα στους υποστηρικτές των δύο κομμάτων. Αντιθέτως, κανένας δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην ίδια συζήτηση με τον Πρόεδρο Warren G. Harding, αφού θεωρείται ένας από τους πιο διεφθαρμένους και αποτυχημένους Προέδρους στην ιστορία των Η.Π.Α. Τέτοιους παραλληλισμούς, όμως, δεν φαίνεται να μπορεί να αποφύγει ο Πρόεδρος Trump.
Οι προεκλογικές εκστρατείες
Από την αρχή, οι πιθανότητες και των δύο να λάβουν το χρίσμα του κόμματός τους ήταν μάλλον πενιχρές. Συνεπώς, και οι δύο εκστρατείες είχαν παρόμοια στρατηγική, με τους υποψηφίους να μιλούν με ασάφειες και γενικεύσεις έχοντας μια ιδιαιτέρως λαϊκίστικη ταυτότητα. Αυτές οι ομοιότητες είναι εμφανείς, ιδιαιτέρως αν λάβει κανείς υπόψιν του τα κεντρικά συνθήματα των δύο: το περίφημο “Make America Great Again” του Trump και το “Return to Normalcy” του Harding. Ταυτόχρονα, τόσο η προεκλογική εκστρατεία του Harding όσο και του Trump είχαν τον απομονωτισμό και την “America First” ιδεολογία ως βασικούς τους πυλώνες. Έτσι, οι δύο εκστρατείες αποδείχθηκαν επιτυχείς, με τον Trump να κερδίζει το κολλέγιο των εκλεκτόρων χάρη στην επικράτησή του σε ιστορικά δημοκρατικές πολιτείες του βορρά και τον Harding να επιτυγχάνει μια από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία των αμερικανικών εκλογών.
Ιδεολογία
Trump και Harding μοιράζονται παρόμοιες απόψεις, με τους δύο Προέδρους να τίθενται ενάντια στην μετανάστευση, υποστηρίζοντας νομοθεσία η οποία την περιορίζει. Όσον αφορά την οικονομική τους προσέγγιση, αμφότεροι προασπίζουν την ανάπτυξη της οικονομίας μέσω της μείωσης των φόρων, της άρσης ρυθμίσεων στην αγορά και την επιβολή υψηλών δασμών σε εισαγόμενα προϊόντα για την προστασία της εγχώριας παραγωγής.
Κυβέρνηση & σκάνδαλα
Οι δύο πολιτικοί είχαν υποσχεθεί την ανάθεση των κυβερνητικών θέσεων στους πιο άξιους και ταλαντούχους υποψηφίους, υπόσχεση που, σύμφωνα με πολλούς, αθέτησαν διορίζοντας οικογενειακά μέλη και επιχειρηματίες με συμφέροντα, συμβάλλοντας έτσι στην ευνοιοκρατία, τον νεποτισμό, αλλά και το φαινόμενο του “Crony Capitalism” (μορφή καπιταλισμού, ο οποίος δεν βασίζεται στον ανταγωνισμό, αλλά στην εύνοια που προσφέρουν κυβέρνηση και νομοθεσία σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις λόγω της στενής τους σχέσης). Στην περίπτωση της κυβέρνησης Harding, o Γενικός Εισαγγελέας (Attorney General), ο κουνιάδος του και ταυτόχρονα διευθυντής των ομοσπονδιακών φυλακών, όπως και ο διευθυντής της υπηρεσίας των βετεράνων, κατηγορήθηκαν για διαφθορά και αυτοδικαιοπραξία, με τον τελευταίο να καταδικάζεται σε φυλάκιση. Το πιο διαβόητο, όμως, μέλος της κυβέρνησής του ήταν ο υπουργός εξωτερικών (Secretary of the Interior), Albert Fall, ο αρχιτέκτονας του σκανδάλου Teapot Dome, κατά το οποίο ο Fall δωροδοκήθηκε, με σκοπό να παρέχει φθηνά μισθωτήρια για περιοχές με κοιτάσματα πετρελαίου σε ιδιωτικές εταιρείες χωρίς ανταγωνισμό. Συνεπώς, μετά από έρευνα της Γερουσίας, ο Fall έγινε το πρώτο εν ενεργεία μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου των Η.Π.Α. που φυλακίσθηκε.
Συγκριτικά, η κυβέρνηση Trump μπορεί να μην έχει φτάσει στο ίδιο σημείο, αλλά δεν παύει να έχει πληγεί από παρόμοια περιστατικά. Από τον διορισμό της κόρης του Προέδρου και του άντρα της σε θέσεις επιρροής μέχρι την εμπιστοσύνη του σε χορηγούς του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όπως η Betsy DeVos, και διευθυντές πολυεθνικών, όπως ο Rex Tillerson, για υψηλόβαθμα πόστα στην κυβέρνηση, δημιουργήθηκε μια εικόνα ευνοιοκρατίας στον Λευκό Οίκο. Παράλληλα, η Κυβέρνηση Trump βρίθει από σκάνδαλα, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσης (Impeachment) από τη Βουλή των Αντιπροσώπων λόγω της φερόμενης προσπάθειάς του να αναγκάσει την κυβέρνηση της Ουκρανίας να παρέχει πληροφορίες που θα μπορούσαν να βλάψουν τον Joe Biden εν όψει των εκλογών, παρακρατώντας χρήματα υποστήριξης προς την Ουκρανία, τα οποία είχε εγκρίνει ήδη το Κογκρέσο, αλλά και λόγω της ενδεχόμενης συνεργασίας της προεκλογικής εκστρατείας του Trump με τη Ρωσία και την ανάμειξη της τελευταίας στις εκλογές του 2016.
Συνοψίζοντας, η ιστορία τείνει να συγκρίνει Προέδρους του παρελθόντος με αυτούς του σήμερα και, ενώ δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για την ταύτιση Trump και Harding λόγω των διαφορετικών εποχών και συνθηκών, κατά τις οποίες κυβέρνησε ο καθένας, είναι καταφανώς πιο πιθανό, βάσει ιδεολογίας, τρόπου διακυβέρνησης και αποφάσεων, ο σημερινός Πρόεδρος να εμπνέει παραλληλισμούς περισσότερο με τον Warren G. Harding παρά με τον Abraham Lincoln και τον Theodore Roosevelt.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:
- Op-Ed: Cronies, tariffs and sex scandals: Warren Harding was a lot like a certain someone we know, L.A. Times
- Sex, hush money and an alleged poisoning: Before Trump and Stormy Daniels, a wild presidency, Washington Post
