Της Μαριλίνας Γερασίμου
«Το πανεπιστήμιο αργοπεθαίνει, η δημοκρατία αργοπεθαίνει, κι όταν συμβαίνουν αυτά, το μέλλον για τη χώρα μας και την κοινωνία μας διαγράφεται ζοφερό», καταλήγει η ανακοίνωση της πανεπιστημιακής κοινότητας μετά την κατάπτυστη εισβολή στο γραφείο της Πρυτανείας του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών.
Μετά το συμβάν, οι πολιτικοί παράγοντες ενεργοποιήθηκαν ταχύτατα, προκειμένου να το καταδικάσουν και να εκφράσουν την αποστροφή τους προς τέτοιου είδους ενέργειες. Η παρέμβαση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ήταν άμεση, ζητώντας να πραγματοποιηθεί τηλεδιάσκεψη μεταξύ του ίδιου και των Πρυτάνεων, μετά τη δημοσίευση των φωτογραφιών από το γραφείο του Πρύτανη, κ. Δημήτρη Μπουραντώνη, στις οποίες κουκουλοφόροι φαίνεται να έχουν κρεμάσει στο λαιμό του Πρύτανη ταμπέλα υπέρ των καταλήψεων.
Για χυδαία προσβολή της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της ακαδημαϊκής ελευθερίας κάνει λόγο με τη σειρά του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σημειώνοντας επίσης ότι «το συμβάν δεν προσβάλλει τον Πρύτανη, αλλά όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα». Την επίθεση καταδικάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας λόγο για αθλιότητες που διέπραξε ομάδα αυτόκλητων «τιμωρών».
Γενικώς, όλοι έπραξαν όπως αναμενόταν. Όλοι την κατέκριναν και την αποστράφηκαν. Για άλλη μια φορά, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως συνέβη και με τη δίκη της Χρυσής Αυγής, η πολιτική σκηνή φάνηκε να είναι ενωμένη στιγμιαία, έτοιμη να καταδικάσει χωρίς δεύτερη σκέψη κάθε αντίστοιχη πράξη.
Όπως φαίνεται, τα πολιτικά πρόσωπα της χώρας είναι πολύ αποτελεσματικά κατόπιν εορτής. Με περίσσια προθυμία, όλοι πήραν θέση να πουν την άποψη τους για το συμβάν αυτό που δείχνει ότι αυτή η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στα άκρα. Παρόλα αυτά, κανένας δε φάνηκε να έχει ανάλογη προθυμία, όταν τέθηκε το ζήτημα της άρσης του ασύλου και της προστασίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των φορέων τους από τέτοιες επαναστατικές πρωτοβουλίες. Μήπως δεν πίστευαν ότι είναι πιθανό να γίνουμε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω.
Η πολιτική σκηνή έμεινε αδρανής όταν έκλειναν Πανεπιστήμια για μήνες ολόκληρους και χάνονταν τα εξάμηνα για τους φοιτητές. Κανένας δεν αντέδρασε μετά το πλιάτσικο στις αίθουσες του Πολυτεχνείου. Οριακά υπήρξε μια ανησυχία όταν είδαμε τρομοκρατικές οργανώσεις να έχουν στήσει πάγκους μέσα στη Φιλοσοφική. Και έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ, να νιώσουμε τον εξευτελισμό, να δούμε τον Πρύτανη του ΟΠΑ με μια ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό, για να υπάρξει μια αντίδραση από του πολιτικούς της χώρας. Και τώρα τι; Θα γίνει κι αυτό άλλη μια ξεθωριασμένη ανάμνηση, μέσα στις πολλές ιστορίες που έχουμε να λέμε για τα ελληνικά Πανεπιστήμια;
Το αποτέλεσμα είναι πως τα πανεπιστήμια ασφυκτιούν εξ’ αιτία όσων συστηματικά χαϊδεύουν τα αφτιά κάποιων που επί δεκαετίες τρομοκρατούν, τραμπουκίζουν και προπηλακίζουν οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη από τη δική τους. Και είναι αλήθεια πως στη χώρα μας έχουμε μια διαστρεβλωμένη ιδέα σχετικά με το ρόλο που παίζουν τα πανεπιστήμια. Αυτοί οι χώροι μετάδοσης γνώσης και εξέλιξης της διανόησης έχουν μετατραπεί σε κρησφύγετα -και ακόμα χειρότερα- φαίνεται να έχει εδραιωθεί στη συνείδηση ορισμένων πως ο καθένας μπορεί να εισβάλει ανενόχλητος στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα και να καταστρέφει ό,τι βρεθεί στο δρόμο του. Μήπως ήρθε, λοιπόν, ο καιρός της ανάληψης ευθυνών και της κινητοποίησης για την πολιτική ηγεσία; Μήπως ήρθε η στιγμή να υπάρξει ένας συντονισμένος πολιτικός σχεδιασμός που να προστατεύει επιτέλους τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα;
Μόνο όταν τα Πανεπιστήμιά μας απαλλαγούν από τέτοιες καταστάσεις θα μπορέσουν πραγματικά να αναπτυχθούν, να αφιερωθούν στην έρευνα, να γίνουν ανταγωνιστικά, να είναι εστίες γόνιμου διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων. Ένα περιβάλλον, όπου ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα, οι νέοι, οι μελλοντικοί επιστήμονες, μαθαίνουν πως να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο.
