Της Ρένας Δανατζή,
Το νέο κύμα του κορωνοϊού βρίσκεται ήδη σε έξαρση, σημαίνοντας το ξεκίνημα μίας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Οι κυβερνήσεις, στην προσπάθειά τους να καταστείλουν τον ιό, λαμβάνουν έκτακτα μέτρα, έως ότου να έχουν στη διάθεσή τους το εμβόλιο. Είναι, όμως, οι πολιτικές που ακολουθούν σωστές; Πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα ή απλώς δημιουργούν μία μάζα φιμωμένων ανθρώπων που απλώς λειτουργούν μηχανικά, ακολουθώντας μία σειρά από κανόνες;
Αν μη τι άλλο, τα μέτρα προστασίας κατά του κορωνοϊού είναι απαραίτητα. Καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί να απαριθμεί νεκρούς από έναν ιό. Αφού ο ιός μεταδίδεται πολύ εύκολα, είναι απαραίτητο τα μέτρα που θα ληφθούν να είναι στρατηγικά και όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά γίνεται. Άλλωστε, κανένας σώφρων άνθρωπος δεν επιθυμεί τακτικές, όπως η ανοσία της αγέλης, η οποία παραλίγο να στοιχήσει στη Μ. Βρετανία.
Από την άλλη πλευρά, όμως, εφόσον μιλάμε για μία επερχόμενη οικονομική κρίση που φέρνει ολικές αλλαγές στα εργασιακά, οι κυβερνήσεις οφείλουν να λάβουν μέτρα, εξισορροπώντας τον υφιστάμενο κίνδυνο του ιού με τους επερχόμενους κινδύνους της οικονομικής κρίσης. Η τυφλή λήψη οριζόντιων μέτρων και το λουκέτο σε επιχειρήσεις είναι κάπως ανούσιο μέτρο, ενώ την ίδια στιγμή στα μέσα μαζικής μεταφοράς στοιβάζονται άνθρωποι χωρίς να τηρούν τα μέτρα προστασίας.
Ο Covid-19 είναι ένας ιός με τον οποίο δεν μπορούμε να παίζουμε κρυφτό για πολύ καιρό ακόμα. Οι συνέπειες που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μετά το πέρας της έξαρσής του θα είναι ολέθριες τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά. Δυστυχώς, τότε δεν θα μπορούν να υπάρξουν άλλα έκτακτα μέτρα, αλλά θα πρέπει να υπάρξει αναγκαστική συμμόρφωση στα νέα κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα.
Θεωρώ πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι πρόχειρες και πολλοί παράμετροι δεν λαμβάνονται υπόψιν. Είναι απαραίτητο να προστατευτούν πρώτα απ’ όλα οι ευπαθείς ομάδες με περιορισμό κυκλοφορίας και κρατική μέριμνα για την πραγματοποίηση των αναγκών τους (super market, πληρωμή λογαριασμών κτλ). Επίσης, βασικό μέτρο αποτελεί η άμεση οργάνωση κρατικών ιστοσελίδων για τη διεκπεραίωση βασικών γραφειοκρατικών αναγκών. Πρέπει επιτέλους να μπορούμε να ρυθμίσουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο κράτος μέσω του e-mail μας χωρίς να χρειάζεται να επισκεφτούμε υπηρεσίες, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι στελεχωμένες από άτομα που δεν γνωρίζουν τη δουλειά τους.
Επίσης, θα πρέπει άμεσα να αυξηθεί το όριο των ανέπαφων συναλλαγών και να απλοποιηθεί ακόμα περισσότερο η διαδικασία ηλεκτρονικών παραγγελιών. Σε ιδιωτικό επίπεδο, θεωρώ πως όλες οι αλυσίδες super market οφείλουν να παρέχουν υπηρεσίες delivery, όπως επίσης και e-shop για ευκολότερη εξυπηρέτηση των πελατών.
Βλέπετε, το πρόβλημα δεν είναι η ανάγκη μας να λαμβάνουμε επιδόματα και να ζούμε φιμωμένοι, αλλά να βασιζόμαστε σε ένα κράτος που προλαμβάνει καταστάσεις και εναρμονίζεται άμεσα και εύστοχα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Χρειάζεται πολιτική ωριμότητα και συνείδηση. Εύκολο και τόσο δύσκολο παράλληλα.
