10.4 C
Athens
Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου, 2024
ΑρχικήΠαρατηρητήριο Αμερικανικής ΠολιτικήςΠρώτες Κυρίες: Χριστούγεννα, Πολιτική και Ηχογραφήσεις

Πρώτες Κυρίες: Χριστούγεννα, Πολιτική και Ηχογραφήσεις


Της Ροδάνθης Αλεξίου,

Πριν μερικές ημέρες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας κάποιες ηχογραφήσεις της Πρώτης Κυρίας της Αμερικής, Melania Trump, από συζητήσεις της με την πρώην «κολλητή» της, η οποία παρουσίασε μερικές από αυτές τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις στο καινούριο της βιβλίο. Δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία από το στενό κύκλο της οικογένειας Trump που γράφει ένα βιβλίο για τη διάσημη οικογένεια αποκαλύπτοντας πικάντικες λεπτομέρειες για τη ζωή στον Λευκό Οίκο και τις δηλώσεις πίσω από τις κάμερες του Αμερικανού Προέδρου. Φυσικά από αυτή τη μόδα, πλέον, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και η Melania Trump, η οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν από την κοινή γνώμη ως μια γυναίκα που δεν ήθελε να μπλεχτεί στα πολιτικά δρώμενα και η οποία είχε μια προβληματική σχέση με τον σύζυγό της. Ακούγοντας τις κασέτες, ο ακροατής δεν μπορεί παρά να σχηματίσει μια διαφορετική εικόνα για την Melania: αγανακτισμένη για την αντιμετώπιση που λαμβάνει από τα media, τις δουλειές που πρέπει να αναλάβει ως Πρώτη Κυρία  και τη συνεχή κριτική προς το μέρος της.

Αυτούσιο απόσπασμα από τη συνομιλία:

“I’m working … my a** off on the Christmas stuff, that you know, who gives a f*** about the Christmas stuff and decorations? But I need to do it, right? (…) OK, and then I do it and I say that I’m working on Christmas and planning for the Christmas and they said, ‘Oh, what about the children that they were separated?’ Give me a f****** break. Where they were saying anything when Obama did that? I cannot go, I was trying get the kid reunited with the mom. I didn’t have a chance — needs to go through the process and through the law.”

Μπορούμε, όμως, εμείς να κρίνουμε την Πρώτη Κυρία από αυτήν τη συνομιλία; Είναι φανερό πως δεν έχει συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης των παιδιών μεταναστών που χωρίστηκαν από τους γονείς τους κατά την είσοδό τους στις Η.Π.Α. και παρουσιάζει μια πιο στρεσαρισμένη μεριά της. Ίσως, όμως, και μια πιο ανθρώπινη. Ήταν πιο εύκολο να τη θεωρούμε ένα άλλο θύμα του Αμερικανού Προέδρου, κάτι που δεν θα μας έκανε εντύπωση βλέποντας τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους γύρω του, παρά μια γυναίκα με αγωνίες και πολιτικές απόψεις, ακόμα και να μην συμφωνούμε με αυτές, ακόμα και αν είναι βασισμένες σε λάθος πληροφορίες (όπως ότι υπό την προεδρία Obama τα παιδιά χωρίζονταν από τους γονείς τους κατά την είσοδό τους στις Η.Π.Α. με τα ίδια κριτήρια όπως υπό τον Trump). Αν δεν ήταν η γυναίκα του Trump μπορεί να μην ήταν και τόσο αποδεκτή η κρυφή ηχογράφησή της από την «κολλητή» της, που δεν αποσκοπούσε σε κάποιο ξεσκέπασμα πολιτικού σκανδάλου, αλλά σε απλή εκμετάλλευση μιας γυναίκας που βρίσκεται υπό τη συνεχή επίβλεψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης και έχει έναν σύζυγο που είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής και αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια αμφιλεγόμενη περσόνα. Και όλα αυτά για τα χρήματα που θα βγάλει αυτό το βιβλίο η συγγραφέας του. Η Μelania δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη Πρώτη Κυρία που βρέθηκε στο στόχαστρο των ΜΜΕ, τα οποία συνηθίζουν να είναι ιδιαίτερα αυστηρά προς εκείνες. Κάθε μια από αυτές αντιμετώπισε δυσκολίες στην προσαρμογή σε αυτό τον ρόλο.

Πολλές Πρώτες Κυρίες κατηγορούνταν για τις πολιτικές τους απόψεις και για το πόσο ενεργές πολιτικά είχαν επιλέξει να γίνουν. Στη δεκαετία του ‘70 η Betty Ford, γυναίκα του Ρεπουμπλικάνου Προέδρου Ford, κρίθηκε από τους ψηφοφόρους υπερβολικά φιλελεύθερη, επειδή υποστήριζε τα γυναικεία δικαιώματα και προσπαθούσε να πείσει τον άνδρα της να προτείνει την πρώτη γυναίκα στο Ανώτατα Δικαστήριο, κάτι που τελικά δεν έγινε. Η Rosalynn Carter, που τη διαδέχθηκε, κατάφερε να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για τις ψυχικές ασθένειες και δεν προκάλεσε κάποιο σκάνδαλο με τα media. Η Nancy Reagan αποφάσισε να πάρει έναν λιγότερο πολιτικό ρόλο, προκάλεσε, όμως, με τις φανταχτερές και δαπανηρές εκδηλώσεις της που είχαν αέρα Hollywood και με τη συνήθειά της να συμβουλεύεται τον αστρολόγο της, πριν φτιάξει το ημερήσιο πρόγραμμα του συζύγου της. Κατά την διάρκεια της προεδρίας του Bush, η Barbara Bush δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τον τύπο, καταφέρνοντας να κερδίσει την αγάπη των Αμερικανών παρ’ όλο που με τον πλουσιοπάροχο τρόπο που εκείνη μεγάλωσε δεν μπορούσε να ταυτιστεί ο μέσος Αμερικανός. Εκείνη έμελλε να ήταν και η τελευταία Πρώτη Κυρία που δεν είχε ασκήσει ένα επάγγελμα πριν από αυτό το αξίωμα. «Δύο στην τιμή τους ενός» είχε δηλώσει ο Πρόεδρος Clinton κατά την διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας αναφερόμενος στην γυναίκα του και δεν είχε άδικο. Η Hillary ήταν ιδιαίτερα πολιτικά ενεργή κατά την θητεία του άνδρα της, κάτι που δεν εκτιμήθηκε από τους Αμερικανούς και την ώθησε να λάβει τελικά πιο παραδοσιακούς ρόλους μιας Πρώτης Κυρίας. Η Hillary είχε να αντιμετωπίσει και το σκάνδαλο Lewinsky και να κριθεί από την κοινό γνώμη για την τυφλή υποστήριξη στο σύζυγό της, κάτι που θα την στοίχειωνε σε συνεντεύξεις αρκετά χρόνια μετά. Βλέποντας ότι ο αμερικανικός λαός δεν ήθελε την Πρώτη Κυρία αναμειγμένη άμεσα στην πολιτική σκηνή η Bush και η Obama προσπάθησαν να κρατήσουν μια πιο ουδέτερη στάση και να οργανώνουν πολιτικά αχρωμάτιστες καμπάνιες. Και οι δύο πέτυχαν την εύνοια των ψηφοφόρων, ειδικά η Michelle Obama που χρησιμοποίησε το ίντερνετ και την pop κουλτούρα για να γίνει ιδιαίτερα γνωστή.

Οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ Πρώτων Κυριών θα είναι πολύ πιθανώς άστοχη. Όχι μόνο επειδή είναι διαφορετικές προσωπικότητες και πρέπει να το σεβόμαστε αυτό, αλλά και επειδή ζούσαν σε διαφορετικές εποχές. Και φυσικά, αν η προκάτοχός σου είναι μια από τις πιο διάσημες γυναίκες στον πλανήτη και ο σύζυγός σου δεν σέβεται τον αξίωμα που του έχει ανατεθεί, είναι λογικό η προσοχή από τα ΜΜΕ να είναι συνέχεια πάνω στην κάθε σου κίνηση. Ότι η Μελάνια έχει μερικά ελαφρυντικά για τις δηλώσεις της δεν σημαίνει ότι πρέπει να περνάνε απαρατήρητες. Απλώς, από την άλλη, αν σκεφτόμασταν πως θα ήταν να έβγαινε στη φόρα κάθε πράγμα που λέμε στην «κολλητή» μας μετά από μια αγχωτική μέρα, θα μπορούσαμε με ευκολία να κατανοήσουμε καλύτερα τη θέση της Melania.

Σε μια ομιλία της σε ένα αμφιθέατρο η Barbara Bush είχε δηλώσει ότι κάποιος μέσα σε εκείνο το δωμάτιο μπορεί κάποτε να καταλάβει πόσο δύσκολος και απαιτητικός είναι ο ρόλος της Πρώτης Κυρίας από πρώτο χέρι και κατέληξε: «Τον λυπάμαι τον καημένο». Το αμφιθέατρο ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Πότε θα υπάρξει ο Πρώτος Κύριος και πόσο επιεικής θα είναι σε εκείνον ο αμερικανικός λαός;


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ροδάνθη Αλεξίου
Ροδάνθη Αλεξίου
Γεννήθηκε το 2001 στην Αθήνα και τελείωσε την Γερμανική Σχολή Αθηνών πριν συνεχίσει ως προπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Μεγάλο πάθος της τα ταξίδια, η λογοτεχνία και οι ξένες γλώσσες, που προσπαθεί να τις χρησιμοποιήσει ως μέσο κατανόησης πολιτισμών. Την ενδιαφέρει η παγκόσμια πολιτική, η ανθρώπινη κοινωνική συμπεριφορά και φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί την περιέργειά της για κάθε καινούριο τεχνολογικό επίτευγμα για να συμβάλει στην δημιουργία ενός πιο ασφαλούς και δίκαιου εικονικού κόσμου.