Της Σοφίας Μηλιοπούλου,
Το 2020 αποτέλεσε μια δύσκολη και «πρωτότυπη» χρονιά, με το μεγαλύτερο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού να παρακαλεί να φτάσει στο τέλος της. Αυτό που έκρυβε στο μανίκι της ήταν η πανδημία του COVID-19 και οι καταστροφές που έφερε στο πέρασμά της. Με τους αναρίθμητους ασθενείς και τα ανησυχητικά νούμερα στους θανάτους, η διεθνής κοινότητα, σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης του ιού, πάτησε φρένο και έβαλε σε αναμονή όσα είχε προγραμματισμένα για το 2020. Ένα από αυτά είναι και οι Ολυμπιακοί αγώνες του Τόκυο, η διεξαγωγή των οποίων μετατέθηκε ένα χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του 2021. Επί χρόνια, η διοργάνωση αυτή αποτελεί το κορυφαίο αθλητικό γεγονός, ένα σταυροδρόμι πολιτισμών και χώρο καλλιέργειας και μεταλαμπάδευσης της συμφιλίωσης και της συνεργασίας. Το κλίμα, δυστυχώς, έρχεται να καταστρέψει η Ρωσία, με τους ντοπαρισμένους αθλητές της και την προσπάθεια να διαταράξει τους αγώνες, η οποία χρονολογείται από την αρχή της προηγούμενης δεκαετίας.
Τον τελευταίο μήνα του 2019, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Αντιντόπινγκ (WADA) αποφάσισε την απαγόρευση της συμμετοχής της Ρωσίας για 4 χρόνια στους μεγάλους διεθνείς αθλητικούς διαγωνισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Ολυμπιακών Αγώνων του 2021 και του Μουντιάλ του 2022. Αυτό αποτέλεσε απόρροια ενδελεχούς ανάλυσης των δεδομένων, τα οποία στάλθηκαν από το Ρωσικό Οργανισμό Αντίντόπινγκ (RADA) και αφορούσαν σε Ρώσους αθλητές που βρέθηκαν θετικοί στην κατάχρηση ουσιών. Όπως προβλέπει η απαγόρευση, η σημαία, ο ύμνος και το όνομα της Ρωσίας δε θα γίνονται επιτρεπτά στις μεγάλες διοργανώσεις, συνεπώς και στους Ολυμπιακούς του Τόκυο, το 2021 και των Χειμερινών Ολυμπιακών του Πεκίνο, το 2022, ενώ, παράλληλα, δε θα μπορέσει να φιλοξενήσει στο χώρο της διεθνείς εκδηλώσεις. Οι αθλητές ωστόσο, που βρέθηκαν καθαροί από ουσίες, θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ανεξάρτητοι, υπό τη σκιά ουδέτερης σημαίας. Πολλοί θεώρησαν την τιμωρία μικρή και απογοητευτική απέναντι στα παραπτώματα της Ρωσίας, με τις εξελίξεις, φυσικά, να προκαλούν θύελλα αντιδράσεων στο Κρεμλίνο και τον πρωθυπουργό, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, να τις χαρακτηρίζει ως μέρος μιας «χρόνιας αντί-ρωσικής υστερίας».
Η Ρωσία, λοιπόν, δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα, στρέφοντας το -κρυμμένο από το σκάνδαλο- πρόσωπό της στην αντεκδίκηση. Στην προσπάθειά της, μάλιστα, να αποκαταστήσει την «αδικία» που υπέστη, εξαπέλυσε μια σειρά κυβερνοεπιθέσεων, προκειμένου να σαμποτάρει, τόσο τους Ολυμπιακούς του 2021, όσο και τους Παραολυμπιακούς. Στο στόχαστρό της, αυτή τη φορά, δεν ήταν οι πολιτικοί αντίπαλοι της Μόσχας, στους οποίους τακτικά επιτίθεται, αλλά αξιωματούχοι, οργανισμοί, διοργανωτές, χορηγοί και πολλοί άλλοι, που παίζουν ενεργό ρόλο στη διεξαγωγή αυτών των καίριων – για όλους- αγώνων. Την έρευνα και την εξιχνίαση των σχεδίων της Ρωσίας διενέργησε το Εθνικό Κέντρο Ασφαλείας της Βρετανίας, σε συνεργασία με τα κατασκοπευτικά πρακτορεία των Η.Π.Α., με την αποκάλυψη του κακόβουλου λογισμικού, σχεδιασμένου έτσι ώστε να διαγράφει τα εγκατεστημένα δεδομένα και να απενεργοποιεί τα δίκτυα και τους συνδεδεμένους σε αυτά υπολογιστές. Εν συναρτήσει με τη μομφή αυτή, έρχεται και το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να κατηγορήσει 6 Ρώσους αξιωματούχους του στρατού -μέλη της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας- για πειρατεία και κυβερνοεπιθέσεις, με στόχο την αποσταθεροποίηση και την υπονόμευση των παγκόσμιων δικτύων.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, η αποκάλυψη ντοπαρισμένων αθλητών και κυβερνοεπιθέσεων δεν είναι σπάνιο φαινόμενο για τη Ρωσία, η οποία κινεί γη και ουρανό για να βρίσκεται στην κορυφή, ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται τη χρήση αθέμιτων μέσων. Η τελευταία της κίνηση, μολαταύτα, φαίνεται να οδηγείται σε αδιέξοδο, με τον Υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας να την αποκαλεί «κυνική και απερίσκεπτη». Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας προέβη σε καθησυχαστικές δηλώσεις, με τον πρωθυπουργό να διαβεβαιώνει την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και στην διεξαγωγή των εργασιών, ενώ έκλεισε με μια υπόσχεση φρούρησης της δημοκρατίας, αρετής που διέπει και τους αγώνες. Όπως τότε, έτσι και τώρα, ο πόλεμος, ακόμα και στη ψηφιακή μορφή του, δεν έχει θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συνεπώς η ανταγωνιστική και εχθρική φύση της Ρωσίας δε σέβεται και δεν πρεσβεύει το Ολυμπιακό ιδεώδες, για το οποίο αγωνίζονται αθλητές κάθε 4 χρόνια. Και, στο κάτω κάτω, ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο χαμένος; Ας διερωτηθούμε…
