Της Χριστιάννας Αντωνοπούλου,
Η πλαστική χειρουργική αποτελεί ειδικότητα της Ιατρικής που ασχολείται με την αποκατάσταση ή τη βελτίωση της λειτουργίας μιας σειράς ιατρικών προβλημάτων, τα οποία είτε δημιουργούνται εκ γενετής ή είναι επίκτητα ως αποτέλεσμα τραύματος, εκφύλισης, ασθένειας ή ηλικιακής φθοράς. Εκ των πραγμάτων, μέσα στο πλαίσιο της πλαστικής χειρουργικής ανήκει και η επίτευξη αρμονίας και ενός καλού αισθητικού αποτελέσματος, πέρα από την αποκατάσταση της οιασδήποτε λειτουργικότητας. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε πως η πλαστική χειρουργική επηρεάζει άμεσα και την αυτοπεποίθηση των ασθενών, καθώς πέρα από την επίλυση λειτουργικών ζητημάτων, ο καθένας από εμάς έχει δικαίωμα στην ομορφιά και την αρμονία.
Συνεπώς, ένας ασθενής που υποβάλλεται σε ρινοπλαστική εξαιτίας, πρωτίστως, λειτουργικών λόγων, θα έχει τα ίδια ψυχολογικά οφέλη με έναν άλλο που υποβάλλεται σε ωτοπλαστική, μια επέμβαση, από την άλλη, που κυρίως έχει αισθητικό χαρακτήρα.
Η πλαστική χειρουργική, λοιπόν, δεν είναι απαραιτήτως τόσο «κακή» όσο θεωρούν ορισμένοι ούτε χρειάζεται να δαιμονοποιείται. Τα προβλήματα και οι δεύτερες σκέψεις δυστυχώς αρχίζουν να ξεφυτρώνουν, όταν καταλήγουμε να χρησιμοποιούμε την πλαστική χειρουργική αποκλειστικά ως μέσο για να ικανοποιούμε προσωπικά κενά και ναρκισσισμούς, καταλήγοντας έτσι σε υπερβολές.
Δυστυχώς, ζούμε πλέον σε μία εποχή που τα social media κυριαρχούν και τα πρότυπα, που προβάλλονται μέσα από αυτά, θέτουν ως ύψιστο στόχο τα αψεγάδιαστα σώματα, τα αρυτίδωτα πρόσωπα, τις τέλειες αναλογίες. Και ακόμα χειρότερα, «θύματα» όλης αυτής της πλύσης εγκεφάλου είναι τα νέα άτομα που ξοδεύουν χρήματα, πολλές φορές αγνοώντας ακόμη και πιθανές επιπλοκές, προκειμένου να καλύψουν τέτοιου είδους ματαιοδοξίες.
Η διαταραχή σωματικής δυσμορφίας ή αλλιώς το σύνδρομο του καθρέπτη είναι μια ψυχιατρική διαταραχή που δυστυχώς παρατηρείται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια σε νέους. Άτομα που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο σκέφτονται ότι το σώμα τους έχει σοβαρές ατέλειες, οι οποίες, όμως, είτε πραγματικές είτε φανταστικές είναι ασήμαντες. Εντούτοις, το ίδιο το άτομο εξακολουθεί να ασχολείται και να ανησυχεί όλο και πιο έντονα γι’ αυτές.
Εκτός αυτού, όμως, θεωρώ ότι βασικός παράγοντας από τον οποίο προκύπτουν όλα τα παραπάνω, είναι αφ’ ενός το γεγονός ότι δεν έχουμε μάθει να εκτιμούμε οτιδήποτε αληθινό, ταυτίζοντας πολλές φορές το ψεύτικο με το όμορφο, και, αφ’ ετέρου ότι μπορούμε να αποκτήσουμε τα πάντα άμεσα και εύκολα διαθέτοντας μονάχα χρήματα. Με άλλα λόγια, είμαστε τρόπον τινά κακομαθημένοι και δεν αναγνωρίζουμε πως ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός και πως αυτή η διαφορετικότητα μας κάνει ξεχωριστούς. Και δυστυχώς, αυτή την ιδέα την έχουμε όλοι, αλλά και καθένας μεμονωμένα, για τον εαυτό του.
Προφανώς, σκοπός μου δεν είναι να καταδικάσω τις αισθητικές επεμβάσεις και τα άτομα που τις κάνουν. Άλλωστε, όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, η πλαστική χειρουργική δε χρειάζεται να στιγματίζεται και επιπλέον, όλοι έχουν δικαίωμα να νιώθουν όμορφοι, να έχουν αυτοπεποίθηση και να διαχειρίζονται τον εαυτό τους, όπως αυτοί επιθυμούν. Σημασία, όμως, έχει να μπορούμε να κρατάμε τις ισορροπίες και να συνειδητοποιήσουμε εν τέλει, πως στα μέτρα του ανθρωπίνου δυνατού, δε θα φτάσουμε ποτέ την τελειότητα.
