Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Πέρασε στα ψιλά τις προηγούμενες ημέρες η απάντηση του Πύρρου Δήμου στην Έλενα Ακρίτα, η οποία σε άρθρο της στα «Νέα», ενώ εξήρε τη στάση του έναντι της Χρυσής Αυγής, τον αποκάλεσε «αλβανικής καταγωγής». Ευγενής και καλοπροαίρετος, ο τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης της Άρσης Βαρών, της έστειλε προσωπικό μήνυμα στο οποίο έγραφε ότι είναι Έλληνας που γεννήθηκε στην Αλβανία, παιδί της μειονότητας, επισημαίνοντας παράλληλα ότι είναι σίγουρος πώς η λανθασμένη αναφορά στην καταγωγή του έγινε εκ παραδρομής.
Η αλήθεια είναι όμως ότι μόνο εκ παραδρομής δεν έγινε. Το αποδεικνύει η αναφορά της Ακρίτα «ναι, έχει σημασία αυτό», η οποία ακολουθεί τα περί αλβανικής καταγωγής, με στόχο να την τονίσει. Άλλωστε, και με άλλες αφορμές, όπως η απάντησή του σε όσα παρόμοια είχε υποστηρίξει προκλητικά ο Δήμαρχος Χειμάρρας το 2012, ο Πύρρος Δήμας είχε ξεκαθαρίσει ότι είναι Έλληνας, μέλος της Ελληνικής Μειονότητας της Αλβανίας. Είναι δυνατόν η Έλενα Ακρίτα που κατά καιρούς κάνει και υποδείξεις περί δημοσιογραφικής δεοντολογίας, να μην το γνώριζε; Σκόπιμα λοιπόν ανέφερε την καταγωγή του Δήμα ως αλβανική, προκειμένου να ενισχύσει το «σενάριο» που έγραφε εκείνη την ώρα προσδίδοντας σε έναν εκ των πρωταγωνιστών του μία ιδιότητα, που τον κάνει στα μάτια τα δικά της και των ομοϊδεατών της, ακόμα πιο ηρωικό.
Η Έλενα Ακρίτα είναι μέλος της ομάδας αυτής των ανθρώπων η οποία παρουσιάζεται από το κατεστημένο ως η «προοδευτική διανόηση της χώρας». Βασικό τεκμήριο προοδευτικότητας αυτής της σέχτας είναι το μίσος σε οτιδήποτε αφορά την ελληνική εθνική ταυτότητα. Στη Βόρειο Ήπειρο, η επισήμως αναγνωρισμένη Ελληνική Εθνική Μειονότητα, υφίσταται διαχρονικά την καταπίεση του αλβανικού κράτους. Τα τελευταία δε χρόνια έχει εγκαταλειφθεί ουσιαστικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο έλεος του Ράμα. Για το τυρρηνικό καθεστώς Χότζα, κι αυτά που περνούσαν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου επί, ημερών του, έχει μιλήσει κι ο ίδιος ο Πύρρος πολλές φορές, με την πιο συγκλονιστική δημόσια εξομολόγησή του να λαμβάνει χώρα λίγο πριν το δημοψήφισμα – παρωδία του 2015. Τότε έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για να μην καταντήσουμε έτσι. Κίνδυνος υπαρκτός μιας όπως αποδείχθηκε κι από την κωλοτούμπα Τσίπρα το ίδιο εκείνο βράδυ που πανηγύριζε το «περήφανο ΟΧΙ» του 62%, Ένα 62% που εκτός των άλλων περιλάμβανε και τους νεοναζί της Χ.Α. Τότε οι σύντροφοι της Ακρίτα εξαπέλυσαν οχετό ύβρεων εναντίον του Δήμα, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί η παλικαρίσια στάση του στη Βουλή όταν έσωσε τον τότε βουλευτή τους Πέτρο Τατσόπουλο από ξυλοδαρμό. Το ίδιο συνέβη κι αργότερα, όταν ο Έλληνας Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε στον πόλεμο που δέχθηκε στην Ομοσπονδία της Άρσης Βαρών επί ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα ν’ αναζητήσει το επαγγελματικό του μέλλον εκτός Ελλάδος και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ. Τότε ο Πύρρος έπεσε στο στόμα του Παπαδημούλη, ο οποίος, στο περιθώριο της αγοράς «σκοτωμένων» ακινήτων και της απόσβεσης των επενδύσεών του από τις μπίζνες με τις ΜΚΟ του μεταναστευτικού, βρήκε την ευκαιρία να ειρωνευτεί έναν άνθρωπο ο οποίος πρεσβεύει στην πράξη τις εντελώς αντίθετες αξίες από τον ίδιο. Το ίδιο και η κομματική φυλλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά την πάγια τακτική του γκεμπελισμού πέταξε λάσπη συνδέοντας κουτοπόνηρα το όνομα του Δήμα με το σκάνδαλο ντόπινγκ στον χώρο της Άρσης Βαρών. Που ήταν τότε η Ακρίτα και άλλοι που σήμερα των αποθεώνουν, όταν θιγόταν η τιμή και υπόληψή του από κομματικοδίαιτους κονδυλοφόρους και «νόμιμους, άρα ηθικούς» Αριστερούς businessmen;
Σήμερα, που εκ του ασφαλούς δηλώνουν όλοι αντι-χρυσαυγίτες, ξεχνώντας τις συνυπάρξεις στις πλατείες, και τις συμπαρατάξεις σε ψηφοφορίες, θυμήθηκαν τον Πύρρο εντάσσοντάς τον όμως στο δικό τους αφήγημα: Ο αλβανικής καταγωγής βουλευτής που έσωσε τον Έλληνα Αριστερό βουλευτή από την επίθεση του Έλληνα νεοναζί! Τι ωραίο! Θυμίζει τις σαπουνόπερες που έγραφε με το κιλό την εποχή της ακμής της η Ακρίτα! Διότι στον προοδευτικό ψυχισμό αυτής και των ομοίων της η αλήθεια πέφτει βαριά: Ο Πύρρος Δήμας, Έλληνας από τη Χειμμάρα της Βορείου Ηπείρου, ήρθε στην Ελλάδα κυνηγημένος από το κομμουνιστικό καθεστώς και κατάφερε από το μηδέν να γίνει ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών και κυρίως να τύχει ευρύτατης κοινωνικής αναγνώρισης. Έτσι, αποφάσισε ασχοληθεί με την πολιτική κι εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ το 2012, ως Επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόμματος. Σε μια από τις δραματικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας, έκανε την επιλογή να βρεθεί στην αντιδημοφιλή πλευρά.
Θα μπορούσε πολύ άνετα να καβαλήσει κι αυτός το αντιμνημονιακό ρεύμα και να εκτοξεύσει την ήδη τεράστια δημοτικότητά του, τάζοντας σκισίματα μνημονίων, αποκαλώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους «γερμανοτσολιάδες», κουνώντας κρεμάλες έξω από το «μπουρδέλο» τη Βουλή. Επέλεξε τον δύσκολο δρόμο και βαδίζοντας σ’ αυτόν, υπερασπίστηκε ένα συνάδελφό του ο οποίος ανήκε στην πλευρά ακριβώς του έξαλλου αντιμνημονίου. Αυτή όμως η πραγματικότητα προκαλεί αναφυλαξία στην «προοδευτική διανόηση», διότι συμπυκνώνει στις παραμέτρους της όλα αυτά τα οποία μισούν: Οποιαδήποτε αναφορά στον εκτός συνόρων ελληνισμό, γι’ αυτούς είναι «εθνικισμός». Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι έχουν φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίζουν «αλυτρωτική» την αναφορά στη Βόρειο Ήπειρο και να μας νουθετούν να την αποκαλούμε Νότια Αλβανία! Στο Κυπριακό, οι Ελληνοκύπριοι είναι γι’ αυτούς πάντοτε οι κακοί που δεν θέλουν τη λύση. Ταυτόχρονα, αδυνατώντας να ξεπεράσουν σύνδρομα της νεότητάς τους και τους κακοφαίνεται οποιαδήποτε αρνητική αναφορά σ’ ένα κομμουνιστικό καθεστώς. Οποιοσδήποτε έρχεται στην Ελλάδα είναι καλός αρκεί να μην είναι…Έλληνας! Ο καθένας μπορεί να αισθάνεται και να δηλώνει περήφανος για την καταγωγή του, αλλά αν το κάνει κάποιος Έλληνας τότε αυτομάτως είναι «εθνικιστής», κι ένας «εθνικιστής» δεν μπορεί να είναι σύμβολο του δημοκρατικού αγώνα, πολλώ δε μάλλον όταν ελέγχεται και για «αντικομμουνισμό»! Άρα, η μόνη λύση είναι να αλλάξουμε καταγωγή στον Πύρρο!
Η ξεδιάντροπη διαστρέβλωση της πραγματικότητας από την Ακρίτα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της βαθύτατης παρακμής στην οποία βρίσκεται η χώρα. Διότι όταν αναδεικνύονται ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης και ως διανοούμενοι, άνθρωποι αυτής της ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης, τότε σίγουρα βρισκόμαστε βαθιά στο τούνελ. Η πραγματικότητα όμως πάντοτε εκδικείται τους αρνητές και τους βιαστές της…
