Της Μαριέτας Μουγιάντση,
Οι καρικατούρες του Μωάμεθ που δημοσιεύτηκαν στο γαλλικό περιοδικό Charlie Hebdo στις 19 Σεπτεμβρίου 2012 έφεραν τα πάνω κάτω στον μουσουλμανικό κόσμο, καθώς απαγορεύεται για τους Μουσουλμάνους οποιαδήποτε αναπαράσταση του προφήτη, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι χλευαστική. Έτσι, σε πολλές αραβικές χώρες, εκείνη την εποχή έλαβαν χώρα διαδηλώσεις εναντίον της Γαλλίας, ενώ αρκετές μουσουλμανικές οργανώσεις έσυραν το γαλλικό σατιρικό περιοδικό στα δικαστήρια. Για τους μουσουλμάνους, αυτά τα έξι σκίτσα του Μωάμεθ, χλεύαζαν το πρόσωπό του και πρόσβαλλαν σύσσωμη τη μουσουλμανική κοινότητα. Τα σκίτσα αυτά αποτέλεσαν την αφορμή για τον, προ λίγων ημερών, αποκεφαλισμό ενός καθηγητή στο Παρίσι.
Θύμα ο 47χρονος Γάλλος καθηγητής Σάμουελ Πάτι, ο οποίος δεχόταν απειλές για τη ζωή του και πριν τη δολοφονία του. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Πάτι φέρεται να έδειξε σε μια τάξη μαθητών σκίτσα του Μωάμεθ από το εν λόγω περιοδικό, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για την ηθική και πολιτική εκπαίδευση για την ελευθερία του λόγου, προκαλώντας έτσι την οργισμένη αντίδραση των γονιών που ζήτησαν την παραίτησή του. Μάλιστα, πολλοί γονείς τον χαρακτήρισαν «κακοποιό». Ωστόσο, ο καθηγητής, πριν παρουσιάσει τα σκίτσα, ζήτησε από τους μουσουλμάνους μαθητές να φύγουν από την τάξη, σε περίπτωση που το επιθυμούσαν.
Για τον λόγο αυτό και για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, ο διευθυντής οργάνωσε μια συνάντηση μεταξύ του δασκάλου και ενός αξιωματούχου από την εκπαιδευτική αρχή. Ωστόσο, το κακό είχε ήδη γίνει και ο δάσκαλος βρέθηκε αποκεφαλισμένος από τον ένοπλο 18χρονο μουσουλμάνο, ο οποίος την ώρα που του επιτέθηκε αναφώνησε «Αλλάχου Ακμπάρ», δηλαδή, «ο Αλλάχ είναι μέγιστος».
Οι υπεύθυνοι του Charlie Hebdo αμέσως πήραν θέση για το γεγονός υποστηρίζοντας πως «ο φασισμός των ισλαμιστών δολοφόνων πρέπει να βρει σύσσωμη τη γαλλική κοινωνία ενωμένη απέναντί του». Όπως οι ίδιοι αναφέρουν επίσης, «η μισαλλοδοξία μόλις πέρασε ένα νέο κατώφλι και δεν φαίνεται να σταματά σε τίποτα για να επιβάλει τον τρόμο στη Γαλλία. Μόνο η αποφασιστικότητα της πολιτικής εξουσίας και η αλληλεγγύη όλων, θα νικήσουν αυτή τη φασιστική ιδεολογία».
Είναι γεγονός πως στο όνομα της θρησκείας έχουν γίνει κάποια από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μάλλον ο δρόμος που οδηγεί στον παράδεισο είναι ποτισμένος από αίμα και περνάει μέσα από την κόλαση. Από τη στιγμή που το άτομο ένιωσε την ανάγκη να στηριχτεί σε κάτι δυνατότερο από εκείνο και μπροστά στη δυσκολία του να ερμηνεύσει με τη λογική του, όλα εκείνα που λάμβαναν χώρα στη φύση γύρω του, υπήρξαν κάποιοι επιτήδειοι που άρπαξαν την ευκαιρία για να εξουσιάσουν το μυαλό του και να τιθασεύσουν την οποιαδήποτε αντίδραση του στην εξουσία τους. Διωγμοί, πόλεμοι, ανθρωποθυσίες, ομαδικές σφαγές, όλα στο όνομα της θρησκείας και της αγάπης. Μιας επιλεκτικής αγάπης που αντί να ενώνει τους ανθρώπους τους χωρίζει.
Δικαίωμα αναφαίρετο του κάθε ανθρώπου είναι να πιστεύει σε όποιον θεό επιθυμεί. Όπως και να μη πιστεύει σε τίποτα απολύτως. Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να επιβάλλει με τη βία τα πιστεύω του σε άλλους ανθρώπους, όποια κι αν είναι αυτά. Κι αν τα δυο παραπάνω είναι αναφαίρετα δικαιώματα κάθε ανθρώπου, υποχρέωσή του είναι να σέβεται τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του ανεξάρτητα από τα «πιστεύω» τους.
